پنهان کردن دور باطل شکست
امیر حسین علم‌الهدی گزارشی در روزنامه دنیای اقتصاد در روز دوشنبه ۷ مرداد ماه با عنوان شکست طرح اکران ویژه رمضان از قول خبرگزاری فارس چاپ شد که لازم می‌دانم توجه خوانندگان فرهیخته محترم روزنامه را به شرح ذیل جلب نماییم:

۱ پیشنهاد دهنده طرح این حقیر بوده است که با همکاری پردیس سینمایی آزادی در سال ۸۸ این طرح به شورای صنفی و ارشاد ارائه شد و ضمن احترام به جناب سرتیپی پخش‌کننده موفق سینمای ایران به اطلاع می‌رسانم که ایشان نقشی در طراحی و پیشنهاد این طرح نداشتند.
2 انتظار موفقیت طرح در سال جاری و سالیان پس از سال ۱۳۸۸ کمی به دور از واقعیات حاکم بر سینمای ایران است و بالاخص در ۲سال گذشته انتظار موفقیت طرح اذان تا اذان کاملا غیرکارشناسی است. دلیل اصلی این ادعا کاهش شدید مخاطب طی ۲ سال گذشته است که به پایین‌ترین میزان خود طی ۳۴ سال گذشته رسیده است. در سال ۱۳۸۸ میزان مخاطب سینمای ایران حدود ۱۸ میلیون نفر، سال ۱۳۸۹ حدود ۱۱ میلیون نفر، سال ۱۳۹۰ حدود ۱۴ میلیون نفر و سال ۱۳۹۱ حدود 5/8 میلیون نفر بوده است و پیش‌بینی واقع‌بینانه و خوشبینانه امسال مخاطبی در حدود ۸ تا ۹ میلیون نفر است. تصدیق می‌فرمایید که در سینمایی که ۱۱ ماه سینمایی‌اش فاقد مخاطب حداقلی است، انتظار از رونق همین سینما در ماه مبارک رمضان با این تعداد فیلم مخاطب حداقلی (به اصطلاح پرفروش) غیرواقع بینانه است! هر نوع برنامه‌ریزی که با واقعیات عرضه و تقاضای سینمایی در ایران منافات داشته باشد محتوم به شکست است.
۳ سینماهای ایران به دلیل وصل شدن رگ تنفسی شان به تولید غیر کیفی بومی تنفسش به شماره افتاده است و تا زمانی که سینماهای کشور نتوانند حسب حق انتخاب مردم، فیلم‌های خارجی را به نمایش درآورند (البته با تدوین روش‌های حمایت از تولید کیفی داخلی و در اولویت اول حمایت از سینماهای بدون مخاطب) انتظار رونق در سینمای ایران انتظار بیهوده‌ای است! نگارنده هنوز برایش کشف نشده است که در سینمایی که بهره‌وری‌اش در سال حدود ۳درصد است چطور می‌توان با این بهره‌وری، انحصار نمایش تولید داخلی ادامه داشته باشد و درصـــورت اصرار باید منتظر تعطیل شدن بیشتر سینماهای کشور همانند سینمای آزادی در بابل یا مصادره شدن قریب‌الوقوع چند سینما توسط بانک‌ها باشیم!
۴ آمار میانگین تماشاگران این گزارش با درصد معنا داری اشتباه است. به عنوان مثال فیلم گذشته در تهران حدود ۱ میلیارد و صد میلیون تومان با میانگین بلیت ۵۵۰۰ تومان فروخته است که تعداد تماشاگر آن به عبارتی ۲۰۰ هزار نفر است و در شهرستان‌ها نیز با میانگین قیمت بلیت حدود ۴ هزار تومانی (۵۰ هزار مخاطب) جمع مخاطب این فیلم در حدود ۲۵۰ هزار نفر در سراسر کشور می‌باشد! سینمای ایران دچار دورباطلی شده است که هر سال با افزایش قیمت بلیت کاهش شدید تماشاگر را دارد پنهان می‌نماید که در فرصت‌های دیگر می‌توان به این مساله در مطلبی مستقل پرداخت.