سجاد «بالاخره» رفت

گروه ورزش: سرانجام یکی از کشدارترین قصه‌های فصل نقل‌وانتقالات به پایان رسید و سجاد شهباززاده با دریافت رضایت‌نامه‌اش رسما از استقلال جدا شد. این خبری بود که ظهر دیروز از سوی مسوولان باشگاه مورد تایید قرار گرفت. شهباززاده از مدت‌ها پیش استقلال را برای جدایی تحت فشار قرار داده بود. او که هنوز یک سال از قراردادش با استقلال باقی مانده بود، چندی قبل با پیشنهاد رسمی باشگاه آنالیااسپور ترکیه مواجه شد و در همین راستا از استقلال درخواست رضایت‌نامه کرد. بعد از چیزی نزدیک به یک ماه جروبحث که حوصله عموم مخاطبان فوتبال را هم سر برد، در نهایت دیروز این جدایی اتفاق افتاد و شهباززاده حالا بعد از رامین رضاییان، دومین بازیکن ایرانی در سوپرلیگ ترکیه خواهد بود. از قرار معلوم مسائل مالی، جزو انگیزه‌های اصلی شهباززاده برای حضور در لیگ ترکیه نبوده است. در همین راستا باشگاه استقلال خبر داده مهاجم فصل گذشته این تیم برای دریافت رضایت‌نامه، حاضر شده مطالبات ۷۰۰ میلیون تومانی‌اش از آبی‌ها را ببخشد.

استقلالی‌ها راضی نبودند

آنچه مشخص است اینکه استقلالی‌ها به هیچ‌وجه مایل نبودند سجاد شهباززاده از این باشگاه جدا شود. آنها به ویژه طی چند روز اخیر تلاش‌های زیادی برای منصرف کردن شهباززاده انجام دادند، اما این کوشش‌ها به جایی نرسید. علیرضا منصوریان دیروز بعد از قطعی شدن جدایی شهباززاده به خبرگزاری مهر گفت: «روی سجاد حساب ویژه‌ای باز کرده بودم و امید داشتم که اگر بماند، بتواند گل‌های زیادی برای استقلال بزند. برای شهباززاده آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم روزهای خوبی در تیم جدیدش داشته باشد و فوتبالش هر روز نسبت به روز قبل پیشرفت کند. سجاد حق داشت که تیمش را خودش انتخاب کند و امیدوارم تصمیم درستی گرفته باشد. شهباززاده بازیکن حرفه‌ای است و قطعا با وسواس کامل تیم جدیدش را انتخاب کرده است.» بهرام افشارزاده، مدیرعامل آبی‌ها هم اندکی پیش از این جدایی گفته بود: «با هر روشی که می‌توانستیم با این بازیکن صحبت کردیم، اما شهباززاده اصرار دارد که از استقلال جدا شود. او اعلام کرده برای پیشرفت فوتبالش می‌خواهد به اروپا برود. از مسوولان باشگاه خواسته‌ام مقدمات جدایی او را فراهم کنند. وقتی این بازیکن دلش با تیم نیست، چرا باید او را به زور نگه داریم؟»

نقشه منصوریان به هم خورد

هرچند به نظر می‌رسد ترافیک خط حمله استقلال از جمله دلایل تلاش شهباززاده برای جدایی از استقلال بوده، اما منصوریان دیدگاه دیگری دارد. او می‌گوید کاوه رضایی به این دلیل جذب شد که در سایپا زوج شهباززاده بوده و این دو بازیکن با جنس فوتبال همدیگر آشنا بوده‌اند. حرف منصوریان درست است. کاوه و سجاد دو فصل در لیگ‌های دوازدهم و سیزدهم با هم همبازی بوده‌اند. در لیگ دوازدهم کاوه ۵ گل برای سایپا زد، در حالی که سجاد موفق شد ۶ گل برای نارنجی‌ها بزند. در لیگ سیزدهم کاوه رضایی ۶ گل برای سایپا زد و سجاد شهباززاده ۸ گل برای این تیم به ثمر رساند. این زوج در مجموع طی دو فصل ۲۵ گل برای سایپا زدند که البته سجاد کمی موفق‌تر بوده است. با این وجود حالا و با توجه به جدایی قطعی شهباززاده، نقشه منصوریان در زمینه احیای زوج نسبتا موفق خط حمله سایپا در استقلال، عقیم باقی می‌ماند.

سیاست اشتباه مدیران سرخابی

به نظر می‌رسد در ماجرای جدایی شهباززاده و رضاییان از استقلال و پرسپولیس، وجوه مشترک تامل‌برانگیزی وجود دارد. شاید بتوان این فرضیه را مطرح کرد که کوچ این دو بازیکن موثر از اردوگاه سرخابی‌ها، تاوان سیاست عجیب باشگاه‌های‌شان بوده است؛ آنجا که مسوولان پرسپولیس و استقلال ترجیح دادند به جای حفظ قطعی پایه‌های موجود، خیلی سریع و شتاب‌زده وارد بازار نقل‌وانتقالات شوند و به سمت خرید بازیکنان جدید خیز بردارند. شاید به نوعی همین استراتژی باعث شد در پرسپولیس همه از رامین رضاییان غفلت کنند و او به ترکیه ترانسفر شود. در قرارداد رامین بندی وجود داشت که اگر باقی‌مانده رقم قراردادش تا دو هفته بعد از پایان فصل پرداخت نمی‌شد، او حق فسخ قراردادش را پیدا می‌کرد. روشن است که اگر مدیران پرسپولیس با تمرکز کافی به پرونده بازیکنان موجودشان نگاه می‌کردند، وقت داشتند که بهانه جدایی را از رضاییان سلب کنند، اما این اتفاق نیفتاد. استقلال هم حالا موثرترین مهاجم دو سال اخیرش را از دست می‌دهد؛ احتمالا به این دلیل که بیشتر وقتش را صرف خرید فورواردهای جدید کرد. این تیم قربانی را با توجه به اعتقاد منصوریان جذب کرد، اما پس از آن کاوه رضایی و آرش افشین هم احتمالا با انگیزه مضاعف چشم و هم‌چشمی با پرسپولیس جذب شدند. در این شرایط شاید اگر استقلالی‌ها وقت بیشتری را صرف نگه داشتن سجاد می‌کردند، جدایی او اتفاق نمی‌افتاد. در نهایت نباید فراموش کنیم که رضاییان و شهباززاده با وجود قراردادهای طولانی‌مدت از تیم‌های‌شان جدا شدند و این شاید یعنی آنکه چنین قراردادهایی در سیستم مدیریتی متزلزل ایران حتی اگر بسته شوند، ضمانت اجرایی کافی ندارند!