علیزاده و معتمدآریا ستارههای اولین کنسرت بودند
دفاع هنرمندانه از موسیقی
«رکوییم» یک موسیقی آیینی به یاد درگذشتگان است که موتزارت آن را به فرمی موسیقایی در موسیقی کلاسیک تبدیل کرده است. در این اجرا ارسلان کامکار (کنسرت مایستر)، سحر انزلی (رهبر گروه کر هاسمیک کاراپتیان)، مهدی قاسمی (رهبر گروه کر شهر تهران) و میلاد عمرانلو (رهبر گروه کر تنال) حضور داشتند. نکته مهم اما حرفهای مهم دو هنرمند یعنی حسین علیزاده و فاطمه معتمدآریا بود که انتقادهای صریحی را مطرح کردند و پاسخ هجمه هایی را که روزهای اخیر علیه موسیقی شکل گرفت، دادند.
در این برنامه فاطمه معتمدآریا گفت: وقتی در سالن نشسته بودم، مثل همیشه در حال نگاه کردن به سقف بودم، هرآنچه الان اینجا وجود دارد، مهر هنرمندانی است که سالها اینجا کار کردهاند و به قول آقای حسین علیزاده اینجا خانه آنهاست، خانه آنها بوده و خانه آنها خواهد بود. حال میگویم بزرگترین هنری که امشب این مجموعه را با هم همدل کرده، موسیقی است. چطور میشود که کسی یا کسانی به خواسته یا ناخواسته حرف شکستن و بستن از موسیقی بزنند؟
مگر چنین چیزی ممکن است؟ مگر ممکن است در این لانهها آوا و صدای هنرمندان ما خاموش شود؟! غیر ممکن است. این بازیگر ادامه داد: موسیقی چیزی غیر از مهر پخش نکرده و نمیکند. موسیقی اعتراض میکند، موسیقی از ما درخواست میکند و ما را به هم نزدیک میکند. این بازیگر گفت: هر شخصی از روی این صندلیها کم شود، خانوادهای داغدار میشود، هم خانواده موسیقی و هم خانواده شخصی. شما نمیدانید چنین خانوادهای با چه عدم امنیتی باید حیات خود را ادامه دهد؟ خانوادهای که سرپرستش را از دست میدهد، نمیداند که آیا کسی در این جامعه هست که از او حمایت کند؟! از بیمه و از بیکاریاش؟! از اجاره خانهاش؟! از حیات هستی روزمرگیاش؟! آیا کسی هست که به داد هنرمندانی که قرار است سازهای آنها را بشکنند یا کنسرتهای آنها را تعطیل کنند برسد؟! آیا کسی هست که بداند این افراد خانواده هستند و هر کدام نیاز به ابتداییترین نیازهای روزمرگی برای ادامه حیات خود دارند؟
در ادامه برنامه حسین علیزاده نیز سخنرانی کرد و گفت: پنجاه سال است که در موسیقی با مسائل متعدد مواجهیم.
مشکلات زیادی گریبان ما را گرفته و شاید دیگر برای درست شدن یا پیشنهاد دادن راهحل، کمی دیر شده باشد. گویا باید بار خودمان را ببندیم و اینکه ما ثروتی بسیار عظیم داریم و آن موسیقی است. موسیقی عشق و قلب ماست. سالها گذشته و ما در همه هنرها با مشکلات زیادی روبهرو هستیم. من نماینده اعضای موسیقی نیستم؛ اما این رویه را در موسیقی طی کردهام. همکاران و دوستانم سالهاست از خودشان برای هنر و موسیقی مایه گذاشتهاند. علیزاده تاکید کرد: اینکه آدم در خانه خودش مجبور باشد با مسائل و مشکلات بجنگد تا بتواند مواردی را حفظ کند، کار راحتی نیست.
پیش میآید که همکاران خارجی در سفرهای کاری، خیلی وقتها باور نمیکنند ما موسیقی را با چنگ و دندان در ایران حفظ کردهایم و مردم هم همیشه ما را حمایت کرده و میکنند.
او گفت: سالهایی که پشت سر گذاشتهایم تلخیشان بیشتر از شیرینیشان بوده! اما همیشه چیزی وجود داشته که به ما کمک کند. واقعا چرا ما تا این حد امیدواریم؟ البته اگر پیچ تلویزیون را بچرخانید و نگاه کنید، باید بگویم که شاید خیلی هم نباید امیدوار باشید. هنر به ما یاد داده که به خودمان متکی باشیم. هنری که در دست ماست از هر سلاحی قویتر است. این ابزار که در دست ماست ماندگارترین است.
اگر تمام تاریخ را مرور کنید، باید آنچه هنرمندان گفتهاند را ببینید.
علیزاده گفت: تاریخ را مردم ننوشتهاند. زمانی که آثار مطرح هنرمندان بزرگ دنیا را گوش میکنید، آن آثار گویای همه چیز هستند. تمام این سالها که گذشت، خیلیها نمیفهمیدند که چرا ما عاشقیم؟ چون اصلا از عشق چیزی نمیفهمیدند.
علیزاده در واکنش به صحبتهای اخیر یکی از نمایندگان مجلس در رابطه با موسیقی و سازهای آن توضیحاتی داد.
او گفت: چنین اشخاصی نمیدانند مقام و جایگاهشان ماندگار نیست. جای تعجب دارد که که برخی آدمها با به دست آوردن یک جایگاه، حرفهای بزرگ میزنند و میخواهند برای مردم و موسیقی تکلیف تعیین کنند.
علیزاده با اشاره به اینکه توهین به موسیقی، توهین به همه ماست، گفت: کشورهای اسلامی زیادی داریم که در هیچ کدام از آنها موسیقی را حذف نمیکنند، چرا؟ چون موسیقی، انسانها را از هر دردی نجات میدهد. آن چیزی که در این دوران ثابت شده این است که ما با نیروی عشق مردم سر پا هستیم و کار میکنیم. بنابراین باید واقعا قدردان مردم باشیم که چقدر طی این سالها به هنرمند خود انرژی و نیرو دادند، همانطور که هنرمندان به آنها عشق دادند.
وی افزود: آنچه نتایج بسیار مثبت دارد، این است که بدانیم سلاح ما عشق است. اگر از موسیقی که روح انسان است، غافل شویم آن جامعه مریض میشود. هنوز دارو و واکسنی برای افراد ضدموسیقی درست نشده است.