دنیای اقتصاد: وزیر نفت می‌گوید انتظار دارد تا پایان سال جاری ۱۰ قرارداد جدید نفتی امضا شود. هرچند که بیژن نامدار زنگنه امضای ۱۰ قرارداد را برنامه وزارت نفت دانسته و اعلام کرده است که نمی‌توان تعداد دقیقی برای قراردادهایی که امضا خواهند شد، عنوان کرد؛ اما در صورتی که این برآوردها محقق شود به معنای جذب ۵۰ تا ۶۰ میلیارد دلاری سرمایه در بالادست صنعت نفت ایران ظرف ۷ ماه آینده است.

10 مذاکره جدی

زنگنه می‌گوید براساس مذاکرات جدی انجام شده با طرفین قراردادها، پیش‌بینی می‌شود که حدود ۱۰ قرارداد جدید در میادین نفتی و گازی تا پایان سال امضا شود. وی در گفت‌وگو با رادیو اقتصاد، با اشاره به اینکه امضای قراردادهای جدید نفتی اولویت بندی شده‌اند، افزود: همه مذاکرات به خوبی پیش می‌روند و هیچ مذاکره‌ای مانع مذاکرات دیگری نیست. پیش از این معاون وزیر نفت در امور بین‌الملل، امیر حسین زمانی‌نیا نیز در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» از انجام ۲۵ مذاکره به‌طور موازی ظرف بیش از یک سال خبر داده بود.

وی با اشاره به پیچیدگی‌های خاص قراردادهای نفتی و زمانبر و انرژی‌بر بودن‌ آنها، محدود بودن تعداد نیروهای متخصص شرکت نفت در مذاکرات را یکی دیگر از مشکلات موجود برای نهایی شدن قراردادها اعلام کرده بود. با این حال معاون وزیر نفت نیز نسبت به امضای ۱۰ قرارداد جدید نفتی تا پایان سال ابراز امیدواری کرده و گفته بود که بیشتر این مذاکرات بر سر میادین مشترک هستند. به گفته وزیر نفت با امضای نخستین قرارداد نفتی در پسابرجام (توسعه فاز ۱۱ با کنسرسیومی به رهبری توتال)، تأمین مالی طرح‌های توسعه‌ای نفتی پیشرفت بسیار خوبی کرده است. وی با بیان اینکه متن اصلی و پیوست همه قراردادها نهایی شد، ادامه داد: بحث‌های فنی هر میدان در جای خود یکتاست و نمی‌توان مذاکراتی که برای یک میدان انجام می‌شود در میدان دیگری نیز اعمال کرد. وزیر نفت تصریح کرد: ابتدا باید بحث فنی هر میدان انجام شود تا بتوان میزان، نحوه و مراحل سرمایه‌گذاری را مشخص کرد.در صورتی که این قراردادها امضا شود به معنای جذب ۵۰ تا ۶۰ میلیارد دلاری سرمایه در صنعت نفت ایران ظرف ماه‌های آینده است که می‌تواند جهش بزرگی در صنعت نفت کشور ایجاد کند.

اولویت‌‌ها کدام هستند؟

آن‌طور که وزیر نفت می‌گوید: مهم‌ترین قرارداد پس از امضای قرارداد طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی با کنسرسیومی به رهبری شرکت فرانسوی توتال، امضای قرارداد طرح توسعه لایه‌ها نفتی پارس جنوبی، میدان مشترک آذر، میدان‌های سهراب، آب تیمور، منصوری و آزادگان خواهد بود. این اظهارات در حالی است که زمانی‌نیا پیش از این از امضای یک قرارداد دیگر تا میانه‌های پاییز سال جاری خبر داده و در عین حال اعلام کرده بود که احتمالا این قرارداد با یکی از شرکت‌های روسی امضا خواهد شد. چون در مذاکراتشان جلوتر از دیگر شرکت‌ها هستند. اما آنچه در اظهارات وزیر نفت و معاونش به چشم می‌آید این است که برخلاف برآوردهایی که حدود یک سال پیش می‌شد قرارداد توسعه میدان نفتی آزادگان قرار نیست پیش از دیگر قراردادها به امضا برسد. زنگنه روز گذشته درخصوص این میدان نفتی گفته است: «توسعه میدان آزادگان به دلیل پیچیدگی‌های فنی که دارد زمانبر است.»

این در حالی است که تفاهم‌نامه اولیه برای توسعه این میدان جزو اولین تفاهم‌نامه‌های امضا شده بعد از اجرای برجام بود و توسعه هر چه زودتر این میدان به دلیل مشترک بودن با میدان عراق و حجم عظیم نفت ذخیره شده در آن اهمیت بسیار بالایی داشته و استراتژیک‌تر و ضروری‌تر از توسعه دیگر میدان‌های نفتی کشور است. هرچند وزیر نفت پیچیدگی این میدان را دلیل زمانبر بودن توسعه آن دانسته است، اما با توجه به اینکه از ابتدا و حتی پیش از نهایی شدن الگوی جدید قراردادهای نفتی، میدان آزادگان محل مناقشه وزارت نفت و برخی شرکت‎‌های داخلی بود حال این احتمال می‌رود که مقاومت‌ این شرکت‌های داخلی در برابر واگذاری توسعه این میدان به شرکت‌های خارجی عامل به تاخیر افتادن توسعه این میدان نفتی است و این سوال مطرح می‌شود در شرایطی که عراق با وجود مشکلات متعدد داخلی با قدرت هر چه تمام‌تر در حال برداشت از میادین مشترک با ایران است، این گونه اختلافات و تا چه میزان به سرمایه‌های کشور که متعلق به همه مردم است آسیب می‌زند؟