در جامعه امروز باید صبور بود

محمود دولت‌آبادی

هنر در شادمانی هم آفریده می‌شود. حافظ و سعدی آثار درخشانی را در شادمانی سروده‌اند. نویسنده بزرگ فرانسوی رومن رولان می‌گوید: هنر محصول «مقدس رنج» است رنج در زبان فارسی به معنای اندوه نیست برای مثال رنجی که فردوسی یا سعدی از آن صحبت می‌کنند به معنای اندوه و گوشه‌نشینی نیست.

آنچه ما از گذشتگان به ارث برده‌ایم که افراد زیادی به آن توجه نمی‌کنند؛ مساله صبوری است و در جامعه ما انسان باید خیلی صبور باشد، البته صبوری به این معنا نیست که انسان گوشه‌ای بنشیند و صبر کند باید کار انجام داد و برای به ثمر رسیدن آن صبر کرد.

اینجا سرزمین دیگری است هر ملت خصوصیاتی دارد و در این خصوصیات شرایطی پدید می‌آید که عده‌ای پیدا می‌شوند و می‌خواهند کاری انجام ندهیم یا آدم‌هایی به‌وجود نیایند. اگر این رمز را پیدا کنید به‌رغم اینکه آنها می‌گویند نه؛ باید روشی پیدا کرد که با آن به مقابله برخاست. من آن را یافتم و آن صبوری، بی‌توقعی و زحمت کشیدن است و ما این را از گذشتگان به ارث برده‌ایم.

آثاری که در دنیا مطرح می‌شوند در زبان مادری خود خلق شده و در همان زبان فهمیده می‌شوند. اگر فکر کنید که مراکز فرهنگی جهان غافل از این هستند که یک نویسنده افغانی در گوشه‌ای داستان‌های سیاه می‌نویسد؛ باید به این شبکه جهانی شک کنیم.

من با هیچ زبانی آشنایی ندارم. وقت‌هایی رفتم که زبان دوم بیاموزم اما ترسیدم. در زندان بود که شروع به آموختن کردم، چراکه زندان فرصت خوبی برای آموختن زبان دوم است. یک ماهی خواندم و دیدم جمله‌هایی به زبان دیگر می‌سازم. از این مساله آنقدر ترسیدم که دویدم به غزلیات شمس و آن را خواندم. می‌گویند برای آدمیان امروز زبان انگلیسی لازم است و اگر کسی کامپیوتر و زبان انگلیسی بلد نباشد شهروند جهانی نیست و من همان جا به خودم گفتم که یک شهروند جهانی نیستی.