کدام اقتدار؟ کدام مرگ؟

اولی؛ دو صعود راحت به جام‌جهانی داشتیم

این ادعا در مورد صعود دوم که در سال ۲۰۱۸ اتفاق افتاد به حق است، هرچند همین هم بی‌نظیر نبود. تیم ملی در دوره‌های ۲۰۰۶ با برانکو ایوانکوویچ و ۲۰۲۲ با دراگان اسکوچیچ به همین راحتی راهی جام‌جهانی شد. با این حال غلط بزرگ این ادعا جایی است که صعود به جام‌جهانی ۲۰۱۴ را هم آسان جلوه می‌دهد. مطلقا این‌طور نیست. در مسابقات انتخابی آن سال، وضع ما بعد از شکست برابر ازبکستان به هم ریخت. روز آخر در اولسان کره‌جنوبی نیاز به معجزه داشتیم تا صعود کنیم که در پی یک مقاومت ۹۰ دقیقه‌ای جانانه این اتفاق رخ داد. ما آن روز روی یکی از معدود حملات‌مان با اشتباه فاحش مدافع حریف و فرصت‌طلبی رضا قوچان‌نژاد به گل رسیدیم و در سراسر بازی برابر حملات همه‌جانبه کره تاب آوردیم. دبل سیو رحمان احمدی، صحنه فراموش‌نشدنی آن بازی بود. شما به این صعود می‌گویید آسان؟

دومی؛ در گروه مرگ قرار داشتیم

این ادعا در مورد گروه ایران در جام‌جهانی ۲۰۱۸ مطرح می‌شود؛ زمانی که کنار اسپانیا، پرتغال و مراکش قرار گرفتیم. بله، شاید نام تیم‌ها غلط‌انداز باشد، اما کیفیت و عملکرد تمامی آنها در این تورنمنت افتضاح بود. تنها تیم شایسته آن گروه را باید مراکش دانست که با بدشانسی صعود نکرد، اما اسپانیا و پرتغال که بالا رفتند چه سرنوشتی داشتند؟ حذف زودهنگام! هر دو بلافاصله در یک‌هشتم نهایی اوت شدند. اسپانیا به روسیه باخت و پرتغال برابر اروگوئه شکست خورد. این شد گروه مرگ؟ بد نیست بدانید در جام‌جهانی آن سال، اسپانیا فقط موفق به شکست ایران شد، آن هم در مسابقه‌ای که تیم ملی کشورمان فقط ۲۲ درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت و در نهایت با ۸ ضربه داخل چارچوب در سه مسابقه، بدترین تیم کل مسابقات لقب گرفت! در دو جام‌جهانی اخیر هم ماتادورها فقط ایران و کاستاریکا را برده‌اند تا روشن شود در چه برهه‌ای از فوتبال ملی‌شان قرار دارند. بله، هر اسم بزرگی لزوما باکیفیت هم نیست. بهترین مثالش هم خود کارلوس کی‌روش!