تفکیک فیلم ویدئویی و سینمایی برخلاف ذات سینما است

امیرحسین علم الهدی

دبیر سیاست‌گذاری گروه «هنر و تجربه»

تفاوتی بین فیلم ویدئویی و سینمایی وجود ندارد. یک فیلمساز می‌تواند حرف خود را با یک فیلم ۳۵ میلیمتری بزند یا با یک بودجه ۲۰ میلیونی یا میلیاردی فیلم بسازد.

«پریدن از ارتفاع کم» به کارگردانی حامد رجبی پروانه ویدئویی دارد اما این فیلم توانسته جایزه منتقدین برلین را به‌دست آورد. از آنجا که ما محدودیتی در پروانه نمایش نداریم آن را اکران کردیم یا مثلا «۳۱۶» به کارگردانی پیمان حقانی که در چند جشنواره بین‌المللی شرکت کرده پروانه ساخت ویدئویی دارد. در هر صورت پروانه ویدئویی یا سینمایی فقط منحصر به ایران است و در جشنواره‌های دنیا تفکیک ندارند.

یک فیلم با هر میزان هزینه که ساخته شود با روش ساخت ارزیابی می‌شود. چه ساخت فیلم با موبایل باشد یا حتی از عکاسی برای ساخت فیلم استفاده کرده باشد، کلیت آن ارزیابی می‌شود و در هر صورتی راه خودش را پیدا می‌کند پس این تفکر اساسا اشتباه است که فیلم حتما باید اکران شود.

قرار نیست هر فیلم اکران شود. به‌طور مثال کشور هند سالی ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ فیلم می‌سازد یا آمریکا ۵۰۰ فیلم می‌سازد اما نهایتا ۴۰ تا ۵۰ درصد این تولیدات اکران می‌شوند. در سینمای ایران نیز فیلم‌هایی داشتیم که مجوز سینمایی گرفتند اما ساختشان آبروریزی بود و بر عکس فیلم‌های ویدئویی داشتیم که در جشنواره‌های مختلف درخشیده‌اند. به نظرم اساسا تفکیک فیلم‌ها بر خلاف ذات سینما باید صورت گیرد.