نگرانی عمیق

تیم‌ملی کشورمان در این مسابقه با آرایش ۱-۳-۲-۴ به میدان رفت. علیرضا بیرانوند در این بازی درون دروازه قرار گرفت تا روشن شود به احتمال بسیار زیاد در روسیه هم او گلر اصلی تیم‌ملی خواهد بود. در قلب خط دفاعی روزبه چشمی و مرتضی پورعلی‌گنجی بازی کردند، در طرفین این خط میلاد محمدی و رامین رضاییان به بازی گرفته شدند، در پست هافبک دفاعی از کریم انصاری‌فرد و احسان حاج‌صفی استفاده شد، هافبک بازی‌ساز ما مسعود شجاعی بود، بال‌های راست و چپ را جهانبخش و طارمی تشکیل می‌دادند و سردار آزمون هم جلوتر از آنها به‌عنوان مهاجم نوک به میدان رفت. در نهایت تیم‌ملی کشورمان این بازی را با نتیجه ۲ بر یک باخت. اگرچه شکست در یک بازی دوستانه اهمیت چندانی ندارد و حتی غیبت تنی چند از ستاره‌های ترکیه هم در این میان اهمیتی نداشت، اما نوع بازی تیم‌ملی نگرانی‌های زیادی را به‌دنبال آورد. این نگرانی‌ها عمدتا مربوط به عمق خط دفاعی است و درست به همین خاطر عنوان «نگرانی عمیق» را برای این مطلب برگزیدیم.

فریاد «جلال» در استانبول

در طول هفت سال گذشته کارلوس کی‌روش خیلی از ستارگان بزرگ را به دلایل فنی و انضباطی از تیم‌ملی حذف کرده؛ از مهدی رحمتی و هادی عقیلی و محمدرضا خلعتبری بگیرید تا خسرو حیدری و آندرانیک تیموریان و خیلی‌های دیگر. با وجود این او هرگز به‌خاطر حذف این بازیکنان تحت فشار افکار عمومی قرار نگرفته و اگر هم فشار مختصری بوده (مثلا در مورد رحمتی) تبدیل به شعار و اعتراض علیه کارلوس نشده است. اعتبار این مربی، سابقه و دستاوردهایش و کاریزمایی که دارد همیشه عاملی بزرگ برای مصون ماندنش از اعتراض‌های گسترده بوده. با وجود این اقدام اخیر او در حذف جلال حسینی و وریا غفوری، به‌ویژه از آن جهت که با استدلال‌های فنی قابل قبولی هم همراه نشد، عرصه را کمی بر مرد پرتغالی تنگ کرده. دوشنبه‌شب تماشاگران ایرانی حاضر در استادیوم شهر استانبول هم در ابتدای بازی و هم پس از به‌ثمر رسیدن دو گل ترکیه به تشویق جلال حسینی پرداختند.

روزبه چشمی که به‌عنوان جانشین جلال و زوج پورعلی‌گنجی به میدان رفته بود، در این بازی اشتباهات زیادی داشت. او روی هر دو گل ترک‌ها مقصر بود و علاوه بر این با انجام خطاهای خشن نشان می‌داد شاید آماده میدانی به بزرگی جام‌جهانی نیست. همین مساله هم باعث به چشم آمدن جای خالی کاپیتان پرسپولیس می‌شد؛ تا جایی که گزارشگر مسابقه نیز اواخر نیمه اول ناچار شد با همه ژست حمایتی که از تیم‌ملی گرفته بود، به این موضوع اشاره کند. دامنه این موضوع تا نشست خبری پس از مسابقه هم کشیده شد؛ جایی که کی‌روش به دفاع از چشمی پرداخت و با ادبیاتی تند جواب منتقدان را داد: «هیچ‌کس بیشتراز من نسبت به جلال حسینی علاقه و احترام ندارد. او را در هفت سال‌ونیم گذشته در تیم‌ملی در اختیار داشتم. تمام انتخاب‌های ما براساس مشاهدات دقیقی است که در لیگ داشتیم و عملکرد بازیکنان را به‌صورت دقیق و ریز در طول لیگ بررسی کردیم و نسبت به آن تصمیم گرفته شد. اما اگر بخواهیم بعد از پشت سر گذاشتن یک بازی عملکرد یک بازیکن مثل روزبه چشمی را بررسی کنیم و به خاطر یک اشتباه و یک اتفاق عملکرد او را زیر سوال ببریم نشان‌دهنده آن است که دیدگاه شما نسبت به فوتبال بسیار کوتاه است و با کمال عذرخواهی شاید شما از فوتبال چیزی نمی‌دانید.»

سوالات بی‌جواب

تردیدی وجود ندارد که برگ برنده تیم‌ملی طی سال‌های حضور کی‌روش در ایران، ساختار دفاعی مستحکم این تیم بوده. کی‌روش مجموعه‌ای ساخت که به آرژانتین و شیلی هم باج نمی‌داد، اما حالا نوک پیکان تغییرات بحث‌برانگیز او دقیقا متوجه همین نقطه قوت شده. مرد پرتغالی به هر حال با هر استدلالی که بود جلال حسینی و وریا غفوری را با خودش به جام‌جهانی نبرد. با این همه عجیب است که او در بازی با ترکیه با وجود انجام تعویض‌های پرشمار و تغییر تمامی نفرات جلوی زمین، هیچ تغییری در ترکیب خط دفاعی به وجود نیاورد. انتظار می‌رفت حداقل برای دقایقی از پژمان منتظری، مجید حسینی و محمد خانزاده که در این مقطع مورد اعتماد کی‌روش قرار گرفته‌اند استفاده شود، اما او یک دقیقه هم به این سه نفر بازی نداد. آیا قرار است ترکیب چهار نفره تیم‌ملی در خط دفاعی، همین ترکیبی باشد که مقابل ترکیه شکست خورد؟ در غیر این صورت ترکیب جدید احتمالا با کمترین هماهنگی باید در جام‌جهانی مورد استفاده قرار بگیرد که این هم خطرات خاص خودش را دارد.