حمله به دستمزد بالای هدیه تهرانی

هدیه تهرانی ۱۰۰ میلیون دستمزد می‌گیرد، اما در پیش‌بینی فروش حتی ۱۰ میلیون از دستمزدی که گرفته را هم نمی‌تواند برگرداند! منوچهر هادی هرچند به عنوان کارگردان، تنها یک فیلم سینمایی با عنوان «قرنطینه» را ساخته است، اما سال‌ها است که در پشت صحنه سینمای ایران فعالیت کرده و از دستیاری اصغر‌فرهادی در «چهارشنبه سوری» تا بازیگری در فیلم‌هایی مانند «دوشیزه» و «پشت دیوار شب» و حتی دستیاری تولید در «ملاقات با طوطی» را تجربه کرده است. منوچهر هادی در گفت‌وگو با شبکه ایران ضعف فیلمنامه و بازیگرسالاری را از جمله معضلاتی می‌داند که به اندازه فرسودگی سالن‌های سینما، اسباب رکود سینمای ایران را موجب شده است.

جدا از پایین بودن کیفیت سالن‌های سینما، این ضعف کیفی فیلم‌های تولید داخل است که به مخاطب گریزی منجر می‌شود. نظر شما چیست؟

فیلمنامه‌های بسیاری از آثار تولید داخل کپی برابر یکدیگر هستند. به جز آن نوعی بازیگرسالاری در سینما به وجود آمده و افسار سینما به دست بازیگرانی افتاده که دوست دارند حتی ایده‌های کارگردانان را هم به میل خود تغییر دهند. من بعد از فیلم «قرنطینه» نتوانستم فیلم دیگری بسازم، چراکه عقد قرارداد با بازیگران مدنظرم واقعا دشوار بود.

اما به هر حال این مساله‌ای غیرقابل انکار است که وقتی یک سالن سینما با امکانات رفاهی مطلوب وجود دارد مخاطب به سراغ سالنی قدیمی که در نقاط شلوغ شهر واقع شده، نمی‌رود؟

این مساله درست است، شکی وجود ندارد که مخاطبی که می‌خواهد فیلم ببینید نمی‌رود در سینمایی که در خیابان مولوی واقع شده فیلم ببیند بلکه می‌آید و یکی از پردیس‌های سینمایی را برای فیلم دیدن انتخاب می‌کند. ضمن اینکه این گروه سینمارو هم آدم‌هایی اندک هستند که همواره سالن سینما را برای تماشای فیلم انتخاب می‌کنند، چراکه ارائه سریع فیلم‌های روی پرده در شبکه نمایش خانگی باعث می‌شود بسیاری از مخاطبان به سینما نرفته و تصور کنند در نهایت بعد از گذشت چند ماه می‌توانند با هزینه‌ای اندک فیلم را در خانه خودشان ببینند.

پس شما می‌گویید ابتدا باید عناصر جذابیت بخشی برای فیلم‌ها ایجاد و سپس به توسعه سالن‌سازی پرداخته شود؟

از نظر داستان‌هایی که مبنای ساخت فیلم‌های داخلی می‌شود، اوضاع خوبی را تجربه نمی‌کنیم. هنوز که هنوز است به دنبال تولید فیلم‌های دختر - پسری با مثلث عشقی هستیم. وقتی موضوع محدود می‌شود معلوم است که باید به دنبال حضور یک سوپراستار به عنوان بازیگر یک فیلم باشیم؛ اما مگر یک تهیه کننده از فروش یک فیلم چقدر سود می‌کند که ۴۰۰ میلیون داده و گلزار را در فیلمش به کار بگیرد، هدیه تهرانی ۱۰۰‌میلیون دستمزد می‌گیرد، اما در پیش‌بینی فروش فیلم حتی ۱۰‌میلیون از دستمزدی که گرفته را هم نمی‌تواند برگرداند! اینها معضلاتی هستند که به اندازه توسعه سازه‌ای سالن‌های سینما باید مورد توجه باشند.