سیاستی که جدول جام ملت‌ها را به‌هم ریخت
لبخند شیـطانی!
همه کسانی که در جریان تساوی ۲-۲ کره‌جنوبی برابر اردن از مشکوک بودن نمایش شاگردان یورگن کلینزمن برای شکست عمدی صحبت می‌کردند، با دیدن نبرد عجیب کره و مالزی دیگران را هم با این عقیده همسو کردند. کاری به این موضوع نداریم که یکی از پارامترهای اصلی جذابیت فوتبال به شگفتی‌آفرینی از سوی تیم‌های کوچک‌تر بر می‌گردد، اما حتی بدبین‌ترین طرفداران فوتبال هم این موضوع را قبول نخواهند کرد که کره با ستاره‌های نامدارش در سطح نخست فوتبال اروپا، حریف مالزی نشود؛ تیمی بدون امتیاز و حتی گل زده در دو بازی قبل که در رنکینگ فیفا هم ۱۰۷ پله از آنها پایین‌تر است.
اگر شک دارید که کره‌جنوبی به عمد برابر حریف ضعیفش امتیاز از دست داد، به واکنش کلینزمن توجه کنید. با یک پنالتی بحث‌برانگیز در زمان‌های تلف شده، ببرهای آسیا در شرف تکمیل کامبک و برتری ۳بر۲ قرار داشتند که در لحظات پایانی گل تساوی را پذیرفتند. عکس‌العمل سرمربی نامدار آلمانی چه بود؟ یک خنده عجیب شیطانی! تبسمی از جنس رسیدن به خواسته نه چندان معقول از لحاظ عمومی ولی درست از نظر شخصی. کره با این تساوی از شر تقابل با ژاپن، بهترین تیم حال حاضر قاره خلاص و حریف عربستان شد. شاید این سوال پیش بیاید تیمی که قصد قهرمانی دارد، چرا باید به فکر تعیین مسیر و انتخاب رقیب باشد که باید این موضوع را در دیدگاه کلان‌تری بررسی کرد. اساسا در چنین تورنمنت فرسایشی‌ای، هرچه در مراحل بالاتر با رقبای قوی‌تر روبه‌رو شوید تلفات تیم کمتر بوده و انرژی بیشتری ذخیره می‌شود. طبیعی است که هر کشوری ترجیح می‌دهد در ابتدای دور حذفی رقیب آسان‌تری برای خودش برگزیند و فرار از ژاپن که در صورت غلبه بر آن احتمالا ایران هم در مرحله بعدی در پکیج قرار می‌گرفت، روی کاغذ عاقلانه بود.
حتی به این نکته توجه کنید که در جدال عربستان با تایلند هم این نکته مشهود بود که شاگردان روبرتو مانچینی بدشان نمی‌آمد برابر رقیب شکست بخورند تا به جای کره با ازبکستان روبه‌رو شوند، ولی خب به نظر کمی بابت باخت به تیمی مثل تایلند خجالت می‌کشیدند! این حقه را اما سرمربی آلمان در جام جهانی ۲۰۰۶ اینجا در جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۳ پیاده کرد تا شاید تیمش به مدت بیشتری در جام حضور داشته باشد و تمرکز بیشتری برای قهرمانی. شاید این حربه کمی مذموم باشد و مهم‌ترین پیامد آن در صورت حذف، فشار همه‌جانبه مردم کره و رسانه‌ها باشد، اما فعلا که کلینزمن کل معادلات قاره را به‌هم ریخت و شاید کار تیم ملی ما را هم دشوار کرد. در صورت پیروزی ایران برابر سوریه، تقابل کره و ژاپن فارغ از نتیجه از آن سو به سود تیم ملی می‌شد که یک رقیب بزرگ در راه قهرمانی کنار رفته و یک حریف دیگر از نبردی دشوار به مصاف شاگردان قلعه‌نویی می‌رسید. حالا اما دیگر چنین موقعیتی قابل تصور نیست.
