اخیرا سرقت ادبی و کتاب‌سازی بدون اجازه مولفان آثار در بازار نشر کتاب خبرساز شده است.

به گزارش ایسنا، عرفان نظرآهاری درباره تجربه خود در زمینه سرقت ادبی و تضییع حقوق مولف گفت: بعد از اعتراض به کتاب‌سازی و رواج پدیده شوم کتاب‌سازی و سرقت‌های ادبی در ایران و نبود پیگیری‌های قانونی، من و تعدادی از دوستان سعی کردیم آگاهی و حساسیت جامعه و مسوولان را نسبت به این پدیده شوم افزایش دهیم. این نویسنده همچنین ادامه داد: این ماجرا باعث شد کتاب‌سازها من و دیگر دوستانی را که در این‌باره صحبت کرده بودیم و حتی خبرنگارهایی را که در رسانه‌ها به این مساله پرداخته بودند، مورد آزار و تهدید قرار دهند. این تهدیدها به شکل کتبی از طریق شبکه‌های مجازی، پیام اینترنتی و صوتی بود که همه اینها موجود است.

او سپس عنوان کرد: ما ابتدا این مسائل را جدی نگرفتیم و تنها مردم را از این موضوع باخبر کردیم. تا اینکه باخبر شدیم این افراد دست به ساختن صفحات جعلی با نام و هویت من زده‌اند؛ یعنی علاوه بر سرقت کلمه و اندیشه، هویت و نام نویسنده را هم به سرقت برده‌اند و در آن صفحات جعلی مطالبی را برخلاف اعتقادهای من و علیه اخلاق و دین نوشته‌اند.

نظرآهاری همچنین اظهار کرد: اینها همه نشانه شنیع بودن این قصه است. دردی که من نویسنده با آن مواجه هستم، این است که تازه باخبر شده‌ام فضای نشر کتاب هم اراذل و اوباشی دارد و همان‌طور که قوه‌قضائیه نسبت به جمع‌آوری زورگیران و اراذل و اوباش خیابانی مقتدرانه وارد شده است، شاید لازم باشد که اینجا هم به حمایت از هنرمند و نویسنده برخیزد. نظرآهاری همچنین گفت: اینجاست که باید مسوولان متوجه باشند اتفاق از آنچه آنها می‌بینند و می‌دانند، فجیع‌تر و دردناک‌تر است، چرا که فضا دارد در اختیار کسانی قرار می‌گیرد که شایسته نشر، کتاب و نوشتن نیستند. آیا دادن مجوز به هر آدمی - بدون اینکه صلاحیت داشته باشد - مجاز است؟ آیا هر کسی می‌تواند به خود نام جعلی «نویسنده» بدهد، بی‌آنکه شرایط نویسنده شدن را داشته باشد؟ آیا ساختن این کتاب‌های جعلی به سلیقه مخاطب و تلقی مردم از کتاب و نوشتن آسیب نمی‌زند؟