«دنیای‌اقتصاد» در هفته‌های گذشته در گزارشی با عنوان «سرنخ جدید از آلودگی هوا» به تحلیل جهش مصرف گازوئیل در کشور پرداخته و رشد مصرف سوخت مایع از جمله گازوئیل را عامل اصلی آلودگی هوای شهرهای بزرگ و کوچک کشور دانسته بود. براساس این گزارش، میانگین مصرف روزانه گازوئیل در کشور در آذرماه به ۱۳۹ میلیون لیتر رسید که رشد ۴۱ درصدی نسبت به ماه مشابه سال گذشته داشته است. در تحلیل این ماجرا «دنیای‌اقتصاد» احتمال کاهش تولید گاز طبیعی را عاملی برای افزایش مصرف گازوئیل در صنایع به‌خصوص نیروگاه‌ها عنوان کرده بود. به این ترتیب سوخت گازی نیروگاه‌ها و صنایع (مانند سیمان) قطع شده و از سوخت‌های مایع با محوریت گازوئیل و همچنین مازوت به‌عنوان جایگزین استفاده شده است. اخبار امروز نیز به قطع خوراک پتروشیمی‌ها در جنوب کشور اشاره دارد. درحالی‌که ‌هاب گازی کشور در منطقه پارس‌جنوبی قرار دارد قطعی گاز خوراک در این منطقه می‌تواند سیگنال‌های قابل‌توجهی را به همراه داشته باشد. همان‌طور که در این گزارش عنوان شده بود احتمال انباشت میعانات گازی و در نتیجه فشار بر کاهش تولید گاز طبیعی وجود دارد. گرچه کاهش فشار گاز طبیعی در لوله‌های انتقال به‌دنبال برودت هوا و افزایش محسوس مصرف گاز طبیعی در بخش خانگی نیز می‌تواند از دلایل قطعی گاز خوراک پتروشیمی‌ها باشد اما با توجه به انتظارات از میزان تولید این موارد به تنهایی نمی‌تواند توجیه‌کننده شرایط کنونی باشد. در اخبار روزهای گذشته به اوج‌گیری مصرف گاز طبیعی تا سطح ۵۷۰ میلیون مترمکعب در روز اشاره شده است. درحالی‌که انتظار افزایش سطح تولید گاز طبیعی تا سطح یک میلیارد متر مکعب در روز وجود داشت (به‌دنبال راه‌اندازی فازهای پارس‌جنوبی) حتی کاهش فشار گاز در لوله‌ها و همچنین افزایش مصرف‌ خانگی نیز نمی‌تواند قطعی گاز خوراک در مجتمع‌های پتروشیمی هم‌جوار با ‌هاب‌های اصلی گاز کشور و افزایش مصرف سوخت‌های مایع را در بخش صنعت توجیه کند. این موارد در کنار یکدیگر سناریوی انباشت میعانات گازی به‌دلیل موانع صادراتی ناشی از تحریم‌های آمریکا و کاهش تولید گاز طبیعی را تایید می‌کند. با توجه به مشکلاتی که این موضوع برای کشور ایجاد می‌کند باید منتظر ماند و دید راهکار برون‌رفت از این بحران چیست؟ وضعیتی مشابه را در سال‌های ۹۱ و ۹۲ نیز شاهد بودیم.