خاموشی حامی نویسندگان جوان

فتح‌الله بی‌نیاز نویسنده و منتقد ادبی روز یکشنبه ۱۲ مهرماه در سن ۶۷ سالگی از دنیا رفت. او زاده شهر مسجدسلیمان بود و در رشته برق از دانشگاه صنعتی شریف فارغ‌التحصیل شده بود، با این حال تا آخرین روزهای زندگی‌اش در قامت نویسنده و منتقدی فعال به فعالیت پرداخت. او همواره درگیر مسائل و مباحث مربوط به ادبیات و به‌خصوص نقد ادبی بود. به مسائل و بیشتر مصائب ادبیات در ایران توجه زیادی داشت و از این جهت در یادداشت‌ها و مصاحبه‌هایش همواره به نقد اوضاع ادبیات و به‌خصوص ممیزی کتاب می‌پرداخت.

او چندین دوره دبیر و داور جایزه مهرگان ادب بود، اما چند روز قبل اعلام کرد به خاطر مشکلات جسمی و بیماری نمی‌تواند همکاری خود را با این جایزه ادامه دهد. کار فتح‌الله بی‌نیاز نوشتن رمان و داستان بود. «گرگ‌های خاکستری»، «دردناک‌ترین داستان عالم»، «می‌روم که بمیرم»، «اولیا حضرت فرنگیس»، «عطش ماندگار»، «شورشگران را به زانو درآوردیم»، «ستیزه‌جوی دلتنگ»، «افعی‌ها خودکشی نمی‌کنند»، «دریاسالار بی‌دریا»، «ملاقات با مسیح»، «تشییع جنازه یک زنده‌به‌گور»، «کوارتت مرگ و دختر»، «ترجیع‌بندی برای شاعران جوان»، «مکانی به وسعت هیچ» و «گل‌سرخ، ‌ای تناقض ناب» از جمله آثار داستانی اوست.

در عین حال تعداد زیادی از آثارش با روی کار آمدن دولت محمود احمدی‌نژاد پشت درهای ممیزی ماند و تعدادی از آنها حتی بعد از پایان این دوره نیز اجازه نشر پیدا نکردند. او اصرار زیادی به بازنویسی آثارش داشت. به گفته خودش، رمان «مکانی به وسعت هیچ» را ۲۰ بار بازنویسی و رمان «ترجیع‌بندی برای شاعران جوان» را ۲۷ بار بازنویسی کرده بود؛ به همین خاطر گاه خلق آثار داستانی‌اش چند سال طول می‌کشید.

فتح‌الله بی‌نیاز در گفت‌وگوهایش همواره به نقش ممیزی در ادبیات اشاره موکد می‌کرد. مراسم خاکسپاری وی، بنابر وصیت مرحوم و خواست خانواده‌اش، در سکوت و آرامش برگزار خواهد‌ شد.