فوتبال کج‌دار و مریز!

گروه ورزش: فضای فوتبال ایران همچنان تحت تاثیر اعتصاب دوشنبه پرسپولیسی‌ها قرار دارد. همان‌طور که در دوران لیگ سیزدهم تحریم تمرینات از سوی بازیکنان پرسپولیس منجر به از دست رفتن قهرمانی شد و کاری کرد که هنوز بازیکنان آن زمان مورد ملامت هواداران قرار می‌گیرند، این بار هم فضای مشابهی به‌وجود آمده و خیلی از علاقه‌مندان به باشگاه پرسپولیس ادعا می‌کنند بازیکنان تحت هیچ شرایطی نباید تن به اعتصاب می‌دادند. در این میان البته هستند کسانی که به پرسپولیسی‌های معترض حق می‌دهند؛ از جمله علی دایی که دیروز در مصاحبه با خبرگزاری فارس در این مورد گفته است: «متاسفانه ما تمام اشتباهات را از سوی بازیکنان می‌دانیم. چرا یک بار نمی‌رویم سراغ مسوولان باشگاه‌هایی که حق بازیکن را نمی‌دهند؟ چرا از مدیرعاملی که حق بازیکن را نمی‌دهد سوال نمی‌پرسید؟ بازیکن فوتبال ما زمان محدودی می‌تواند پول دربیاورد و پس از آن باید فوتبال را کنار بگذارد. پیشکسوتان و بزرگانی در فوتبال داریم که هم‌اکنون وضع خوبی ندارند. متاسفانه وقتی بازیکن از حقش صحبت می‌کند جلوی او را می‌گیرند و از همه چیز صحبت می‌کنند. بازیکن چرا اینقدر سختی و فشار را تحمل می‌کند؟»

تکرار یک ادعای قدیمی

در ۲۴ساعت اول بعد از واقعه، مدیران باشگاه پرسپولیس سعی کردند ماجرای تحریم تمرینات را انکار کنند و بگویند خبری از اعتصاب نبوده است، اما به تدریج آنها هم ناچار شدند بپذیرند کاری که بازیکنان تیم‌شان کرده‌اند، واقعا همین معنا را می‌داده است. در این میان رئیس هیات‌مدیره سرخپوشان دیروز همه را غافلگیر کرد و در مصاحبه‌ای مفصل، به تندی بازیکنان پرسپولیس را مورد انتقاد قرار داد. جعفر کاشانی در این مورد به خبرگزاری برنا می‌گوید: «دلم از این اتفاق به درد آمده چرا که چند بچه عظمت پرسپولیس را به مضحکه گرفتند. اگر ساختارهای یک باشگاه بزرگ و مردمی درست و اصولی تعریف شده بود امروز شاهد این اتفاقات نبودیم. بازیکنان باید درک کنند که پیراهن چه تیمی را پوشیده‌اند و چگونه با برخورداری از هویت تاریخی این نام، ره صدساله را یک‌شبه پیموده‌اند. اگر در آینده پرسپولیس به معنای واقعی یک باشگاه باشد هر کسی نمی‌تواند بدون رد شدن از فیلترهای فرهنگی و تعریف‌شده به عضویت این باشگاه درآید.

اصلا نمی‌توان باور کرد که شأن نام بزرگی مثل پرسپولیس یا استقلال این‌گونه زیر سوال برود. به صراحت می‌گویم باید آخرین باری باشد که چنین اتفاق‌هایی در پرسپولیس رخ می‌دهد چراکه گذشته پرافتخار این نام چنین رفتارهایی را تاب نمی‌آورد.» کسانی که اخبار فوتبال ایران را به شکل ریزبینانه و دقیق‌تر دنبال می‌کنند، لابد خوب می‌دانند که جعفر کاشانی در همه این سال‌ها، به دفعات از این جمله استفاده کرده و گفته: «پرسپولیس تیم است، باید تبدیل به باشگاه شود.» این ادعای پیشکسوت محترم پرسپولیس، بیش از هر چیز دیگر ناظر به لزوم ساختارمندی و پشتوانه‌سازی برای پرهوادارترین تیم‌های ایران است. مسلما در اصل حرف او نمی‌توان تردید کرد، اما نکته اصلی اینجا است که خود کاشانی برای سال‌های طولانی عضو و حتی رئیس هیات‌مدیره پرسپولیس بوده و بالاترین مقام سیاست‌گذاری و اجرایی را در این باشگاه بر عهده داشته است. آیا جز این است که کاشانی باید از چنین موقعیت منحصربه‌فردی استفاده می‌کرد و به سهم خودش مقدمات خروج پرسپولیس از موقعیت «تیم» و تبدیل آن به یک «باشگاه» واقعی را فراهم می‌آورد؟ مشکل اما اینجا است که کاشانی و دیگر دوستان عملا اقدام خاصی انجام نداده‌اند و تنها به تکرار مکررات اکتفا کرده‌اند.

همه راضی‌اند!

شاید خیلی از اهالی فوتبال ایران در مقام «ادعا» از وضع کنونی این حوزه ناراضی باشند، اما واقعیت این است که همه به نوعی به این وضعیت کج‌دار و مریز خو گرفته‌اند و علاقه چندانی به اعمال تغییرات بنیادین ندارند. وقتی از بلیت‌فروشی الکترونیک به رایگان‌سازی ورودی استادیوم‌ها برمی‌گردیم، وقتی میزبانی سایپا و راه‌آهن از سرخابی‌ها را بعد از چند سال سرگردانی و تلاش بی‌ثمر دوباره به ورزشگاه آزادی می‌سپاریم، وقتی سایپا را به کرج می‌دهیم و پس می‌گیریم، وقتی یک سال حق پخش می‌گیریم و سال بعد از آن محروم می‌شویم... قشنگ معلوم است که تا چه اندازه سردرگم و بلاتکلیف هستیم. همه انگار فقط به همین حد راضی هستند که هفته‌ای چند مسابقه برگزار شود، یک مشت دعوا راه بیفتد و مردم به شکل مقطعی سرگرم باشند. با این وضعیت، دل بستن به آینده‌ای روشن‌تر، چیزی بیشتر از یک شوخی خطرناک نیست!