روایت یک تناقض: جشن روز ملی سینما در کنار مزار هنرمندان
روز بی تقویم رسید!
در آستانه ۲۱ شهریور ماه روز سینما، جمعی از سینماگران با حضور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) این روز را گرامی داشتند.
در آستانه ۲۱ شهریور ماه روز سینما، جمعی از سینماگران با حضور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) این روز را گرامی داشتند.
به گزارش ایسنا در این برنامه که 20 شهریور ماه با حضور جمعی از سینماگران برگزار شد، امیر اثباتی در حالی که هنرمندان بر مزار سیفالله داد جمع شده بودند، اظهار کرد: سیفالله داد یکی از بانیان این روز بود و امیدواریم روزهای خوبی برای سینمای ایران شاهد باشیم.
محمدمهدی عسگرپور هم در سخنانی ضمن تبریک روز سینما، سخنانش را اینگونه ادامه داد: قسمت این بود در تولد ۱۱۳ سالگی سینمای کشور در چنین مکانی دور هم جمع شویم و یادی از کسانی که همکار ما بودند، بکنیم و کسانی که برای ثبت روز ملی سینما زحمت زیادی کشیدند. مانند سیفالله داد و عزیزانی که ما پا روی دوش آنها گذاشتیم و بالا آمدیم.
وی افزود: امسال برپایی جشن روز ملی سینما منتفی شد؛ بنابراین به جمعبندی رسیدیم در اینجا روز ملی سینما را گرامی بداریم، در زمانی که سینمای ایران روزهای بسیار بدی را تجربه میکند و امیدواریم به روزهای بهتری برسد.
این سینماگر بیان کرد که مراسم امسال این روز هم خاطرهانگیز خواهد شد.
عسگرپور با اشاره به حضور دبیران چند دوره جشن سینمای ایران از آنها خواست جملاتی را مطرح کنند.
کیومرث پوراحمد، دبیر جشن گذشته سینمای ایران با اشاره به حذف روز ملی سینما از تقویم گفت: تقویمها تنها یک سال مورد استفاده قرار میگیرند و دور انداخته میشوند. این حذف از زمان ساسانیان بوده که ۵۰۰ سال میخواستند اشکانیان را حذف کنند اما الان میبینیم بیشترین چیز برای آنها نوشته شده است.
وی افزود: چیزی که به وجود آید قابل حذف نیست، فقط امیدوارم تفکر حذف، حذف شود.
جشن سینمای ایران پس از 15 سال برگزار نمیشود
فرهاد توحیدی رییس هیات مدیره و سخنگوی هیات، مدیره خانه سینما اعلام کرد که با توجه به شرایط موجود دوره شانزدهم جشن سینمای ایران امسال برگزار نمیشود.
به گزارش ایلنا، فرهاد توحیدی که به همراه جمعی از سینماگران در قطعه هنرمندان و بر سر مزار سینماگران در آستانه ۲۱ شهریور روز ملی سینما حاضر شده بود، گفت: جشن ملی سینمای ایران پانزده دوره برگزار شد و امسال به دلیل شرایط بعد از پانزده سال برگزار نمیشود. به پیشنهاد هیاتمدیره و امیر اثباتی امسال به جای جشن بر سر مزار دوستان و همکارانمان در سینما حاضر شدیم.
وی ادامه داد: امیدوارم این کار تبدیل به یک سنت حسنه شود و ما هر سال همزمان با روز ملی سینما دراینجا حاضر شویم. از نظر ما امروز نقطه آغاز جشن شانزدهم است و امیدوارم در سال آینده این سنت نیز ادامه پیدا کند و ما صبح اینجا بیاییم و عصر جشن بگیریم. امین تارخ نیز با اشاره به وضعیت امروز سینما ایران گفت: امروز ما یک حالت دوگانه داریم. قرار دادن نام جشن درکنار محلی که معمولا عزاداری میکنیم شرایط بدی دارد اینکه اینجا حاضر شدیم تا به صورت نمادین یادی کنیم از دوستان سینماگران خود در روز ملی سینما بسیار خوب است؛ اما نباید هیچ مسالهای ما را ناامید کند.
وی ادامه داد: اینکه امروز همه ما اینجا آمدهایم نشان میدهد که کسانی که رفتهاند به ظاهر رفتهاند اما سینما زنده و غیرقابل حذف است و حتی اگر بخواهیم جشن را بر سر مزارها بگیریم سینما حذف نمیشود و ما امروز از سر امید جمع شدهایم.
آرزوهای ۱۰ سال قبل ده سینماگر
20 شهریور ماه سال 1381 ، درست 10 سال قبل،سینماگران ایرانی در اقدامی نمادین و به امید آیندهای بهتر برای سینمای ایران، مهمترین خواسته و آرزوی قلبی شان را بیان کردند. حال پس از گذشته یک دهه و در آستانه روز سینما سال 1391 بازخوانی برخی از آرزوها،خالی از لطف نیست، آرزوهایی که بخشی از آنها دستیافتنی شدند و برخی همچنان آرزو باقی ماندند.
بهمن فرمان آرا: ١٠٠ سالن سینمای جدید ساخته شود.
ابوالقاسم طالبی: سینما آن هنری شود که حضرت امام(ره) میخواستند.
داریوش مهرجویی: کلنگ ٢٠ سینمای جدید را در تهران و شهرستانها بزنند.
فریدون جیرانی: آزادی نهادینه شود و هنر دستخوش سلیقهها و نظرات شخصی نباشد در این صورت است که هنر سینما، تئاتر و موسیقی میتواند رشد کند.
احمدرضا درویش: از ما دیگر گذشته، آرزو مال جوانان است.
مسعود کیمیایی: به امید توجه به ساخت سالن سینما در کشور.
جواد شمقدری: امیدوارم فضایی پیش بیاید تا بتوانم فیلمهایی با حال و هوای «بر بال فرشتگان» و «توفان شن» بسازم.
فرجالله سلحشور: سینما و تلویزیون میتواند دانشگاه باشد، مشروط بر این که خون آلوده طاغوت و فرهنگ غرب و بیگانه در رگهای آن جریان نداشته باشد.
کامبوزیا پرتوی: امیدوارم سینمای ایران پشتوانه ملی داشته باشد تا هویت داشته باشد و بتواند با فرهنگهای دیگر ارتباط برقرار کند.
ناصر تقوایی: به برآورده شدن هیچ آرزویی امیدی ندارم ، در نتیجه آرزویی ندارم.
ارسال نظر