پایت را روی زمین بگذار!

دنیای اقتصاد: پرونده پیچیده مانوئل ژوزه روز به روز به نقطه پایان نزدیک‌تر می‌شود و طبیعتا همین مساله باشگاه پرسپولیس را در کانون حواشی و جنجال‌های روز افزون قرار داده است. ژوزه سرمربی پرآوازه پرتغالی بود که ابتدای لیگ دوازدهم با قراردادی سنگین روی نیمکت پرسپولیس نشست. نتایج او اما چندان مطابق انتظار هواداران و مدیران باشگاه نبود. محمد رویانیان که در آن زمان مدیرعامل پرسپولیس به حساب می‌آمد و خودش پای قرارداد این مربی را امضا کرده بود، نهایتا در پایان نیم‌فصل نخست در حالی یحیی گل‌محمدی را جانشین ژوزه کرد که پرسپولیس با ۵ برد، ۶ مساوی و ۶باخت و تنها کسب ۲۱امتیاز روی پله دوازدهم لیگ هجده تیمی قرار داشت.

با این وجود نوع جدایی ژوزه از پرسپولیس طوری بود که از همان ابتدا هم همه می‌دانستند یک بحران بزرگ و چندساله در انتظار سرخ‌ها خواهد بود. پرسپولیس مانوئل را کنار گذاشت، بی‌آنکه حق و حقوق این مربی را پرداخت کند و راه را بر شکایت احتمالی او ببندد. آن زمان وقتی در مورد آینده تاریک این قطع همکاری پر ‌از ابهام از رویانیان سوال شد، سردار جواب داد جای نگرانی نیست، چرا که می‌توان قرارداد با مربی پرتغالی را «دبه» کرد. حالا اما این دبه میلیاردها تومان هزینه روی دست پرسپولیس گذاشته و کار را به اعلام شماره حساب از سوی باشگاه کشانده است! مطرح شدن دوباره نام رویانیان در این پرونده، بار دیگر باعث اوجگیری جدل بین مدیرعامل اسبق باشگاه و مدیران فعلی این مجموعه شده است؛ آنچه نه‌تنها هیچ سودی ندارد، بلکه تنها تمرکز قرمزها را به هم می‌زند. در هر صورت رویانیان عقیده دارد پرونده حقوقی ژوزه خوب پیگیری نشد، وگرنه چنین بحرانی گریبان پرسپولیس را نمی‌گرفت. با این همه لابد خود سردار هم خوب می‌داند که قصه پیچیده‌تر از این حرف‌ها است و همان روزی که مانوئل و دستیارانش با دوربین از عدم صدور مجوز ورودشان به تمرینات پرسپولیس فیلمبرداری می‌کردند، می‌شد از راه رسیدن چنین روزهایی را حدس زد.

طعنه‌های تند علی کریمی

روزهایی که محمد رویانیان، مدیرعامل پرسپولیس بود، علی کریمی به شدت با او به اختلاف خورد و از پرسپولیس کنار گذاشته شد. حالا اما حملات سردار به مدیران فعلی باشگاه بهانه خوبی شده تا علی کریمی بدون ذکر نام رویانیان، طعنه‌های تندی به او بزند. جادوگر سرخ‌ها که به‌ویژه در دو سال گذشته به شدت حامی این باشگاه و مسوولانش بوده، دیروز در پستی اینستاگرامی خطاب به علی‌اکبر طاهری نوشت: «آقای طاهری ضمن خسته نباشید، خواستم ازتون درخواستی داشته باشم. خدارو شکر که پس از مدتها مدیری بالای سر این تیم آمد که به دنبال حل مشکلات تیم است و اعتماد شدیدی بین شما و اکثریت هواداران همیشگی تیم به‌وجود آمده، پس لطفا جواب این اعتماد را مثل همیشه بدهید.

شما می‌توانید گمشده هواداران بی‌شماری باشید که در این سال‌ها، سختی‌های زیادی کشیدند و پا پس نکشیدند و در سرما و گرما از تیم‌شون حمایت کردند. الان هم به درخواست شما لبیک گفتند، کما اینکه می‌بینید کارگر و دانش‌آموز از درآمد ناچیز خود برای کمک به تیم محبوبش می‌زند، چه چیزی بزرگ‌تر از این آقای طاهری؟ از این اعتماد و جو مثبت به نحو احسن استفاده کنید. باید جواب اعتماد میلیون‌ها هوادار را بدهید مثل همیشه. مطمئن باشید هواداران واقعی این تیم قدر زحمت‌های شما را می‌دانند. در ضمن بعضی‌ها ارزش جواب دادن هم ندارند چون کارنامه‌شون برای هوادارا روشنه. دردسرهای امروز تیم اوج هنر همین‌ها است، پس لطفا تمرکزتون رو فقط برای تیم بذارین، یه خواهش دیگه اینکه در مورد کمک‌های مردم شفاف اطلاع‌رسانی کنید، لطفا حتما.»

سبک متفاوت دو مدیریت

همان‌طور که از پست علی کریمی برمی‌آمد، در حال حاضر بیشتر از هر زمان دیگری سبک مدیریت مبتنی بر جاه‌طلبی و رویا‌پردازی محمد رویانیان در پرسپولیس زیر سوال است. او هنگامی که مدیریت پرسپولیس را بر عهده گرفت، شاید تصور می‌کرد با طرح پروژه‌هایی مثل شبکه ماهواره‌ای باشگاه، رادیوی اینترنتی، هواپیما، دانشگاه و آبمیوه پرسپولیس یا فروشگاه و رستوران‌های زنجیره‌ای می‌تواند این مجموعه را تکان بدهد، اما بسیاری از این پروژه‌ها عقیم ماند و بعضا برخی از آنها مثل جذب گرانقیمت مانوئل ژوزه به استخوان در گلوی باشگاه تبدیل شده است. در نقطه مقابل اما سبک مدیریت علی‌اکبر طاهری مبتنی بر واقع‌گرایی و برداشتن گام‌های کوچک رو به جلو به مراتب تاثیر بهتری در پرسپولیس گذاشته است.

تجهیز ریز به ریز استادیوم خانگی و زمین تمرین سرخ‌ها، اقدام برای تمدید قرارداد زودهنگام مربیان و بازیکنان و از همه مهم‌تر تلاش برای جلوگیری از ثبت بدهی‌های جدید باعث شده پرسپولیس پس از سال‌ها رنگ آرامش را ببیند و دورنمای مثبتی در انتظار این باشگاه باشد. عنصر «زمان» همیشه قاضی خوبی بوده و حالا تفاوت این دو سبک مدیریت را به خوبی روشن کرده است. باشد که سایر مدیران ورزش ایران هم از این مدل الگو بگیرند و پای‌شان را روی زمین بگذارند. هیجان استفاده از ایده‎‌های بزرگ خیلی زود به پایان می‌رسد، اما آینده را گام‌های کوتاه و رو به جلو می‌سازد.