پرفروش‌ترین اتومبیل در قاره نو

کوشان غلامی

در دسامبر سال ۱۸۷۸ «لوئیس جوزف شورولت» در سوئیس متولد شد و بعدها به فرانسه مهاجرت و در آنجا به عنوان یک مکانیک به خلق ایده‌ها و مهارت‌های جدید در اتومبیلرانی پرداخت. سپس با برادران خود آرتور و گاستون، تصمیم به مهاجرت به مونترآل کانادا گرفت. یک سال بعد او به شهر نیویورک رفت که در آنجا در یکی از شرکت‌های مهندسی مهاجران سوئیسی مشغول به کار شد و سپس شروع به کار در کارخانه‌های متعدد کرد و توانست خود را به عنوان یکی از بهترین رانندگان مسابقات نشان دهد و همین امر باعث شد تا توجه ویلیام دورانت، موسس کمپانی جنرال‌موتورز (که در سال ۱۹۱۰ از مدیریت GM کنار گذاشته شده بود) به وی جلب شود. لوئیس و ویلیام اتومبیل جدیدی به سبک اتومبیل‌های فرانسوی طراحی کرد و نام آن را شورولت گذاشتند. در سال ۱۹۱۱ نمونه کلاسیک و شش سیلندر این مدل برای عرضه به بازار تولید شد. در سوم نوامبر آن سال کارخانه Chevrolet Motor تاسیس شد و در همان سال اول ۲۹۹۹ دستگاه از این اتومبیل را تولید کرد. کمپانی Mason Motor که قبلا تحت نظارت ویلیام بود، واگذار شد و پس از ادغام این دو کمپانی در سال ۱۹۱۳، اتومبیل چهار سیلندر Baby در دو مدل یک سرنشینه و سلطنتی تولید شد. در سال ۱۹۱۳ لوئیس به همراه هفلر و بویر تصمیم گرفتند تا کارخانه تولید موتورهای هوایی شورولت را تاسیس کنند، اما این کارخانه در همان آغاز کار ورشکست شد. در سال ۱۹۱۴، نام کمپانی به Maxwell Motor تغییر یافت و در شهر نیویورک تعداد ۵۰۰۰ دستگاه اتومبیل تولید و به بازار عرضه شد. در سال ۱۹۱۶ شورولت آن قدر سودآور شده بود که دورانت توانست دوباره بیشتر سهام جنرال موتورز را خریداری کرده و رییس شرکت شود. در سال ۱۹۱۷ اولین اتومبیل مسقف این کمپانی ساخته شد و شورولت شروع به تولید کامیون کرد. در سال ۱۹۱۹ شورولت به دو بخش کمپانی دورانت و جنرال‌موتورز تقسیم شد.

در سال ۱۹۲۱، یعنی بعد از جنگ به علت کمبود سرمایه، کمپانی شورولت تا مرز سقوط پیش رفت. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات کمپانی در سال ۱۹۲۳، برگشت خوردن موتورهای هواپیمای تولیدی شورولت بود که ضرری بزرگ به کمپانی وارد کرد.

در سال ۱۹۲۷ اتومبیل جدید شورولت توانست از نظر تعداد تولیدات مقام نخست را در صنعت به خود اختصاص دهد. بیش از یک میلیون دستگاه از این اتومبیل تولید شد. در سال ۱۹۲۹ طرحی از اتومبیل شش سیلندر جدید کمپانی و طرح چهار سیلندر آن به منظور کاهش قیمت ارائه شد و با تولید و فروش حدود یک میلیون و سیصد هزار دستگاه از آن در دهه ۱۹۳۰ در بازار آمریکا، مشکلات مالی کمپانی بر طرف شد.

در سال ۱۹۳۵، شورولت تولید ده میلیون اتومبیل خود را جشن گرفت و چهار سال بعد اتومبیل‌های استیشن را به بازار عرضه کرد. قبل از آغاز جنگ جهانی دوم، کمپانی رکورد فروش اتومبیل در سال را شکسته و در سال ۱۹۴۱ رقمی معادل ۴/۱ میلیون فروش را در بازارهای جهانی به نام خود ثبت کرد.

در سال ۱۹۴۱، لوئیس به صورت مرموزی در ایندیاناپلیس کشته شد. به افتخار زحماتی که برای اتومبیلرانی کشیده بود، مجسمه نیم‌تنه او را در ورودی موزه موتورهای سریع ایندیاناپلیس قرار دادند. از سال ۱۹۵۰ به بعد بیشتر مدل‌های شورولت تمام اتوماتیک بودند. یکی از کارهای مهم در آن دوره، تولید مدل‌های بسیار ارزان قیمت بود که در رشد اقتصادی کارخانه اهمیت بسیار داشت. همچنین در سال ۱۹۵۰ مهندس هارلی ارل، اتومبیل کوروت را طراحی و تولید کرد و در سال ۱۹۵۹ در دو مدل کورویر و ایمپالا به بازار عرضه شدند. به‌رغم اینکه این دو مدل نتوانستند مانند اتومبیل‌های مطرح کمپانی، فروش بالایی داشته باشند، ولی با این حال تا سال ۱۹۶۹ تولید آنها ادامه داشت.

در سال ۱۹۶۲ کاپریس به عنوان مدل لوکس ایمپالا و به منظور مقابله با موفقیت اتومبیل‌های کمپانی فورد، طراحی و تولید شد. مدیر فروش کمپانی شورولت نام این مدل را به تقلید از رستورانی درجه یک در شهر نیویورک که مکررا به آن رفت و آمد داشت، کاپریس گذاشته بود. ورود کاپریس به بازار با استقبال عمومی فراوانی روبه‌رو شد، در سال ۱۹۶۶ مدل جدیدتر آن (با نگاهی به مدل Deville کادیلاک) شامل واگن استیشن و موتور ۸ سیلندر به بازار آمد. به علاوه تجهیزات دیگری چون دنده اتوماتیک، فرمان هیدرولیک و... به آن اضافه شد.

در سال ۱۹۶۷ مدلی اسپورت و کوپه به نام کامارو ساخته و تا دو دهه به‌عنوان یکی از مطرح‌ترین اتومبیل‌های اسپورت که نظر تمام حادثه جویان را به خود جلب کرده بود، تولید می‌شد. در دهه ۱۹۷۰، موتورهای کمپانی شورولت توسط بسیار از کارخانه‌های دیگر مانند اوپل و اولدزموبیل استفاده می‌شد.

در اوایل دهه ۱۹۷۰ قراردادی بین دو کمپانی شورولت و ایسوزو منعقد و طبق آن مقرر شد که شورولت تمام تجهیزات اتومبیل‌سازی این کارخانه را تامین کند. در سال ۱۹۷۰ اتومبیلی به اسم شورولت مونت کارلو متولد شد و در واقع جوابی برای پونتیاک گراند پری بود. البته این اتومبیل الهام‌هایی نیز از فورد تاندربرد داشت.

کمپانی در سال۱۹۷۱ مدل‌های بلیزر، مونت کارلو، نووا و سابوربان را به مرحله تولید رساند و در همین سال مدل لوکسی از کاپریس نیز به بازار عرضه شد که نظر همگان را به خود جلب کرد. در سال ۱۹۷۳ کاپریس به «کاپریس کلاسیک» تغییر نام داد و در همین سال آخرین مدل کوپه کاپریس به بازار عرضه شد، ولی به دلیل تحریم نفتی از طرف کشورهای عربی، بازار ماشین‌های کم مصرف رونق گرفت و فروش کاپریس تنزل پیدا کرد. کمپانی سازنده به ناچار موتور کوچک‌تری جایگزین موتور ۸ سیلندر کرد. در اواسط دهه ۱۹۸۰ این کمپانی روابط تجاری خود را با کمپانی‌های ژاپنی مانند سوزوکی و تویوتا گسترش داد.

در سال ۱۹۷۹ شورولت ۶۰ درصد از ماشین‌های پلیس را تامین می‌کرد، در دهه‌های هشتاد و نود این رقم به ۸۰ درصد افزایش یافت. بسیاری از تاکسی‌ها را نیز اتومبیل‌های کاپریس و ایمپالا تشکیل می‌دادند. کاپریس دو بار در سال‌های ۱۹۷۷ و ۱۹۹۱ موفق به دریافت جایزه Motor Trend به عنوان بهترین اتومبیل سال شد. در سال ۱۹۸۳ مجله معتبر Car and Driver کاپریس کلاسیک را در لیست «ده اتومبیل برتر» دنیا قرار داد. در سال ۲۰۱۰ تبلیغات کمپانی شورولت از شرکت کمپبل که به مدت ۹۱ سال این وظیفه را به عهده داشت، گرفته شد. در حال حاضر این کمپانی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان اتومبیل مطرح است و مدل‌های جذاب این کمپانی طرفداران بی‌شماری دارد و کماکان تحت نام کارخانه‌های جنرال موتورز تولید می‌شود.