باید نگاه اصیل به ورزش داشت

رضا قراخانلو*

طرح ادغام سازمان تربیت‌بدنی با چند سازمان و تبدیل آن به وزارتخانه ورزش با هر پسوندی، زمانی منشا خیر و برکت محسوب می‌شود که نقش مردم پررنگ‌تر شود و نهادها و واحدهای تخصصی قدرت بیشتری بگیرند. به عقیده برخی از کارشناسان، طرح تبدیل سازمان تربیت‌بدنی به وزارت ورزش که با عنوان طرح «ملحق شدن سازمان تربیت‌بدنی به وزارت رفاه» مطرح شده، پس از کسب نتایج نامطلوب در بازی‌های المپیک پکن بر سر زبان‌ها افتاده است.

باید نگاه اصیل و عمیقی به ورزش کشور داشت؛ چرا که اگر در نتیجه تصویب این طرح، سهم دولت در ورزش کم رنگ ترشود، مجلس شورای اسلامی مطابق با سیاست‌های ابلاغی اصل ۴۴ و سیاست‌های کلی نظام حرکت کرده و حرکت خوبی در ورزش کشور شکل گرفته است. تنها در این صورت است که می‌توانیم بگوییم، «مهم نیست وزارت ورزش در کنار کدام سازمان قرار گرفته است»، چرا که در دنیا ده‌ها مدل در این زمینه وجود دارد. به عنوان مثال در ژاپن مسوولیت ورزش در دولت با وزیر فرهنگ، در ترکیه مسوولیت ورزش در دولت با وزیر عدالت و دادگستری، در اتریش مسوولیت ورزش در دولت با وزیر صنایع و در آلمان نیز مسوولیت ورزش در دولت بر عهده وزیر کشور است. اگر بخواهیم نقش دولت در ورزش را گسترش دهیم، به‌طوری که از انتخاب مدیر استانی، رییس فدراسیون، مربی تیم ملی تا ساخت‌و‌ساز ورزشی، اعزام ورزشکاران به خارج از کشور، تخصیص منابع مالی، برگزاری راهپیمایی ورزشی و صدها فعالیت دیگر را به وزارتخانه ورزش بسپاریم، در این صورت به دولت ظلم کرده ایم. چرا که در این صورت بار زیادی از کارها و فعالیت‌ها از دوش نهادهای مردمی و حرفه‌ای برداشته شده و بر دوش دولت یا وزارت ورزش نهاده می‌شود. نمایندگان مجلس شورای اسلامی به گونه‌ای به ورزش کشور بنگرند که از بالا تا پایین، ساختار ورزش، اساسنامه، قوانین و مقررات مورد بازبینی قرار گیرد و نقش نهادهای ورزشی در آن باز تعریف شود. اساسنامه فدراسیون‌ها نیاز به یک بازبینی مجدد دارد چرا که به ندرت می‌توان فدراسیونی را یافت که از یک ساختار و نیروی انسانی مناسب و تشکیلات قوی برخوردار باشد. به جای اینکه در پی ساختن یک وزارتخانه قدرتمند باشیم باید در پی ساختن فدراسیون‌های قوی باشیم که برای اجرای چنین تحولاتی نیازمند ده‌ها قانون و لایحه هستیم که اجرایی شدن آن تنها توسط مجلس و دولت امکان پذیر است.

کلیدی ترین تغییر در اساسنامه فدراسیون‌های ورزشی در کشور می‌تواند مربوط به انتخاب هیات‌رییسه فدراسیون‌ها باشد به گونه‌ای که اعضای این تشکل‌ها توسط موثرترین افراد در آن ورزش انتخاب شوند. متاسفانه نظام باشگاه‌داری نیز با ضعف‌هایی مواجه است و بیشتر اعضای مجمع فدراسیون‌ها را افراد دولتی تشکیل می‌دهند. در انتخاب یا عزل روسای فدراسیون‌ها تناقضاتی وجود دارد که همین امر باعث شده است تمام مسوولیت‌ها و فشارهای بخش ورزش بر عهده سازمان تربیت‌بدنی باشد.

هر طرحی که منجر به اصلاح ساختار، تشکیلات، اختیارات و مسوولیت‌های سازمان تربیت‌بدنی شود یک قدم رو به جلو خواهد بود و در این زمینه نباید به دیدگاه‌های افرادی که استقلال نظر ندارند و فقط نظرات دیکته شده را بیان می‌کنند توجه کرد.

*رییس کمیته ملی المپیک

منبع :ایرنا