ریشه‌های عمیق بحران و هشت راه نجات

شش سینماگر در واکنش به اوضاع واحوال روز سینمای ایران بیانیه مشترکی صادر کردند که حاوی نکات مهمی است. به گزارش کافه سینما امضاکنندگان این بیانیه مسعود کیمیایی، مسعود جعفری جوزانی، علی رضا رییسیان، جواد طوسی، علی معلم و مهدی کرم‌پور شرایط نامناسب این روزهای سینمای ایران را بهانه‌ای گرفتند برای زدن حرف‌هایشان که اگر گوش شنوایی وجود داشته باشد، بی‌شک می‌شود با خرد جمعی گروه‌های نخبه سینمای ایران از این بحران بیرون رفت. بیانیه این شش نفر به شرح زیر است:

ریشه‌های عمیق بحران کنونی حاکم بر سینمای ایران را باید در تعارضاتی جست و جو کرد که به صورت آشکار و نهان، این جسم وجان شکننده را به مسلخ کشانده است. تکه تکه شدن جامعه سینمایی این دوران می‌تواند ناشی از فضای ملتهب و سیاست‌زده کنونی باشد که حال سایه سنگین خود را بر صنعت سینمای ملی ما تحمیل کرده است. زیاده‌خواهی کسانی از درون این سینما که تعهد و اخلاق‌گرایی حرفه‌ای و صنفی را فدای منافع حزبی وفردی خود کرده و بر شاخه نشسته و بن می‌برند نیز در این زمانه مزید بر علت شده است. این اهداف منفعت طلبانه راه را بر هر گونه مذاکره و اعتدال و روش‌های عقلانی بسته و متقابلا آنچه به یغما می‌رود حاصل سال‌ها تلاش و تجربه مردان و زنان سخت‌کوشی است که به دور از هیاهو، بدنه اصلی سینمای ایران را شکل می‌دهند و از این ستیز بی امان و بدون برنده، جز سرخوردگی و یاس چیزی عایدشان نخواهد شد.

ما امضاکنندگان زیر با توجه به موقعیت کنونی و شرایط پیش روی سینمای ایران و آینده مبهم و بی ثبات آن بر حسب وظیفه تاریخی خود لازم می‌دانیم، نکاتی را گوشزد کنیم:

١- لزوم احترام و پایبندی تمامی نهادها، دستگاه‌های اجرایی و قانون‌گذاری به موجودیت و بقای سینمای ملی که از دستاوردهای جامعه ایرانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی است.

٢- ارائه تعریف شفاف و معین از سازوکار فعالیت‌های سینمایی و حدود اختیارات و شرح وظایف نهادهای فرهنگی بر اساس قوانین اساسی کشور و الزام به پایبندی به قانون و تبعیت از آن.

٣- پرهیز از ورود جناح‌های مختلف سیاسی در امور هنری و احترام گذاشتن به استقلال فرهنگی سینما.

٤- استفاده از نیروهای مستقل و صاحب نظر سینما در تصمیم‌سازی‌های کلان حرفه‌ای و کنار رفتن افراد تندرو از صف‌بندی‌های قطبی کنونی که صرفا در پی منافع شخصی خود هستند.

٥- تلاش در جهت گسترش فعالیت‌های بخش خصوصی و بازگرداندن امنیت و ایجاد انگیزه در راستای تولید و سرمایه‌گذاری سالم و خاتمه دادن به دخالت‌های نابجا در امر اکران و سلطه نهادهای دولتی و عمومی بر ابزار تولید و نمایش.

٦- پایان دادن به هرج و مرج کنونی در حوزه اعطای پروانه ساخت و نمایش و پرهیز از اعمال سلایق شخصی.

٧- توزیع عادلانه منابع مالی عمومی در بدنه اصلی سینمای ایران و جلوگیری از رانت خواری و ایجاد فساد مالی.

٨- حرکت جمعی در جهت رشد و تعالی سینمای ریشه دار و مماس با مخاطب داخلی و جلوگیری از رشد بی‌رویه فیلم‌های سفارشی، رسمی و سطحی.

در پایان انتظار داریم مسوولان ارشد کشور و مدیران فرهنگی و هنری (اعم از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری، شهرداری، صدا وسیما و سایر نهادهای مرتبط با حوزه سینما) شرایط لازم برای ایجاد یک هم‌اندیشی با حضور نمایندگان مستقل سلایق فکری سینما برای بررسی وضع موجود و راه‌های برون رفت از بحران فعلی را فراهم سازند.