پل‌های تهران تاب بارندگی را ندارند

گروه مسکن - مریم علیزاده: دو مورد بارندگی معمولی ظرف امسال شهر تهران را آنچنان به هم ریخت که به راحتی می‌توان آمادگی پایتخت در برابر زلزله‌احتمالی را حدس زد!

باران را کسی حادثه طبیعی توصیف نمی‌کند که همه آن را نعمت الهی می‌‌دانند، اما در تهران ظاهرا از این به بعد باید دعا کرد بیشتر از یکی دو ساعت، بارش اتفاق نیفتد چون شهر توان پذیرش یک باران ساده را هم ندارد چه برسد به تلخ‌ترین حادثه طبیعی یعنی «زلزله». زیرساخت‌های فرسوده شهر تهران از یک‌سو و توجه مسوولان به ساخت‌وسازهای جدید به جای بازسازی و مرمت سازه‌های مهم، اما فرسوده و قدیمی شهری از سوی دیگر باعث شده، این سازه‌ها هر ثانیه پایتخت‌نشینان را تهدید کند. هرچند ساخت‌وسازهای جدید ضروری و لازم هستند اما باتوجه به آنها نباید مسوولان را از نگهداری و مرمت تاسیسات فرسوده غافل کند. در این میان، برخی سازه‌های در حال ساخت در تهران نیز به دلیل عدم رعایت اصول ساده فنی، به مراتب بیشتر از سازه‌های قدیمی، در معرض آسیب ناشی از کوچک‌ترین رخداد طبیعی هستند. فروردین امسال در اثر بارش چندروزه باران، سیلاب در غرب پایتخت، مترو را فرا گرفت و پنج‌شنبه گذشته نیز به‌خاطر فقط دو روز باران، این بار پل ماشین‌رو کن - دوباره در غرب تهران - تاب نیاورد.

تصاویر از این پل نشان می‌دهد پایه‌های پل در آستانه شسته‌شدن قرار گرفته است.

حالا تصور کنید زلزله‌ای به قدرت ۶ تا ۷ ریشتر بیخ گوش شهر تهران منتظر ورود به شهر است و معلوم نیست این چنین زمین‌لرزه‌ای، فارغ از تلفات انسانی در آپارتمان‌های مسکونی، چه تعداد پل، بزرگراه، خیابان، بیمارستان، مرکز تجاری، برج اداری، پارکینگ طبقاتی، ایستگاه آتش‌نشانی، پمپ‌بنزین و سازه‌هایی از این دست را ویران خواهد کرد.

آیا سازمان‌ها و دستگاه‌هایی که مسوولیت‌شان رسیدگی به تهران و مدیریت بحران این شهر است و از دولت و نهادهای دیگر، بودجه‌های سالانه دریافت می‌کنند تا پایتخت را سرپا نگه دارند و احیانا برای حوادث طبیعی، ایمن‌سازی کنند، پاسخی برای «علت تسلیم شهر در مقابل یک باران» را دارند؟

آیا این سوال برای نهادهای نظارتی هم قابل پیگیری است؟