سایه سنگین تعلیق بر انتخابات کمیته ملی المپیک

چیا فوادی

انتخابات کمیته ملی المپیک تقریبا در همان مسیر انتخابات فدراسیون فوتبال حرکت می‌کند، تا روز آخر کسی جرات ثبت‌نام نداشت، تا روز آخر همه منتظر رییس بودند و تا روز آخر هم همگی اطمینان داشتند رییس و اطرافیان نزدیکش انتخاب خواهند شد. ماهیت انتخابات ورزشی ایران با آزادی کامل و قائل شدن به حق رای‌دادن است اما مشکل ساختار ورزش ایران اگرچه به صورت شکلی انتخابی است اما در باطن انتصابی شده و دست مسوولان ورزش را برای برکناری و حمایت از افراد با هر کارنامه‌ای باز می‌گذارد. منافع ملی هم برای موافقین و مخالفین پارادوکسی تمام عیار است و این موضوع برای منتقدین طعم دیگری دارد. آنها از یکسو حضور رییس سازمان تربیت بدنی را برابر منافع ملی نمی‌دانند و معتقدند که این حضور موجب به خطر افتادن برنامه‌ها و ایده‌های ورزشی می‌شود و از سوی دیگر در میان گذاشتن حضور رییس در کمیته ملی المپیک را با نهادهای داوری بین‌المللی نیز در تقابل با منافع ملی می‌بینند و برای همین در این تناقض گرفتار آمده‌اند.

فائقی: قبلا هم تعلیق شدیم

سعید فائقی تجربیات فراوانی در بطن ورزش داشته و خاطرات بسیاری در ذهن دارد، او در مورد تجربه انتخابات کمیته ملی المپیک گفت: «قبلا هم تجربه تعلیق کمیته ملی المپیک را به خاطر دخالت دولت داشته‌ایم. به نظرم در دوران نخست‌وزیری میرحسین موسوی بود که حکمی برای انتصاب رییس کمیته ملی المپیک صادر شد که مورد اعتراض قرار گرفت و ما را تعلیق کردند.» او در مورد تلاش‌های سازمان ورزش ادامه داد: «به هر حال ما رفتیم و گفتیم کشورمان تازه سر و سامان گرفته تا فردی بیاید و زمینه را برای تدوین اساسنامه مهیا کند که آنها راضی شدند و از تعلیق خارج شدیم.» معاون سابق سازمان تربیت‌بدنی عدم دخالت روسای سازمان در کمیته ملی المپیک را از ایده‌هایش می‌داند که همیشه به آن اصرار داشت. روزی که هاشمی‌‌طبا می‌‌خواست در انتخابات شرکت کند. شب به منزلش رفتم و با او بحث کردم که نیاید اما او مرا از خانه‌اش بیرون کرد و گفت: کار دیگری نداری؟» موضوع جالب شائبه‌های دخالت سازمان در انتخابات است که همیشه مورد تایید بوده است: «وقتی رییس سازمان بیاید، آزادی انتخاب زیر سوال می‌رود. یادم هست وقتی می‌خواستند هاشمی‌طبا را تغییر بدهند، من به دلیل از دست دادن جایگاه بین‌المللی رایزنی کردم تا روسای فدراسیون‌ها کوتاه بیایند اما آنها به من گفتند که روسای سازمان به ما دستور دادند حتی در این دوره هم به غارداشی در فدراسیون پینگ‌پنگ نامه نوشتند که شما نباید در مجمع باشید چون احساس کردند که او رای ندارد.» و البته جمله کلیدی که در این صحبت‌‌ها بود: «کافی است یکنفر جرات به خرج دهد تا حقایق را با نهادهای بین‌المللی در میان بگذارد. من خودم اگر دخالت کنم می‌توانم به مجمع داوری بین‌‌المللی نامه بنویسم تا این انتخابات را باطل کند».

خادم: من سازمان را لو نمی‌‌دهم

از امیررضا خادم به عنوان اصلی‌ترین رقیب محمد علی‌آبادی در انتخابات کمیته ملی المپیک نام می‌برند که هیچ راهی برایش برای ورود به انتخابات باز نشد چرا که همه اهرم‌ها در اختیار سازمان قرار دارد. نکته جالب اظهارنظر مدال‌آوران المپیک در مورد این انتخابات است: «بله، من انتخابات را روشن می‌بینم و هیچ تاریکی در آن وجود ندارد و هر کاندیدایی را که بخواهند، انتخاب خواهد شد.» از او می‌پرسیم امکان دارد که بخواهد اتفاقات را در اختیار نهادهای بین‌المللی قرار دهد: «نه، من حاضر نیستم چون با حضور من که عدالت برقرار نمی‌شود. همچنین انتظاری هم از من نمی‌رود و ایجاد حاشیه و تقابل نمی‌‌تواند به ورزش کمک کند». او که می‌خواهد ساده و روان و با آرامش نشان دهد، ادامه داد: بله، من دوست ندارم از هر ترفندی استفاده کنم، اصلا در شان من نیست و ضرورتی هم نمی‌بینم که به این وسیله متوسل شوم جالب است که امیررضا خادم بحث استقلال فدراسیون‌ها را در حال حاضر موضوعی حاشیه‌ای می‌داند و همچنین اعلام می‌‌کند: «از هیچ فدراسیونی نخواسته‌ام که من را معرفی کند، ضمن اینکه دوست ندارم آنها در منگنه قرار بگیرند.» فدراسیونی که موازی با سازمان است را چطور می‌توان در منگنه قرار داد؟

امیررضا خادم با توجه به شرایط نامناسبی که برای حضور در پست ریاست برایش به وجود آمده، اگرچه وارد انتخابات نشد، اما حاضر نیست جایگاه دولتی محمد علی‌آبادی را به نهادهای بین‌المللی اعلام کند تا از این طریق سازمان را تحت فشار قرار دهد.