بی‌حاصل، مثل گزارش «فساد در فوتبال»؟

گزارشی که دو سال طول کشید

مجلس نهم شورای اسلامی در بهار۹۳ و همزمان با شور حضور تیم‌ملی فوتبال کشورمان در جام‌جهانی برزیل و نیز مقارن با برخی افشاگری‌ها در مورد رفتارهای غیرقانونی و غیراخلاقی در مدارس فوتبال و تیم‌های پایه، به صرافت بررسی کژروی‌های این حوزه افتاد و تهیه گزارشی را در دستور کار قرار داد که در رسانه‌ها و افکار عمومی به گزارش «فساد در فوتبال» شهرت یافت. کار کمیسیون اصل نود مجلس روی این پرونده چیزی حدود دو سال طول کشید و در این مدت بارها وعده وقوع زلزله جدی در ارکان فوتبال ایران پس از تکمیل و انتشار گزارش نهایی داده شد. حتی در جریان برگزاری مرحله نهایی جام‌جهانی ۲۰۱۴ برزیل نیز خبر رسید برخی نمایندگان درگیر این گزارش، راهی برزیل خواهند شد تا به درک بیشتری از پرونده مورد نظر نائل بیایند؛ آنچه جنجالی کم‌سابقه راه انداخت و منجر به تکذیب خبر یا اعلام انصراف تعدادی از نماینده‌ها شد. نهایتا بعد از مدت‌ها کش‌وقوس و حرف و حدیث، گزارش فساد در فوتبال در میانه‌های بهمن‌ماه۹۴ در صحن علنی مجلس قرائت و متن کامل آن در رسانه‌ها منتشر شد.

با این وجود پس از آن شاید تقریبا «هیچ» اثری از اصلاح امور در این حوزه دیده نشد. نخست آنکه گزارش مورد نظر عمدتا شامل کلیاتی بود که همه اهالی فوتبال کم‌وبیش از آن آگاهی داشتند و دیگر اینکه در همان حد هم یا کسی به مراجع قضایی معرفی نشد یا اگر برخوردی هم صورت گرفت، خاطیان و قربانیان اسم و رسم چندانی نداشتند و اصلا افکار عمومی متوجه مجازات آنها نشد. اگر بپذیریم دو جنبه مهم انتشار چنین گزارش‌هایی برخورد با معضلات و ایجاد بازدارندگی در زمینه تکرار تخلفات است، متاسفانه باید گفت گزارش کمیسیون اصل نود مجلس نهم در هیچ‌کدام از این دو جنبه توفیق ملموسی نداشت؛ چه اینکه اهل فن می‌توانند گواهی بدهند که هنوز آش و کاسه همان است و درهای فوتبال روی پاشنه قدیم می‌چرخد. حالا سوال این است که آیا در صورت نهایی شدن طرح تحقیق و تفحص مجلس از دو باشگاه پرسپولیس و استقلال، باز با پدیده‌ای شبیه همان گزارش فساد در فوتبال مواجه خواهیم بود یا قرار است کار این بار به‌طور جدی‌تر و عینی‌تر دنبال شود؟

از مردم عقب نمانید

با همه اینها رویکرد این گزارش تحلیلی به هیچ‌وجه مخالفت با طرح تحقیق و تفحص مجلس نیست. اصل صحبت بر سر آن است که نمایندگان مجلس و سایر مسوولان نباید در این زمینه‌ها از مردم عادی عقب باشند. الان بسیاری از هواداران معمولی پرسپولیس و استقلال هم می‌دانند زیر پوست این دو باشگاه چه می‌گذرد و برخی مدیران ناکارآمد دولتی با اتکا به اموال عمومی یا دسترنج سخت پدید آمده این دو تیم، چه ریخت‌وپاش‌ها و شاید حتی کج‌روی‌هایی داشته‌اند. افکار عمومی در جریان است که پشت پرده جذب بسیاری از بازیکنان ناکارآمد خارجی چیست و چه کسانی در این زمینه‌ها منتفع می‌شوند. بنابراین انتظار می‌رود مجلس محترم این بار محکم‌تر، روشن‌تر و جزئی‌تر پای کار بیاید و آنهایی را که سهوا یا عمدا باعث زیان باشگاه‌های محبوب مردم شده‌اند، به دامان عدالت بسپارند. این تفحصی است که واقعا افکار عمومی را مسرور می‌کند و مردم هم با جدیت پشت آن می‌آیند.