نگاه
بی‌توجهی به ورزش پایه تا کی؟
همواره گفته‌اند و شنیده‌ایم تفکر و تلاش به صورت زیربنایی و پایه در هر امری به همراه برنامه‌ریزی و اجرای صحیح موجب رشد خواهد بود. ورزش نیز از این قاعده مستثنی نیست و چنانچه نگرش و عمل دراین حوزه، بنیادی و موثر باشد توفیق حاصل می‌شود، اما اتفاقاتی در ورزش کشور شکل می‌گیرد که چندان با خواسته‌ها و پیش‌بینی‌های مطلوب سازگار نیست مثلا علی دوستی مهر سر مربی تیم ملی فوتبال نوجوانان اعلام کرد باشگاه‌ها همکاری لازم را با تیم ملی انجام نمی‌دهند.
شهرام صادر
همواره گفته‌اند و شنیده‌ایم تفکر و تلاش به صورت زیربنایی و پایه در هر امری به همراه برنامه‌ریزی و اجرای صحیح موجب رشد خواهد بود. ورزش نیز از این قاعده مستثنی نیست و چنانچه نگرش و عمل دراین حوزه، بنیادی و موثر باشد توفیق حاصل می‌شود، اما اتفاقاتی در ورزش کشور شکل می‌گیرد که چندان با خواسته‌ها و پیش‌بینی‌های مطلوب سازگار نیست مثلا علی دوستی مهر سر مربی تیم ملی فوتبال نوجوانان اعلام کرد باشگاه‌ها همکاری لازم را با تیم ملی انجام نمی‌دهند. او زمانی که سرمربی تیم ملی جوانان بود نیز همین گلایه را داشت. همین طور غلامحسین پیروانی هم وقتی سرمربی تیم ملی فوتبال امید شد از این مشکل گلایه‌های زیادی داشت.براستی مشکل کجاست؟ چرا این اتفاقات در فوتبال ما می‌افتد؟
ناگفته نماند این مشکلات فقط در فوتبال خلاصه نمی‌شود. نگاهی کوتاه به وضعیت ورزش کشور بیانگر وجود مشکلات عدیده از این نوع است. علت پرداختن بیشتر به فوتبال به خاطر مخاطبان بیشتر آن نسبت به سایر رشته‌های ورزش است. کارشناسان ورزشی همیشه تاکید می‌کنند تیم‌های ملی رشته‌های مختلف در رده‌های سنی نوجوانان جوانان و امید مکانی مناسب برای سازندگی و فراگیری تکمیل دانش‌ورزی و ارتقای سطح کیفی بازیکنان است. پس برای تحقق این ادعا، اهالی ورزش اعم از ملی و باشگاهی با تفکر و همدلی به دور از خودبینی و حسادت باید تلاش کنند و اجازه ندهند حاشیه‌سازی‌ها مانع تکمیل و رشد روند حرکتی باشگاه‌ها و تیم‌های ملی به ویژه در رده‌های سنی پایه شود.
ارسال نظر