تحول سرخ در تیم‌ملی

دنیای اقتصاد: یکی از داغ‌ترین سوژه‌های فوتبال ایران در حال حاضر، تشکیل شدن بدنه اصلی تیم‌ملی از بازیکنان پرسپولیسی است. کی‌روش و برانکو رابطه چندان خوبی با هم ندارند، اما هر دوی آنها در حال استفاده از یک گروه بازیکن مشترک هستند که تا اینجای کار به موفقیت همزمان پرسپولیس و تیم‌ملی منجر شده است؛ تیم کی‌روش صدرنشین گروه اول مسابقات مقدماتی جام‌جهانی است و شاگردان برانکو روی پله اول جدول لیگ شانزدهم جا خوش کرده‌اند. آنچه اما این مساله را واجد اهمیت بیشتری می‌کند، تحول عظیمی است که پرسپولیس در دو سال گذشته تجربه‌اش کرده. هواداران این تیم حتما به یاد دارند که درست دو سال پیش در چنین روزهایی وقتی لیست نهایی بازیکنان تیم‌ملی برای شرکت در جام ملت‌های ۲۰۱۵آسیا اعلام شد، پرسپولیس حتی یک بازیکن هم در اردوی تیم‌ملی نداشت.

در آن زمان، برای اولین بار ظرف چهار دهه گذشته بود که سرخ‌ها در یک تورنمنت مهم ملی بدون نماینده باقی می‌ماندند، اما حالا دو سال بعد از آن کابوس و رسوایی، پرسپولیسی‌ها چنان اکثریتی را در تیم‌ملی تشکیل داده‌اند که بعضا با تیم‌ملی سال۹۸ میلادی مقایسه می‌شود. پرسپولیس در دو اردوی قبلی تیم‌ملی صاحب ۶بازیکن بود. در دوره اخیر و برای بازی با سوریه وقتی بیرانوند و وحید امیری مصدوم شدند، این تصور به وجود آمد که از سهمیه آنها کاسته خواهد شد، اما دقیقا اتفاقی وارونه رخ داد! کی‌روش فقط حاضر شد بیرانوند را که غیبتش برابر سوریه قطعی است خط بزند، اما وحید امیری را به امید بهبود به مالزی برد و البته حسین ماهینی و کمال کامیابی‌نیا را هم از این تیم به اردو اضافه کرد! در حقیقت در لیست ۲۳نفره اعلام شده برای بازی با سوریه، پرسپولیس ۷نماینده دارد که اتفاقی عجیب در ژانر فوتبال ایران است. به هر صورت اوضاع و احوال سرخ‌ها از این نظر، نسبت به دو سال قبل زیرورو شده است. به نظر می‌رسد سه عامل باعث شد در زمانی کوتاه، چنین تحول بزرگی برای پرسپولیس رخ بدهد که آنها را به‌طور اجمالی مرور می‌کنیم.

انتقال‌های مهم

یک بخش از این ماجرا مربوط به تحولی است که در خرید بازیکن از سوی پرسپولیسی‌ها به وجود آمد. پرسپولیس در سال‌های اخیر چندان حضور موفق و هوشمندانه‌ای در بازار نقل‌وانتقالات نداشت. غیر از لیگ دوازدهم که رویانیان سروصدای زیادی راه انداخت و البته خیلی از خریدهایش هم فقط جنبه تبلیغاتی و غیرکاربردی داشت، در بقیه موارد به ندرت بازیکن بزرگی به پرسپولیس اضافه شد. اوج این داستان هم مربوط به دوران همکاری حبیب کاشانی و حمید استیلی بود که انبوهی از بازیکنان متوسط به سمت پرسپولیس سرازیر شدند. امروز با نگاهی به ترکیب تیمی مثل سیاه‌جامگان مشهد می‌توان فهمید چرا در آن سال‌ها بازیکنی از پرسپولیس به تیم‌ملی دعوت نمی‌شد! ابتدای این فصل اما سرخ‌ها حداقل دو بازیکن درجه یک خریدند که جایگاه‌شان در تیم‌ملی تثبیت شده است؛ علیرضا بیرانوند و وحید امیری. این دو نفر که فصل گذشته با درخشش در لباس نفت به نوعی قهرمانی را از پرسپولیس گرفتند، این فصل در خدمت سرخپوشان هستند و فعلا هم برای تیم باشگاهی و هم تیم‌ملی مثمرثمر بوده‌اند.

توجه به زیرساخت‌ها

عامل دوم به مراتب مهم‌تر است. پرسپولیس از ابتدای لیگ سیزدهم و به خصوص در دو فصل گذشته خردمندانه و تیزبینانه خرید کرده است. در حال حاضر سه بازیکن مهم این تیم کسانی هستند که خیلی غیرمنتظره و با ارزان‌ترین قیمت ممکن به جمع سرخپوشان پیوسته‌اند. محمد انصاری، مهدی طارمی و احمد نوراللهی این سه نفر هستند که دو نفر اولی در حال حاضر در تیم‌ملی حاضر هستند. به علاوه خرید دوباره محسن مسلمان هم استراتژی مثبت دیگری بود که در تلفیق با دانش برانکو، منجر به احیای این بازیکن شد. شرایط مسلمان الان طوری است که اگر به تیم‌ملی دعوت شود یا حتی فیکس بازی کند، کسی متعجب نخواهد شد. بازیکنان مهم دیگری مثل کمال کامیابی‌نیا و امید عالیشاه هم که همیشه نزدیک به تیم‌ملی هستند کم و بیش همین شرایط را دارند. این خریدها در دراز مدت هم به پرسپولیس کمک کرده و هم حیثیت سرخپوشان را در تیم‌ملی بهبود بخشیده است. در حال حاضر خریدهای مشابه قرمزها ادامه دارد؛ به‌طوری که آنها اخیرا کاپیتان‌های تیم‌های ملی نوجوانان و جوانان را با قراردادهای طولانی‌مدت به استخدام در آورده‌اند.

دوباره آمدند

در کنار همه اینها، امسال جلال حسینی و حسین ماهینی هم به پرسپولیس برگشتند که اولی ملی‌پوش فیکس این سال‌ها و ستون تیم‌ملی به شمار می‌رود و دومی هم بعد از شروع خوبش در لیگ شانزدهم اخیرا برای بازی با سوریه به تیم‌ملی دعوت شد و جای وریا غفوری را گرفت. فرشاد احمدزاده هم دیگر بازیکنی بود که بعد از پایان دوران سربازی‌اش در تراکتورسازی به پرسپولیس برگشت و اگرچه فعلا در برنامه‌های تیم‌ملی جایی نداشته، اما یکی از ارکان کلیدی پرسپولیس در دو فصل اخیر بوده است.