گزارش یک نمایشگاه ساختار شکن

لیلى گلستان

مدیر نمایشگاه صد اثر، صد هنرمند

نمایشگاه تابستانی «صد اثر، صد هنرمند» امسال بیست و چهارمین سال خود را شروع کرد و شگفتی آفرید.

من فقط آماری ارائه می‌دهم و شما خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

این نمایشگاه از دوم مرداد شروع شد و تا دوم شهریور ادامه پیدا کرد. در شروع کار ۱۶۷ اثر هنری از۱۸۷ هنرمند تحویل گرفته شد.(از برخی از هنرمندان بیش از یک اثر گرفته شد). و در نهایت، به تناوب روی هم رفته ۳۴۰ اثر در این یک ماه در گالری ارائه شد. یعنی هر کاری که فروش می‌رفت بلافاصله بسته‌بندی و به خریدار تحویل می‌شد و کار دیگری را جایگزین می‌کردیم.

در آخر کار ۱۱۱ اثر نقاشی و مجسمه به فروش رفته بود. حدودا روزی سه تا چهار اثر. یعنی حداقل فروش یک نمایشگاه یک هفته‌ای در یک روز.

۶۰ درصد تماشاچیان برای اولین بار بود که به گالری ما می‌آمدند و حدود ۳۰ درصد آنها برای اولین بار اثر هنری خریدند! و این برای ما مایه مباهات شد. با امکانات تسهیلی که مهیا کرده بودیم توانستیم زمینه‌ای مناسب برای آسان‌تر خریدن اثر هنری فراهم کنیم.

اتفاق خوشایندی که افتاد این بود که فروش بالای ما در گرو فروش آثار هنرمندان گرانقیمت مثل سپهری و... نبود. در واقع به نوعی ساختارشکنی شد.

از همان سال ۶۷ که گالری گلستان شروع به‌کار کرد یکی از مهم‌ترین هدف‌هایش فرستادن اثر هنری به خانه اشخاص در طبقه متوسط اجتماع بود. یعنی مهم‌ترین، پرجمعیت‌ترین و شریف‌ترین طبقه اجتماعی و بالاخره امسال به هدف‌مان رسیدیم.ارزان‌ترین اثر ارائه شده صد هزار تومان و گران‌ترینش ۲۵۰ میلیون تومان بود.در نهایت ۱۱۱ اثر به قیمت ۸۴۰ میلیون تومان.

پرفروش‌ترین هنرمند شمس‌الدین غازی بود و بعد از او مصطفی دره‌باغی، مرتضی دره‌باغی، آرمان یعقوب‌پور، کیوان بیرانوند، علی ترقی‌جاه و فریبا بهمنی.

این جا باید یک نتیجه‌گیری مختصر کنم که اگر منصف باشیم، اگر حرص مال نزنیم، اگر نسبت به هنر متعهد و مسوول و با هدف باشیم و اگر خریدار را دست کم نگیریم و به حضورش و خواستش احترام بگذاریم و اعتمادش را جلب کنیم، آن وقت همین،می‌شود که شد.

اگر عمری باقی باشد باید بگویم به امید نمایشگاه «صد اثر، صد هنرمند» سال آینده. و با تشکر از تمام کسانی که به ما اعتماد کردند.