صنعت آلومینیوم نیازمند استراتژی مدون
مصطفی رضایی* صنعت آلومینیوم با سابقه ۴۷ساله در کشور هماکنون با وجود یک کارخانه بزرگ در قالب دو اسم (المهدی و هرمزآل) در بندرعباس و ایرالکو در اراک و کارخانه تولید پودر آلومینا در شهرستان جاجرم تنها متولیان عملیاتی این زنجیره تولیدی در کشور هستند که در مقایسه با صنعت مس و فولاد از عقب افتادگی مشهود و بارزی برخوردار است؛ حال که دولت تدبیر و امید با شعار پاکدستی کارگزاران نظام به خصوص در وزارتخانههای اقتصادی فعالیت خود را شروع کرده است، شایسته است: ۱- به سازمانهای غیردولتی و خودجوش صنعت پاییندستی از جمله سندیکای آلومینیوم کشور و بخش دانشگاهی توجه خاص کند و فاصله تولیدکننده فوق را با مصرفکننده و متالوژی علمی کشور به حداقل ممکن برساند.
مصطفی رضایی* صنعت آلومینیوم با سابقه ۴۷ساله در کشور هماکنون با وجود یک کارخانه بزرگ در قالب دو اسم (المهدی و هرمزآل) در بندرعباس و ایرالکو در اراک و کارخانه تولید پودر آلومینا در شهرستان جاجرم تنها متولیان عملیاتی این زنجیره تولیدی در کشور هستند که در مقایسه با صنعت مس و فولاد از عقب افتادگی مشهود و بارزی برخوردار است؛ حال که دولت تدبیر و امید با شعار پاکدستی کارگزاران نظام به خصوص در وزارتخانههای اقتصادی فعالیت خود را شروع کرده است، شایسته است: ۱- به سازمانهای غیردولتی و خودجوش صنعت پاییندستی از جمله سندیکای آلومینیوم کشور و بخش دانشگاهی توجه خاص کند و فاصله تولیدکننده فوق را با مصرفکننده و متالوژی علمی کشور به حداقل ممکن برساند.
۲- جهت اعمال حاکمیت در این صنعت نسبت به افزایش درصد سهام خود در این صنایع به بیش از ۳۰درصد اقدام عاجل و موثر کرده تا وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت و به تبع آن، سازمان توسعه و نوسازی صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) با حمایتهای خود بتواند تنگناهای حاکم بر این صنعت را هموار کند.
۳- جهت سر و سامان دادن به ساختار مدیریت کلان این صنایع سریعا فکر عاجل و بایسته را اعمال کند. هماکنون دولت در ایرالکو، المهدی، هرمزآل و جاجرم با مصوبه دولت دهم میزان اعمال قدرت حاکمیتی خود را به صورت چشمگیری از دست داده است و سهام مدیریتی حاکم نمیتواند به تنهایی خط مشی حاکمیتی بالقوه دولت را بالفعل کند.
نقش این صنعت در صنایع پاییندستی بر هیچ اهل فن و متخصصی پوشیده نیست، ولی نداشتن استراتژی مدون و معقول عملیاتی در این صنعت، این ضرورت را میطلبد که وزارت صنعت، معدن و تجارت در ساختار سازمانی خود در قالب یک معاونت به این صنعت عنایت ویژه داشته باشد و در این راه از افرادی که دارای سلامت و صداقت کامل هستند، کمال استفاده را کند و از هدرروی بیش از حد منابع جلوگیری کند. روال معمول و متعارف این صنایع بر این منوال است که از محل منافع حاصله آن در عرض ۷ تا ۱۰ سال باید یک طرح و توسعه از آن زایش شود. در این بین، با آشنایی بیشتر مردم با فواید این صنعت و اشتغالزایی بالای آن، میتوان راه تکامل و پیشرفت را برای این صنعت و به خصوص صنایع پایین دستی آن ایجاد کرد. خواهش نگارنده از دولت و اشخاص حقیقی و حقوقی که در این صنعت نقش تصمیمگیری و تصمیمسازی دارند، این است که اداره امور را به دست کسانی بدهند که در این صنعت تخصص دارند. البته با درایتهایی که در این دولت و وزرا و معاونان مسبوق به سابقه است، همین انتظار نیز عملی خواهد شد.
*کارشناس اقتصادی و صنعت آلومینیوم
ارسال نظر