«پاریس تا پاریس» فیلم نیست

محمدحسین لطیفی گفت: «پاریس تا پاریس» از ابتدا تا انتها یک مرثیه است و من برای ساخت یک مرثیه به فرانسه رفته بودم. کارگردان «پاریس تا پاریس» درباره‌ علت ساخت این فیلم در میان ساخت سریال «قلب یخی» گفت: هنگام ساخت «قلب یخی» به دلیل مشکلاتی که به وجود آمد، برای مدتی ساخت این سریال متوقف شد. در این هنگام آقای سهراب‌پور فیلم‌نامه «پاریس تا پاریس» را به من پیشنهاد دادند و من از آن استقبال کردم تا در فاصله زمانی شروع مجدد ساخت «قلب یخی» این فیلم را تولید کنیم. وی ادامه داد: «پاریس تا پاریس» برای من یک زنگ تفریح برای تغییر حال‌وهوایم به حساب می‌آید. در سریال «قلب یخی» همه شخصیت‌ها منفی هستند و شما نمی‌توانید یک آدم خوب در این داستان پیدا کنید. قصه «قلب یخی» بسیار تلخ و تاریک است که این را در ادامه این سریال مشاهده خواهید کرد. باید بگویم «پاریس تا پاریس» در واقع زنگ تفریحی است که می‌تواند من را از آن فضا جدا کند.لطیفی در پاسخ به انتقاد یکی از خبرنگاران نسبت به صحنه‌های پایانی فیلم گفت: گل‌درشت کردن بعضی از صحنه‌ها در انتهای فیلم و در طول آن کاملا تعمدی است. معتقدم بیننده‌ای که فیلم را یکبار می‌بیند می‌تواند با این صحنه‌ها ارتباط برقرار کند. اگر بخواهیم برای این صحنه‌ها نمونه‌ای ذکر کنم می‌توانم از سینمای هند نام ببرم. البته اگر فرصت بیشتری برای بازنویسی و تفکر بیشتر روی فیلم‌نامه پیدا می‌کردم، راه‌حل‌های بهتری را در فیلمنامه می‌گنجاندم، نباید به فیلم کاملا مطلق نگاه کنیم و فکر کنیم که همه صحنه‌های فیلم از دست کارگردان در رفته است، کارگردان خیلی چیز‌ها را می‌فهمد. سینما آن چیزی است که در واقعیت اتفاق می‌افتد، اما نه همیشه. البته باید بگویم این انتقاد وارد است و آن را قبول می‌کنم.این کارگردان در پاسخ به سوال دیگری که چرا به‌رغم اینکه فرانسه یکی از کشور‌هایی بود که در طول جنگ تحمیلی به عراق بمب شیمیایی می‌فروخت، در این فیلم این کشور بسیار خوب نشان داده شده است، بیان کرد: این مساله را قبول دارم چند سال پیش سریالی با نام «خبرنگار خارجی» برای پخش در تلویزیون ساخته بودم که ۸۵ دقیقه آن حذف شد. این سریال درباره همین موضوعی است که شما می‌گویید و به فروش سلاح به عراق می‌پردازد؛ اما چرا الان چنین فیلمی را در فرانسه ساختم به این دلیل است که دوست دارم مردمم، مردم کشور‌های غربی را از دولت‌های آنها جدا کنند. لطیفی در پاسخ به انتقاد یکی‌دیگر از خبرنگاران درباره صحنه‌های پایانی فیلم و شعاری‌بودن نشان دادن پرچم و کشیدن آن روی تابوت یک ایرانی خارج از کشور عنوان کرد: باید اعتراف کنم که بعضی وقت‌ها واقعا دلم می‌گیرد که فیلمسازان آمریکایی در فیلم‌هایشان با افتخار پرچم‌شان را نشان می‌دهند، بالا می‌برند و همه دست می‌زنند. نمی‌دانم چرا ما ایرانی‌ها این‌گونه نیستیم. وی در ادامه سخنانش بیان کرد: قبل از اینکه وارد سالن شوم، به چند نفر از دوستان نزدیکم گفتم اگر می‌خواهید فیلم ببینید، بروید و در سالن‌های دیگر فیلم تماشا کنید؛ چراکه «پاریس تا پاریس» واگویه‌های علایق شخصی من است. معتقدم محمدحسین لطیفی حق داشت بعد از چهار سال کار برای مردم و آن چیز‌هایی که آنها دوست دارند، به واگویی قصه‌ای که به آن علاقه دارد، بپردازد.