خدا را چه دیدی! شاید دوباره کار کنم

او افزود: «در هر یک از نقش‌‌‌ها، یک بُعد از وجود انسان را پیدا کردم. به همین دلیل همه نقش‌‌‌هایم را دوست دارم. پیدا کردن ابعاد گوناگون انسان و ارائه آن روی صحنه، بسیار شیرین است... دوست دارم تئاتر دوباره جان بگیرد. مدت‌‌‌هاست از تئاتر ایران چیزی نشنیده‌‌‌ام. دلم می‌‌‌خواهد تئاتر دوباره اوج بگیرد مانند زمان ما. البته می‌‌‌دانم این روزها شرایط اقتصادی بسیار سخت است. وقتی پشتوانه مالی محکمی نداشته باشی، وقتی حتی کرایه رفت‌و‌آمد به سالن تئاتر را نداشته باشی، کار کردن خیلی سخت می‌شود. البته زمان ما هم همین بود. تئاتر نمی‌توانست ما را به لحاظ مالی تامین کند. ولی خود تئاتر رونق داشت. ما سی شب اجرا می‌‌‌رفتیم و هر شب سالن پر بود. گاهی در آخرین اجراها تماشاگران به سالن هجوم می‌‌‌آوردند و حتی بعضی اوقات شیشه‌‌‌های سالن شکسته می‌‌‌شد و تماشاگران روی زمین، روی پله‌‌‌ها می‌‌‌نشستند تا نمایش را ببینند. عشق آنها برای دیدن تئاتر و عشق ما برای اجرای آن، کمبود پول را کمرنگ می‌‌‌کرد اما حالا وضعیت سخت‌‌‌تر شده، جوانان با عشق به تئاتر می‌‌‌آیند ولی خیلی از آنان پشیمان می‌‌‌شوند.»

او گفت: «در سینما موضوع کمی متفاوت است. وقتی شما در فیلمی بازی می‌‌‌کنید، حتما تعدادی جوان هم در آن حضور دارند. خیلی اوقات می‌‌‌بینیم که جوانان طوری به ما نگاه می‌کنند که انگار حق‌‌‌شان را خورده‌‌‌ایم یا نگاه‌‌‌شان این‌گونه است که شما که کارهای خود را کرده‌‌‌اید و بهتر است کنار بکشید. وقتی این نگاه وجود دارد، کار کردن خوشایند نیست. ضمن اینکه تعدادی از جوانانی که وارد بازیگری شده‌‌‌اند، نه دانش کافی دارند و نه شناخت درستی از این حرفه. مگر می‌شود بدون هیچ شناخت و تجربه‌‌‌ای، بدون هیچ مطالعه‌‌‌ و تمرینی وارد کار شد، به همین دلیل ترجیح می‌‌‌دهم در خانه بمانم تا اینکه با افراد ناشناس کار کنم چون حتما آنها هم مرا نمی‌‌‌شناسند. البته که گروه سازنده فیلم «شیش و بش» چنین نبودند و گروه بسیار خوبی بودند ولی وضعیت کلی، معمولا چنین است.»

به گزارش «ایسنا» جوهری که حتی در دوران پیش از کرونا هم در مجامع هنری حضور نداشته است، درباره این موضوع هم می‌‌‌گوید: «واقعیت این است که به خیلی از مراسم‌‌‌ها دعوت می‌‌‌شوم ولی جایی نمی‌‌‌روم و بیشتر در خانه‌‌‌ام. دخترم می‌‌‌گوید تو آن‌قدر جایی نمی‌‌‌روی که مردم اصلا یادشان رفته تو هم وجود داری. حالا هم چون مراسم مربوط به تئاتر بود، پذیرفتم که شرکت کنم.» جوهری نه‌تنها به خواندن و مطالعه علاقه‌‌‌مند است، بلکه گاهی هم دست به قلم می‌‌‌برد و مدتی مشغول نوشتن زندگی‌‌‌نامه خود بوده است: «گاهی به گذشته فکر می‌‌‌کنم و گاهی هم می‌‌‌نویسم. می‌‌‌خواستم سرنوشتم را بنویسم. تا جاهایی هم پیش رفتم ولی حس کردم این روزها در این دوران تکنولوژی کسی حوصله ندارد سرنوشت یک هنرپیشه را بخواند و به همین دلیل آن را کنار گذاشتم. اما نمی‌‌‌دانم شاید هم دوباره دست به قلم شدم و سعی‌‌‌ام را کردم که تمامش کنم. »

تنها توصیه این بازیگر باسابقه به جوانان علاقه‌‌‌مند به بازیگری، خواندن و خواندن است: «می‌‌‌دانم کتاب گران شده است. ولی جوانان می‌توانند از کتابخانه یا از دوستان‌‌‌شان کتاب قرض بگیرند. خواندن نمایشنامه به‌خصوص به آینده کاری آدم خیلی کمک می‌کند. خود من از همان آغاز علاقه‌‌‌مندی‌‌‌ام، مدام کتاب می‌‌‌خواندم و نت‌‌‌برداری می‌‌‌کردم و تاریخ می‌‌‌زدم که هر کتابی را در چه مقطعی خوانده‌‌‌ام. بعدا همین خواندن‌‌‌ها باعث شد در کنکور دانشکده هنرهای زیبا قبول شوم. » او همچنین گفت: «خدا را چه دیدید، شاید هم دوباره توانستم در تئاتر بازی کنم. همه چیز ممکن است!»