کمبود منابع و ضرورت برنامه
حسین حقگو رئیسجمهور در بازدید از وزارت صنعت، معدن و تجارت و گفتوگو با وزیر و مسوولان این وزارتخانه از یکسو بر عزم دولت در رشد مثبت اقتصادی در سال جاری و مسوولیت سنگین وزارت صنعت، معدن و تجارت در این مسیر تاکید کردند و از سوی دیگر، راهکارهای رونق تولید و رشد مثبت در حوزه صنعت را اختصاص بخشی از درآمدهای حاصل از اجرای مرحله دوم قانون هدفمندی یارانهها در قالب ارائه تسهیلات و سرمایه در گردش عنوان کردند. در همین دیدار وزیر صنعت، معدن و تجارت نیز از جایگاه این بخش در تولید ناخالص ملی سخن گفت و از نیاز واحدهای تولیدی به ۱۵۰ هزار میلیارد تومان سرمایه در گردش سخن گفت.
حسین حقگو رئیسجمهور در بازدید از وزارت صنعت، معدن و تجارت و گفتوگو با وزیر و مسوولان این وزارتخانه از یکسو بر عزم دولت در رشد مثبت اقتصادی در سال جاری و مسوولیت سنگین وزارت صنعت، معدن و تجارت در این مسیر تاکید کردند و از سوی دیگر، راهکارهای رونق تولید و رشد مثبت در حوزه صنعت را اختصاص بخشی از درآمدهای حاصل از اجرای مرحله دوم قانون هدفمندی یارانهها در قالب ارائه تسهیلات و سرمایه در گردش عنوان کردند. در همین دیدار وزیر صنعت، معدن و تجارت نیز از جایگاه این بخش در تولید ناخالص ملی سخن گفت و از نیاز واحدهای تولیدی به ۱۵۰ هزار میلیارد تومان سرمایه در گردش سخن گفت. از مجموع موارد اشاره شده فوق نکاتی به ذهن متبادر میشود:
۱ - اینکه ریاستجمهور از اختصاص بخشی از درآمدهای اجرای هدفمندی یارانهها به صنعت از طریق ارائه تسهیلات و سرمایه در گردش سخن گفتهاند، باتوجه به اینکه طبق مفاد تبصره ۲۱ قانون بودجه، درآمد حاصل از افزایش قیمت حاملهای انرژی حدود ۴۸ هزار میلیارد تومان برآورد میشود که براساس این تبصره قرار است ۱۰ هزار میلیارد تومان آن سهم بخش تولید، بهبود حملونقل عمومی و بهینهسازی مصرف انرژی در واحدهای تولیدی، خدماتی و مسکونی باشد. با توجه به اینکه پیشبینی میشود این بودجه حداقل ۱۰ هزار میلیارد تومان کمبود داشته باشد آیا اصولا چیزی برای صنعت باقی میماند که بخواهیم در هر قالبی چه نقدی و چه ارائه تسهیلات به بخش صنعت اختصاص دهیم تا رونق تولید و خروج از رکود این بخش محقق شود و نیاز فوری صنعت به منابع مالی که به گفته وزیر صنعت، معدن و تجارت حدود ۱۵۰ هزار میلیارد تومان است، تامین شود؟
۲ - سهم بخشهای مختلف صنعت در ارزش افزوده بخش و نیاز هر یک از رشتههای صنعتی به انرژی بسیار متفاوت است. چنانکه مصرف (سوخت و خوراک) صنایع «تولید مواد و محصولات پتروشیمی» حدود ۲۵ درصد و میزان ارزشافزوده آن حدود ۶ درصد است، در حالی که صنایع مواد غذایی و آشامیدنی حدود پنج درصد انرژی مصرف و حدود ۱۸ درصد ارزش افزوده صنعت را تامین میکنند. بر این اساس، آیا نباید با توجه به کمبود شدید منابع، بخشهایی از صنعت که بیشترین مزیت و امکان را برای کمک به خروج کشور از رکود دارند مشخص و در جهت تقویت آنها بهعنوان موتور توسعه صنعت کشور اقدام شود؟ به نظر میرسد تدوین چنین برنامهای در قالب سند راهبرد توسعه صنعتی کشور با همکاری صنعتگران مهمترین ضرورت این روزهای صنعت کشور است.
ارسال نظر