با روی کار آمدن حجت‌الله ایوبی یکی از مباحث مهم در سینما بحث اکران فیلم‌های سینمایی است که در زمان شمقدری موفق به اکران نشدند.
به گزارش «ایلنا»، درحالی‌که جواد شمقدری پیش از این اعلام کرده بود درنهایت فقط ۱۰ فیلم موفق به اکران نشده‌اند؛ اما بررسی‌ها نشان می‌دهد تعداد فیلم‌هایی که توقیف شدند یا اجازه اکران پیدا نکردند بیش از این موارد است.
پاداش به کارگردانی کمال تبریزی، گس به کارگردانی کیارش اسدی‌زاده، مهمونی کامی به کارگردانی علی احمد‌زاده، خانه پدری به کارگردانی کیانوش عیاری، زندگی مشترک آقای محمودی و بانو به کارگردانی روح الله حجازی، قصه‌ها به کارگردانی رخشان بنی اعتماد، یک خانواده محترم به کارگردانی مسعود بخشی، پریناز به کارگردانی بهرام بهرامیان، صد سال به این سال‌ها به کارگردانی سامان مقدم، زمهریر به کارگردانی علی رویین تن، زاد بوم به کارگردانی ابوالحسن داودی، خرس به کارگردانی خسرو معصومی، فرزند صبح به کارگردانی بهروز افخمی، آسمان محبوب به کارگردانی داریوش مهرجویی، خیابان‌های آرام به کارگردانی کمال تبریزی، فیلم‌هایی هستند که در دوران شمقدری نتوانستند اکران عمومی شوند. در این میان تعدادی از این فیلم‌ها قبل از دوران شمقدری ساخته شد اما در زمان شمقدری فرصت اکران پیدا نکردند.

پاداش
کمال تبریزی کارگردان سینمای ایران در زمان ساخت «پاداش» بعد از فیلم همیشه پای یک زن در میان است به سراغ یک موضوع طنز دیگر رفت. در این میان این موضع به مذاق مسوولان ارشاد زیاد خوش نیامد زیرا تبریزی در این فیلم یکی از مدیران مهم دولتی را نشان داده بود که به سفر حج می‌رود و درحالی‌که انتظار دارد در آنجا مانند یک شخصیت سیاسی با وی برخورد شود اما با او مانند یک فرد معمولی برخورد شده و همین امر باعث اتفاقات طنزی می‌شود.
علیرضا سجادپور و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اکران این فیلم به دلیل اینکه گفته می‌شد خط مرزهای اعتقادی و سیاسی را رعایت نکرده‌، مخالفت کرد.

خیابان‌های آرام
به جز فیلم پاداش؛ فیلم خیابان‌های آرام تبریزی نیز فرصت اکران پیدا نکرد. تبریزی در خیابان‌های آرام در قالب فیلمی طنز به تحولات اتفاقات سال ۸۸ پرداخته است. فیلم در جشنواره فیلم فجر حضور پیدا کرد و فقط یک نمایش عمومی برای اهالی رسانه آن هم ساعت ۸ صبح در برج میلاد داشت. اهالی رسانه که فیلم را دیدند از آن استقبال کرده و فیلم خیابان‌های آرام را فیلم خوبی معرفی کردند.

قصه‌ها
رخشان بنی‌اعتماد کارگردان سینمای ایران نیز از دوران توقیف جواد شمقدری بی‌نصیب نبوده است و فیلم سینمایی «قصه‌ها» به کارگردانی وی امکان نمایش در دوره شمقدری را پیدا نکرد.
بنی‌اعتماد فیلم «قصه‌ها» را با درون‌مایه زندگی بخش مهمی از جامعه یعنی طبقه کارگران و اتفاقاتی که برای آنها رخ داده است، کارگردانی کرد اما هرگز موفق به نمایش آن نشد. مجوزی که برای وی صادر شده بود مجوزی مجهول و گنگ بود به گونه‌ای که از طرفی امکان نمایش فیلم را برای شبکه ویدئویی مجاز کرده بود و از طرف دیگر امکان نمایش را برای آن ممنوع کرده بود.

گس
کیارش اسدی‌زاده در اولین فیلم خود به نام «گس» تلاش کرده بود تا یک موضوع اجتماعی را مورد بررسی قرار دهد. فیلم هر چند برای نمایش آماده شده بود، اما از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای اکران مجوز نگرفت. مسوولان ارشاد معتقد بودند که این فیلم تبلیغ خیانت در زندگی زناشویی است هر چند بیشتر کسانی که فیلم را دیدند معتقدند که خلاف این قضیه در فیلم وجود دارد. فیلم از زمان ساخت فقط یک نوبت آن هم در سینما تک خانه هنرمندان ایران به نمایش درآمد.

مهمونی کامی
مهمونی کامی دیگر فیلمی بود که از نسل جدید فیلمسازان دهه پنجم ساخته شد. علی احمدزاده کارگردان جوان سینمای ایران در اولین تجربه بلند خود به سراغ جوانانی رفته بود که یک روز خود را از شمال برای رسیدن به یک میهمانی در تهران صرف می‌کنند و در طول راه اتفاقات متفاوتی برای آنها می‌افتد. این فیلم نیز به‌رغم آنکه برای نمایش آماده شده بود، اما هرگز اکران نشد. هر چند گفته می‌شود مصطفی شایسته قصد دارد تا پروانه نمایش فیلم را در دولت جدید بگیرد و آن را اکران کند.

خانه پدری
کیانوش عیاری کارگردان سینمای ایران در آخرین ساخته خود به سراغ مردسالاری در جامعه ایران رفته است و در فیلم خانه پدری تلاش کرده نشان دهد که بخشی از حقوق زنان چگونه در پس این مردسالاری از بین می‌رود. فیلم داستان قتل یک دختر توسط پدر و برادرش را که در دهه ۱۳۰۰ رخ می‌دهد، روایت می‌کند که نشان می‌دهد این قتل اثراتش تا دهه‌های بعد نیز می‌ماند.
فیلم هرگز به نمایش عمومی در نیامد و بعد از فشارهای رسانه‌ای و اصرار منتقدان و نویسندگان سینمایی فقط یک نوبت آن هم در سالن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای اهالی رسانه به نمایش درآمد. در زمان نمایش فیلم به صورت عمد یا سهوا فیلم از جایی که دختر به قتل می‌رسد ابتدا به نمایش درآمد، اما بعد با یک توقف فیلم از ابتدا و پیش از صحنه قتل، نمایشش را آغاز کرد همین امر نیز مورد اعتراض کارگردان و منتقدان قرار گرفت. اما در پایان فیلم مورد استقبال اهالی رسانه و منتقدان قرار گرفت هر چند نظرات موافقی نیز وجود داشت. نیروی انتظامی نیز به‌عنوان یکی از تهیه‌کنندگان فیلم در ساخت فیلم مشارکت دارد و هنوز رضایت خود را برای اکران فیلم اعلام نکرده است.

صد سال به این سال‌ها
سامان مقدم در فیلم صد سال به این سال‌ها داستان زندگی زنی را روایت می‌کند که در طول سال‌ها با تحولات اجتماعی زندگی شخصی‌اش نیز دچار تحول می‌شود. فیلم که زمان آن نزدیک به ۲ ساعت است، داستان زندگی ایران با بازی معتمدآریا است که قبل از انقلاب در تحولات اجتماعی حضور دارد و زندگی وی تا پایان جنگ روایت می‌شود. مسوولان ارشاد با اکران این فیلم مخالفت کرده‌اند هر چند بار‌ها این فیلم تا مرحله اکران پیش رفت و حتی در جدول نمایش نیز قرار گرفت و زمان نمایش آن مشخص شد، اما هرگز رنگ پرده را به خود ندید.

خرس
خسرو معصومی در آخرین فیلم خود خرس باز هم به شمال رفته بود و این بار؛ داستان یک رزمنده بازگشته از جنگ را روایت می‌کرد. این فیلم در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و مورد استقبال قرار گرفت. اما بعد از جشنواره در یک تصمیم تعجب‌برانگیز مجوز اکران خارجی فیلم صادر شد، اما مجوز اکران داخلی صادر نشد.

فرزند صبح
فیلم فرزند صبح که به بخشی از زندگی حضرت امام(ره) می‌پردازد از سال‌ها قبل ساخت آن آغاز شده بود و بسیاری منتظر نمایش فیلم بودند. اما بین تهیه‌کننده فیلم و بهروز افخمی کارگردان درباره تدوین فیلم اختلاف‌نظر به‌وجود آمده بود و تهیه‌کننده که دیگر نمی‌خواست سرمایه‌اش بیش از این معطل بماند، فیلم را بدون رضایت افخمی در جشنواره فیلم فجر اکران کرد. همین نمایش باعث اعتراضات شدید افخمی شد و وی در نشست خبری غیررسمی فیلم در سالن همایش‌های برج میلاد به این رفتار تهیه‌کننده اعتراض کرد.
***
براساس پیگیری‌های انجام شده بیشتر سازندگان و تهیه‌کنندگان فیلم‌های یادشده به دنبال آن هستند که با تثبیت مدیریت حجت‌الله ایوبی تلاش‌های خود را برای کسب مجوز اکران فیلم آغاز کنند.