همزمان با ۱۰۵ ساله شدن صنعت نفت، تحریم‌های غرب محدودیت‌های متعددی برای توسعه میادین و صادرات نفت و گاز ایران به وجود آورده است، برخی از تحریم‌های درونی هم به پاشنه آشیل توسعه تمام عیار لوکوموتیو توسعه اقتصاد کشور در بخش بالادستی تبدیل شده است. به گزارش «مهر»، در حال حاضر ایران دارای ۲۲ میدان مشترک نفت و گاز با کشورهای مختلف همسایه بوده، به طوری‌که با عراق ۸ میدان، عربستان ۵ میدان، قطر ۳ میدان، امارات ۴ میدان و عمان و ترکمنستان هر کدام یک میدان مشترک وجود دارد که به استثنای ۳ تا ۴ میدان در سایر میادین مشترک نفت و گاز از رقبا عقب مانده‌ایم. بیشترین میزان عقب ماندگی نفتی و گازی ایران در میادین مشترک به لایه نفت و گاز پارس جنوبی باز می‌گردد که با وجود برداشت چند برابری طرف قطری از نفت، گاز و میعانات گازی این میدان مشترک، ایران موفق به برداشت برابر از این میدان مشترک نشده است. مطابق با اهداف برنامه پنجم توسعه باید ظرفیت تولید نفت به بیش از ۵ میلیون بشکه و تولید گاز به حدود ۴/۱ میلیارد مترمکعب در روز افزایش یابد که هم اکنون پیشرفت طرح‌های توسعه نفت و گاز طوری بوده که امکان تحقق این اهداف کلان در مدت مقرر بعید به نظر می‌رسد. به اعتقاد کارشناسان، تحریم‌های نفت اتحادیه اروپا بهترین فرصت برای بازسازی و احیای چاه‌های قدیمی نفت و تمرکز بیشتر فنی، مهندسی و لجستیکی برای افزایش تولید گاز بوده که مسوولان شرکت ملی نفت از این فرصت طلایی برای افزایش تولید گاز استفاده نکردند و حتی هم اکنون تولید گاز کشور روندی نزولی پیدا کرده است. هم اکنون حجم ذخایر نفت قابل برداشت ایران بیش از ۱۵۷ میلیارد بشکه و ذخایر گاز به بیش از ۷/۳۳ تریلیون مترمکعب برآورد می‌شود و با وجود کاهش ذخایر نفت و گاز در اکثر کشورهای عضو اوپک، ایران دست کم برای ۱۰۰ سال آینده نفت و ۲۰۰ سال آینده گاز در اختیار دارد.