چهار نکته در مورد گران‌ترین انتقال تاریخ لیگ برتر
شایعه ۷۰ میلیاردی؛ بخندیم یا گریه کنیم؟
ما در مورد صحت و سقم این خبر هیچ ادعایی نداریم، اما کمترین تاثیر این قبیل شایعات آن است که ظرف مخارج فوتبال ایران را بزرگ‌تر می‌کند. وقتی می‌گویند یک بازیکن بابت سه فصل بازی ۷۰ میلیارد تومان گرفته، این عدد تبدیل به یک متر و معیار می‌شود که بقیه بازیکنان هم توقعات‌شان را با آن تراز می‌کنند. از آن به بعد باشگاه‌ها هم سر کیسه را شل‌تر می‌گیرند و راحت‌تر اعداد درشت می‌پردازند. در نتیجه چنین شایعه‌ای فارغ از درستی یا نادرستی آن «سم» است. اگر صحت داشته باشد که داستان بسیار غم‌انگیزتر هم می‌شود.
توجه داشته باشید چنین اعدادی (حالا یا ۷۰ میلیارد مشهور یا به قول سپاهان رقمی کمتر از این) حول و حوش بازیکنی مطرح می‌شود که حتی یک بازی ملی در کارنامه او ثبت نشده است. اینکه قیمت یک بازیکن کاملا متوسط لیگ برتری به چنین اعدادی برسد، یک اتفاق هولناک برای فوتبال ایران محسوب می‌شود.
از باب مقایسه عرض می‌کنیم که همین پارسال الکس پتزا، مدافع ۲۵ ساله اتلتیک بیلبائو که ۱۷ بازی فیکس هم در لالیگا برای این تیم انجام داد، تنها ۳۲۰ هزار یورو دریافتی داشته است. این در حالی است که بیلبائو در زمره تیم‌های مهم لیگ اسپانیا به شمار می‌آید. بازیکنان دیگری هم در پنج لیگ معتبر اروپا توپ می‌زنند که چنین قراردادهایی دارند. حالا مقایسه کنید با وضعیت محمد دانشگر؛ کسی که اگر شایعات در مورد او درست باشد، به‌طور متوسط هر فصل نزدیک به ۸۰۰ هزار دلار دریافتی دارد. به کجا می‌رویم واقعا؟
رقم قرارداد مشهور شده برای محمد دانشگر، حتی از قیمت گابریل کالدرون و آندرا استراماچونی و نیز قرارداد فصل اول برانکو با پرسپولیس بالاتر است. حتی اگر عدد مزبور را پایین‌تر در نظر بگیریم هم تفاوت زیادی در اصل موضوع ایجاد نمی‌شود. چطور می‌توان باور کرد دستمزد یک مدافع فاقد بازی ملی، از صاحبان تفکری که در فوتبال ایران جریان‌ساز شدند بیشتر باشد؟
