سرخابی‏‌های تهران جلوتر از سرخابی‏‌های منچستر

  سقف افزایش در لیگ برتر؛ ۲۰ درصد  

تیم‌‌های لیگ برتر انگلیس معمولا میانگین گران‌‌‌‌ترین بلیت‌‌های فوتبالی در دنیا را دارند. با این حال طبق اعلام رسمی، برای فصل پیش‌رو این اعداد خیلی هم دستخوش تغییر نشده‌‌اند. حداکثر افزایش قیمتی که در این خصوص به وجود آمده، مربوط به تیم‌‌ ناتینگهام فارست بوده که قیمت بلیت‌‌های خود را تا ۲۰ درصد گران کرده است. این تیم فصل گذشته پس از چندسال غیبت به لیگ برتر بازگشت و توانست در این سطح باقی بماند. فولام با ۱۸ و استون‌ویلا با ۱۵ درصد، گران‌فروش‌های بعدی هستند و سپس نوبت به اورتون با ۱۰ و بورنموث با ۸/ ۹ درصد می‌‌رسد. ارزان‌‌ترین بلیت در ورزشگاه ویتالیتی که متعلق به بورنموث است، ۵۵۰ پوند و گران‌‌ترین جایگاه هم ۷۹۰ پوند قیمت‌‌گذاری شده است. رنج افزایش قیمت در لیگ برتر حول و حوش ۵ درصد است و باشگاه‌هایی نظیر وولوز، کریستال پالاس، منچسترسیتی، منچستریونایتد، شفیلد، لوتون تاون و آرسنال این مقدار را روی قیمت بلیت‌‌های فصل قبل گذاشته‌‌اند. توجه داشته باشید که لوتون به عنوان یک تیم محلی، برای نخستین‌بار حضور در لیگ برتر را تجربه می‌‌کند و اتحادیه هم به آنها دستور داده که برای تجهیز استادیوم کوچکشان به استانداردهای مدنظر، حداقل ۱۰ میلیون پوند هزینه کنند، اما آنها برای رسیدن به ضوابط مدنظر فشار را روی دوش تماشاگرانشان نگذاشته‌‌اند. مطابق انتظار گران‌‌ترین بلیت‌‌های فصل هم‌‌ متعلق به استادیوم امارات است؛ یک آرسنالی برای تماشای بازی تیم محبوبش در این ورزشگاه باید حداکثر ۱۵۴۰ و حداقل ۷۷۹ پوند هزینه کند. هرچند درصورت خرید بلیت‌‌های فصلی می‌تواند یک تخفیف ویژه بگیرد. نکته قابل توجه اینجاست که سه باشگاه لندنی برنتفورد، تاتنهام و چلسی بدون افزایش قیمت بلیت فصل ۲۴-۲۰۲۳ را آغاز می‌‌کنند.

  سقف افزایش در ایران؛ بیش از ۱۰۰ درصد

اغراق نیست اگر بگوییم که از زمان شیوع ویروس کر‌‌ونا، ورزشگاه‌های ایران دیگر به شکل درست و حسابی رنگ تماشاگر را به خود ندیده‌اند. اواخر سال ۱۴۰۰ پس از دو سال و دیرتر از کل جهان سرانجام درب‌‌های ورزشگاه‌ها به سوی تماشاگران باز شد، اما همین هم برای فصلی که گذشت، ادامه‌‌دار نبود. مدام به دلایل مختلف، بازی‌های لیگ برتر ایران بدون یکی از اصلی‌‌ترین پارامترهای جذابیت یعنی تماشاچی برگزار شد و کسی هم پاسخگو نبود.

بازهم در انتهای فصل مجوز حضور تماشاگران صادر شد، اما قیمت بلیت‌‌ها در ورزشگاه آزادی که بزرگ‌ترین استادیوم ایران است و به دلیل فرسودگی نمی‌تواند از تمام ظرفیت حضور مردم استفاده کند، به قدری گران بود که شاید خیلی از اقشار جامعه با توجه به هزینه‌های جانبی نظیر رفت و آمد، قید حضور در ورزشگاه‌ها را زدند. تازه ‌‌سازو‌کار پر از ایراد سامانه فروش بلیت را هم به آن اضافه کنید. هرچند در شهرستان‌ها قیمت بلیت ارزان‌‌تر ‌‌از تهران است، اما توجه داشته باشید تا قبل از کرونا، بلیت‌‌های استادیوم آزادی با قیمت‌‌های ۱۵ هزار تومان برای رو‌به‌روی جایگاه و ۱۰ هزار تومان بابت طبقه دوم و‌‌ پشت دروازه قیمت‌‌گذاری می‌شدند. عددی که در فصل تازه به اتمام رسیده، به ۱۸۰ هزار تومان برای رو‌به‌روی جایگاه، ۱۰۰ هزار تومان برای پشت دروازه و ۷۰ هزار تومان مختص طبقه دوم رسید. این افزایش افسارگسیخته قیمت‌‌ها بی‌‌ارتباط به وضعیت وحشتناک اقتصاد کشور نبوده، اما باید پرسید چه منطقی در سر آقایان است که وقتی بهترین تیم‌‌های دنیا اعداد ناچیزی روی قیمت بلیت خود می‌‌گذارند، تیم‌‌های ایرانی با سطح نازلی از کیفیت این‌گونه گران‌فروشی می‌‌کنند؟  هر چند که این مقایسه بابت فصول اخیر است نه یک فصل ولی در کلیت ماجرا که بی‌حساب و کتاب بودن قیمت‌هاست توفیری ایجاد نمی‌کند.

   قیمت‌ بلیت‌های بهترین لیگ فوتبال دنیا در حالی حداکثر تا ۲۰ درصد گران شده که تیم‌های نامدارش حتی همین اندازه هم قیمت‌ها را افزایش ندادند. در ایران اما علاوه   بر اینکه نرخ بلیت‌های سال آینده مشخص نیست، در سالیان اخیر بلیت‌ها رشدی  بالاتر از ۱۰۰ درصد را تجربه کرده‌اند.