فرهنگ کسب و کار در استرالیا - ۲۳ خرداد ۹۰

کوشان غلامی

بخش چهارم

سبک‌های ارتباطی استرالیایی‌ها

هر چند استرالیا سرزمینی چند زبانه است (آن بخش از جمعیت استرالیا که از سایر نواحی جهان به آن مهاجرت کرده اند، به بیش از ۱۰۰ زبان مختلف با یکدیگر تکلم می‌کنند)، انگلیسی زبان اول و رسمی ‌این کشور و متداول‌ترین زبان ارتباطی مردم است. استرالیایی‌ها گرایش به مقدم داشتن صراحت و راستی بر سیاسی کاری دارند و به همین دلیل گاه ممکن است نحوه سخن گفتن آنان کاملا جسارت‌آمیز به نظر برسد؛ به ویژه برای مردمانی که در فرهنگ ارتباطی آنان، قاطبه مردم از بیم ایجاد حس ناخوشایند در مخاطبشان از صراحت در گفتار دوری می‌جویند. در استرالیا، بی پرده و مستقیم سخن گفتن، یک ارزش است؛ و عدم انطباق کامل مکنونات قلبی و گفتار، نشانه طفره‌روی و گاه حتی ریاکاری، قلمداد می‌شود.

هنگام معرفی خود یا معرفی سازمانتان، از فخرفروشی و مبالغه پرهیز کنید. رویکرد چرب زبانی در فروش، معمولا به گزافه‌گویی تعبیر شده، واکنش بسیار نامطلوبی به دنبال خواهد داشت. پیشتر اشاره کردیم هیچکس رغبتی به اینکه خود را بهتر و بالا تر از دیگران نشان دهد، ندارد. این قضیه در مورد محصولات و خدمات نیز صادق است. یک توضیح ساده و صادقانه، به مراتب بهتر از تعاریف مبالغه‌آمیز دریافت می‌شود.

استرالیا از جمله معدود کشور‌هایی است که در آن شوخ طبعی و بذله‌گویی در همه سطوح کسب‌وکار و تجارت، متداول است. شوخ طبعی نه تنها در هر موقعیتی پذیرفته شده است، بلکه همه جا مورد انتظار نیز هست. هرگز شأن و توانایی یک مدیر استرالیایی را به خاطر شوخ طبعی وی در موقعیت‌هایی که باب طبع شما نیست، دست کم نگیرید.

سیاست فرهنگی استرالیا

از کشور استرالیا اغلب به عنوان بزرگ‌ترین جزیره جهان (یا کوچک‌ترین قاره جهان) یاد می‌شود. اکثر مناطق این کشور به ویژه نواحی مرکزی به علت وجود صحرای بزرگ شن، صحرای گیسبون و صحرای ویکتوریا خالی از سکنه می‌باشد.

سیاست کلی دولت استرالیا به تدوین لوایح قانونی جهت نیل به اهداف فرهنگی پرداخته و به عوض تخصیص مستقیم بودجه فرهنگی به مراکز و ارگان‌های فرهنگی به ارائه پارامترهایی در جهت اجرای فعالیت‌ها و پروژه‌های فرهنگی مبادرت می‌نماید.

از آنجایی که به رسمیت شناختن حقوق اقلیت‌های فرهنگی و قومی‌ساکن کشور در سال‌های اخیر مورد تاکید قرار گرفته است، از این رو سیاست ملی بر حفاظت از چندگانگی فرهنگی و تنوعات قومی‌ تاکید دارد. وجود تنوعات قومی‌در جامعه استرالیایی، تنوعات فرهنگی و اقتصادی را نیز به همراه داشته است.

پس از جنگ جهانی دوم، کشور استرالیا از جایگاه ویژه ای در برقراری ارتباطات آسیایی و انعقاد قراردادهای اقتصادی و سیاسی به ویژه با کشورهای هند، جنوب شرق آسیا و ژاپن برخوردار شد. دولت استرالیا و وزارت فرهنگ کشور از طریق برقراری ارتباطات فرهنگی با همسایگان آسیایی و جزایر اقیانوس آرام ارتباطات خود را افزایش داده و پیامد این امر سست شدن روابط این کشور با کشور انگلستان بوده است.

به دنبال این نگرش دولت استرالیا از طریق وزارت امور خارجه به اتخاذ سیاست‌های مهاجرت جهت جذب مهاجرین جوان تحصیلکرده و دارای مهارت شغلی مبادرت می‌نماید. اتخاذ چنین سیاست‌هایی به نوبه خود از کشور استرالیا به واسطه برخورداری از ملیت‌های گوناگون و تنوع فرهنگی کشوری منحصر به فرد ساخته است.

علاوه بر جذب مهاجرین خارجی و تقویت صنعت توریسم کشور که در زمره اصلی‌ترین سیاست‌های دولت در جهت ارتقای فرهنگ جامعه به شمار می‌رود، توجه هر چه بیشتر دولت به حمایت از جمعیت ساکنین بومی‌ (Aboriginals) کشور معطوف شده است. در طول ۲۰ سال اخیر دولت استرالیا، وزارت فرهنگ و سازمان جهانگردی کشور تلاش کرده‌اند که به جمعیت بومی‌های کشور کمک کنند.

جمعیت افراد بومی ‌کشور در ابتدا بر یک میلیون نفر بالغ می‌شد، اما امروزه پس از گذشت ۲۰۰ سال، جمعیت این افراد به ۱۰۰.۰۰۰ نفر کاهش پیدا کرده است و این خود سبب شده تا مردم بومی‌ از زمینه‌های تاریخی و فرهنگی ملی جدا شده و حس بدبینی نسبت به دولت داشته باشند. در این راستا و جهت برطرف نمودن چنین بدبینی‌ها و چنین فضایی، دولت استرالیا پس از رسیدگی به امور مهاجرین خارجی و اولویت قرار دادن موضوع مهاجرت به حمایت از افراد بومی ‌در جهت غنای هرچه بیشتر فرهنگ بومی‌و ملی مبادرت می‌نمایند.

از جمله اصول مهم سیاست فرهنگی کشور که دولت استرالیا آن را در دستور کار خود قرار داده است، می‌توان به ارتقای صنعت جهانگردی و به ویژه توریسم فرهنگی در این کشور اشاره نمود. دولت استرالیا با مشارکت سازمان جهانگردی و وزارت محیط زیست کشور در جهت ارتقای هر چه بیشتر صنعت توریسم کشور اقداماتی را به عمل آورده که از آن جمله می‌توان به تاسیس ادارات جهانگردی در کلیه مراکز ایالتی و ادارات اطلاع‌رسانی جهانگردی در شهرهای مختلف و مناطق روستایی اشاره کرد.