دنیای جهنمی بعد از یک اشتباه
داوران را نجات بدهید؛ لطفا!
رحیم شاهین، متولد سال ۵۵ در بناب است که با مدرک تحصیلی کارشناسی مخابرات از سال ۸۴ در لیگ برتر به‌عنوان کمک‌داور قضاوت می‌کند. حرفهای او بعد از اشتباهش در‌خور تامل است. خودش می‌گوید ۲۵ سال داوری کرده و اگر در این مدت در یک اداره مشغول به‌کار می‌شد، امروز می‌توانست از مزایای پایان خدمت استفاده کند. او به‌خاطر صحنه‌ای که تصمیم‌گیری در آن واقعا دشوار بود گوشه رینگ رفته و حس می‌کند سال‌ها زحمتش هیچ ثمری نداشته است. با این مصداق خاص کاری نداریم؛ در مورد چرایی وقوع آن اشتباه اطلاعات کافی نداریم و چه بسا بشود تصمیم امروز آقای کمک‌داور را هم حمل بر هیجان و احساسات کرد. با این همه به‌طور کلی پرسش اینجاست که آیا این معامله با داوران فوتبال ایران، بر پایه مروت و عدالت است؟ آیا دستمزدی که این جماعت می‌گیرند، تناسبی با این همه فشار و زحمت دارد؟
قطعا بخشی از این ماجرا «فرهنگی» است و ما مردم باید یاد بگیریم این همه در قبال هم بی‌رحم نباشیم، اما ساده‌ترین کاری که از فدراسیون فوتبال برمی‌آید، تسریع روند ورود کمک‌داور ویدئویی به مسابقات لیگ برتر است. در اصفهان با همین دوربین‌های موجود می‌شد اشتباه بودن تصمیم کمک‌داور را اصلاح کرد، اما این اراده وجود ندارد و تاوانش را هم باید کمک داور مسابقه بدهد. اگر او خطا کرده که باید مورد بازخواست قرار بگیرد، اما اگر اشتباهش سهوی بوده، واقعا مستحق این همه فشار و ملامت نیست. بدون تعارف تعلل فدراسیون در استفاده از فناوری کمک‌داور ویدئویی هیچ توجیهی ندارد. قطعا با همین امکانات موجود در خیلی از استادیوم‌ها هم می‌شود استفاده از VAR را شروع کرد. کافی است حق‌الزحمه همان دو داور اضافی پشت دروازه را به خودشان بپردازید تا در یک اتاقک جدا، تصاویر را از تلویزیون ببینند و به داور کمک کنند. به راستی این همه تعلل، چه دلیلی دارد؟
