روزه سکوت فعالان معدن

محمد مرتضایی* پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری با توجه به فضای چند قطبی حاکم بین کاندیداها بر سر مطالبات مردمی، که به‌حق، با محوریت اقتصاد مطرح شد، هر یک از اصناف و بنگاه‌های اقتصادی به فراخور حال در یک دیالوگ دو طرفه با تک تک کاندیداها به تشریح مسائل و مشکلات صنف خود پرداختند. آنچه در این بین مهجور ماند ارائه گزارش، مقاله یا حتی تبیین ایده‌ها و دغدغه‌های بخش معدن بوده است. انتظار می‌رفت حداقل یکی از استادان و فعالان بخش سنگ‌آهن که هر از چندگاهی با ترس از به خطر افتادن حاشیه سود، شروع به اظهارنظر کارشناسانه می‌کردند، از این شرایط پیش آمده نهایت استفاده را کرده و پس از بیان دغدغه‌ها و مشکلات پیش‌رو با ارائه راهکار مناسب، رییس‌جمهور آینده را متوجه جایگاه فراموش شده این بخش از اقتصاد کشور کنند. آیا تغییرات سینوسی نرخ ارز بر فعالان بخش معدن تاثیر نگذاشت؟آیا نظرات غیرکارشناسانه بعضی از مسوولان در خصوص اخذ عوارض از صادرات سنگ آهن که سبب بلاتکلیفی چند هفته‌ای فعالان این صنف شد، دغدغه دوستان نبود؟ هم اکنون مشکلات پیش آمده در اثر تحریم کانتینری کشور، احساس مسوولیت فعالان این بخش را تحریک نمی کند؟ و هزاران سوالی که مطرح کردنش می‌توانست نوید حضور فعال بخش معدن در دولت آینده باشد و چه بسا این احساس مسوولیت و نیز واکنش به موقع نسبت به مسائل مهم کشور (جدا از وظیفه اجتماعی شرکت‌ها) می‌توانست ذهن رییس‌جمهور آینده را آماده پذیرش نظرات کارشناسانه فعالان این صنف کند. آنچه موجب نگرانی است نه سکوت متخصصان، معدن‌داران و فعالان بخش معدن پیش از انتخابات که تداوم این سکوت پس از مشخص شدن رییس‌جمهور منتخب است. با نیم نگاهی به پایگاه‌های خبرگزاری و روزنامه‌ها، می‌توان متوجه دغدغه فعالان سایر بخش‌ها نظیر ساختمان، خودرو، دارو و... از آنچه اتفاق افتاده و نیز نگاه مطالبه‌گرایانه نسبت به حل مشکلات آینده شد، اما ظاهرا دوستان فعال در بخش معدن همچنان روزه سکوت گرفته‌اند. *کارشناس و فعال بخش معدن