بزرگ‌ترین نرم‌افزار تحلیل‌گر دنیا

کوشان غلامی

در سال ۱۹۶۶، آنتونی بار به عنوان یک فارغ‌التحصیل دانشگاه کارولینای شمالی، با الهام گرفتن از نمادهای آماری «موریس کندال» پس از یک برنامه رگرسیون چندگانه، یک زبان مدلسازی تجزیه و تحلیل واریانس ابداع کرد که کد جدیدی برای انجام معادلات جبری از داده‌های خام ایجاد می‌کرد. او با کار روی آن برنامه و به کمک تجربه خود در زمینه ساختار داده‌ها، با قرار دادن آن روش‌های آماری در یک چارچوب مشخص، ساختار اولیه برنامه «ساس» Statistical Analysis Software) SAS) را ایجاد و شروع به توسعه آن کرد.

در ژانویه ۱۹۶۸، آنتونی به همراه دوست قدیمی‌اش «جیمز بار» که به تازگی از فلوریدا بازگشته و در دانشگاه استخدام شده بود، دست به تغییراتی در ساس زدند و رگرسیون‌های چندگانه و معادلات تجزیه و تحلیل واریانس ابداع شده توسط جیمز را در آن ادغام کردند.

این معادلات، ساس را بیش از پیش قدرتمند کرد و پیاده‌سازی‌های بعدی مدل خطی عمومی باز هم بر کارآیی‌های آن افزود. تا سال ۱۹۷۲، ساس در حال به دست آوردن محبوبیت در جامعه دانشگاهی بود و پس از آن در صنعت نیز مورد استفاده قرار گرفت. یکی از نقاط قوت برنامه، تحلیل آزمایشات با استفاده از داده‌های از دست رفته بود که در صنایع مختلف، خصوصا داروسازی و کشاورزی کاربرد بسیاری داشت.

«جان سال» نیز در سال ۱۹۷۳ با پیوستن به پروژه، مشارکت گسترده‌ای در قسمت‌های مختلف آن مثل تحلیل‌های اقتصادی، سری‌های زمانی و ماتریس‌های جبری انجام داد. افراد دیگری نیز از جمله «کارول پرکینز»، «جولاین سرویس» و «جین هلوگ» همکاری‌هایی انجام داده و قسمت‌های مختلفی به برنامه اضافه کردند و اولین کارهای مستندسازی را شروع کردند. در سال ۱۹۷۶ موسسه ساس توسط بار، گودنایت، سال و هلوگ تاسیس شد.

این شرکا با کمک بودجه فدرال و دانشگاه توانستند نرم‌افزار را توسعه بدهند. آنها سپس به سراغ شرکت‌های دارویی و بیمه رفتند تا برای آنها نیز برنامه مخصوص بنویسند. گودنایت و بار تا سال ۱۹۷۶ در حدود ۱۲۰ مشتری و گروه در حال رشد از طرفداران برنامه‌شان را داشتند.

از آنجایی که ساس دیگر بیش از آنکه یک پروژه تحقیقاتی باشد، وارد کسب و کار شده بود و از آنجایی که ساس از قبل مشتریان خود را داشت، به سود قابل توجهی از همان آغاز، دست پیدا کردند.

گودنایت برنامه‌نویسان بیشتری استخدام کرد تا دامنه محصولات ساس را گسترش دهد.

دفتر مرکزی شرکت در سال ۱۹۸۰ به شهر کری در کارولینای شمالی نقل‌مکان کرد. گودنایت در آن جا زمین بزرگی برای شرکت خرید. از ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۱ رشد ساس بسیار سریع بود و در ۱۹۹۹ شرکت رکورد درآمد یک میلیارد دلار را شکست.

تا سال ۲۰۰۴ در حدود ۹۸ درصد شرکت‌های برتر لیست فورچون از برنامه‌های ساس برای انجام دامنه گسترده‌ای از فعالیت‌های کاوش، ذخیره‌سازی و تحلیل داده‌ها، استفاده می‌کردند. ساس نه فقط به خاطر رشد سریع خود، که به خاطر روش کسب و کار غیرمعمول گودنایت توانست توجهات را به خود جلب کند.

استراتژی شرکت برای نگه داشتن کارمندان و درک کارآیی و بازدهی آنان در زمان‌های مختلف، از ژوئیه تا آگوست سال ۲۰۰۵ در مجله «هاروارد بیزینس ریویو» چاپ شد. گودنایت عقیده داشت: «نوآوری، کلید موفقیت‌های ساس در تجارت خود است و خلاقیت نوآوری را باعث می‌شود.

خلاقیت، اهمیت ویژه‌ای برای ساس دارد، زیرا نرم‌افزار بیشتر محصول ذهن است تا محصول ماشین.» پس با همکاری «ریچارد فلوریدا» مدیریت خلاقیت را در شرکت پایه‌گذاری کرد تا از قابلیت‌های بالقوه کارمندان و مدیران (که شامل تفکرهای خلاقی بود که ایده‌های آنها باعث تولید محصولات و خدمات خلاقانه می‌شود) حداکثر استفاده را ببرد. خلاقیتی که آنها به ساس می‌آوردند، مزیت رقابتی ساس محسوب می‌شد.

بر اساس یک تخمین در سال ۲۰۰۹، داده‌های تولید شده توسط این برنامه، از کل داده‌هایی که تابه حال انسان‌ها در جهان تولید کرده بودند بیشتر شده بود.

یک محاسبه دیگر نشان می‌داد که با وجود این برنامه‌ها در جهان دیجیتال، داده‌ها هر ۱۸ ماه یک بار دو برابر می‌شوند.

دفتر مرکزی ساس نیز دارای یک حس آکادمیک بوده و در یک زمین ۳ هکتاری که کارمندان به آن کامپوس می‌گویند ساخته شده است. اکنون شرکت دارای ۱۱ هزار کارمند است که جزو وفادارترین کارمندان در بین شرکت‌های مشابه شناخته می‌شوند.

ساس در سال گذشته میلادی درآمدی بالغ بر ۲ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار را از آن خود کرد و کماکان در حال گسترش و نوآوری در محصولات و برنامه‌های خود می‌باشد.