سینماگران از احمدرضا معتمدی کارگردان پیشکسوت تجلیل کردند
مرد متفاوت سینما
در این مراسم مجید اسماعیلی، مدیرعامل موزه سینما، گفت: در این مراسم بزرگداشت تلفیق علم و دانش با هنر را برگزار می‌کنیم که به نظر من امروزه در سینما فقدان این ترکیب احساس می‌شود. سینما مانند نقاشی یک هنر فردی نیست بلکه نیاز به مجموعه بزرگی از هنرها دارد تا فرد یک اثر ماندگار خلق کند. سینما نیاز به دانش عمیق و بصیرت فراوان دارد، اتفاقی که در وجود آقای معتمدی رخ داده است. در واقع یک فیلسوفشاهی در وجود آقای معتمدی شکل گرفت که هم دانش علم و فلسفه دارند و هم پادشاهی هنر در ایشان دیده می‌شود. امیدواریم از وجود آقای معتمدی برای سالیان دور و متمادی بهره‌مند شویم.
سپس علی نصیریان، بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر، در این مراسم عنوان کرد: بسیار خوشبختم و جای خوشحالی است که چنین مجالس فرهنگی و هنری برگزار می‌شود زیرا هویت ملی و شخصیت ما با فرهنگ گره خورده است... من در فیلم «دیوانه‌ای از قفس پرید» با آقای معتمدی همکاری داشتم. ایشان از نظر اخلاق و ادب فرد بی‌نظیری هستند. شاخصه دیگر ایشان تفکر است. پشتوانه هر هنری تفکر است. می‌خواهم یک نکته را به جوانان تذکر دهم؛ چرا نوآوری نمی‌کنید؟ چرا شجاعت ندارید که قاب‌ها و چارچوب‌های گذشته را بشکنید؟ سینما دارد دچار تکرار می‌شود. من می‌خواهم جوانان را به نوآوری تشویق کنم زیرا ما در فضای سینما به هوای تازه نیاز داریم و این وظیفه جوانان است.
تاجبخش فناییان، استاد دانشگاه، نویسنده و کارگردان، دیگر سخنران این مراسم بود که روی صحنه آمد و گفت: ما گنجینه‌های بزرگی داریم که متاسفانه از آنها فاصله گرفته‌ایم. برخی از این گنجینه‌ها جلوی چشم ما هستند اما اعتنایی به آنها نداریم و این مساله جای افسوس دارد. امیدوارم امثال آقای معتمدی که حتما میان جوانان وجود دارند نوگرایی مبتنی‌بر اخلاق و فرهنگ داشته باشند، روی کار بیایند و کمتر رنج بکشند و بیشتر موثر واقع شوند.
در ادامه اکبر جباری، استاد فلسفه و روانشناسی، بیان کرد: آقای نصیریان به دو ویژگی اخلاق و تفکر در احمدرضا معتمدی اشاره کردند. جالب است که تقریبا با هرکسی از اهالی فرهنگ و هنر که صحبت می‌کردم به این دو ویژگی ایشان اشاره می‌کردند. پرسش من این است که چه ارتباطی میان اخلاق و تفکر وجود دارد؟ وقتی از اخلاق در آقای معتمدی صحبت می‌کنیم این اخلاق برآمده از منقولات نیست بلکه از جنس تفکر است. پرسش اینکه این چه تفکری است که ظهور عینی آن به اخلاق می‌رسد؟ پاسخ اجمالی من این است که این تفکر شاعرانه است.
پس از این، احمد مهرانفر که در فیلم «راه رفتن روی سیم» احمدرضا معتمدی ایفای نقش کرده، در این مراسم گفت: باید از دولت گله کرد که از فیلم ساختن کسی چون معتمدی حمایت نمی‌کند، زیرا سینمای احمدرضا معتمدی یک میراث ملی است و شبیه هیچ سینمایی نیست.
مهرانفر در پایان با اشاره به اینکه سینمای معتمدی ویژگی مخصوص به او را دارد، بیان کرد: دغدغه هر هنرمندی این است که ردپایی از خودش به جا بگذارد و فکر می‌کنم که آقای معتمدی در این زمینه بسیار موفق بودند و تعریفی نو از سینما ارائه کردند. امیدوارم بیش از این از هنرمندانی که در حوزه فرهنگ و هنر تلاش کردند و رنج کشیدند، قدردانی شود تا هم به نسل جوان معرفی شوند و هم فرصت کار داشته باشند.
احمدرضا معتمدی در پایان این مراسم روی صحنه آمد و گفت: بزرگان فلسفه ما رفتند و استفاده‌ای از وجود آنها نکردیم. اگر اکنون وضعیت فرهنگ ما این‌گونه است به این دلیل است که از وجود این منابع عظیم معرفت بهره نبردیم.
او گفت: زمانی خودمان وقتی فیلمی می‌ساختیم خوشحال بودیم که حرفی زده‌ایم. بزرگ‌ترین افتخار من این است که یک فریم سفارشی نساختم زیرا به یک اندیشه متعهد بودم و تلاش کردم به زبان روز صحبت کنم. جامعه ما حس زیبایی‌شناسی را گم کرده است و این وظیفه هنرمندان و سینماگران است. بخشی از این مسوولیت بر عهده هنرمندان و بخشی بر عهده مدیران هنری کشور است.
