نگاه
آیا اراک به انتقال تیم تهرانی نیاز دارد؟
مجید گودرزی - اراک زادگاه میرزاتقیخان امیرکبیر، قائممقامها و دهها شخصیت بزرگ ایرانزمین است که به پشتوانه سرمایه عظیم انسانی، شایستگی و توان درخشش در همه زمینههای انسان پایه را دارد. همچنین به عنوان یکی از کلانشهرهای ایران که سرآمد صنعت سنگین کشور است، در صورت اهتمام جدی نخبگان این شهر و مسوولان استان حتی شایستگی و توان حضور در عرصه ورزش مملکت و داشتن دستکم یک تیم در لیگ برتر فوتبال ایران را داشته و نیازی هم به انتقال تیم از تهران به آنجا را نداشته و ندارد.
اما نکته حائز اهمیتتر، تناسب و تناظر یکبهیک فوتبال با میزان توسعه یافتگی و کارآمدی مدیریت است. از این رو تهران، بیش از هر شهر و مکان دیگر ایران، شایستگی و آمادگی رشد و نمو فوتبال و داشتن چند تیم در لیگ برتر فوتبال را دارد.
انتظار نیممیلیون نفر اراکی و بیش از نیم میلیون نفر اراکی ساکن تهران نیز این بود که تیم دست اولی آلومینیوم اراک، همانند تیمهای مشابهی چون مس کرمان، فولاد خوزستان، سپاهان فولاد مبارکه و ذوب آهن اصفهان که همگی با پشتیبانی صنایع تولید فلزات اساسی مستقر در استانهای خود به این مرحله رسیدهاند، از طرف شرکت آلومینیوم ایران که در اراک مستقر است، مورد پشتیبانی و حمایت قرار میگرفت که نگرفت.
زمانی نه چندان دور که اراک تیم صاحبنامی چون «گسترش» را داشت، بسیاری از شهرهای کنونی برخوردار از تیمهای نام و نشاندار، چندان حرفی برای گفتن و جایی در فوتبال کشور نداشتند.
پشتوانه آن تیم، خانهسازی سکایی وابسته به «سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران» و صنایع سنگین مستقر در اراک شامل: ماشینسازی اراک، آذرآب، هپکو، واگنپارس، ایران جاندیر و... بود که حالا دیگر حتی یاد و نامی هم از آن برجا نمانده است.
آنچه بیان شد، کوتاه سخنی برای یادآوری حقیقتهای مسلمی است که در آشفتهبازار کنونی، به دست فراموشی سپرده شده و آن نیست مگر زمانی که، حاشیهها بر متن چیره گردند.
ارسال نظر