محمدصادق جنان‌صفت

در یک تعریف ساده می‌توان قدرت را عاملی دانست که هر کس آن را در اختیار داشته باشد و نسبت قدرتی که در دست دارد بیش از قدرت دیگران باشد می‌تواند اراده و خواسته‌اش را بر یک جمع اعمال کند. با این تعریف، آیا «قدرت‌طلبی» رفتار ناپسندی است؟ انسان‌های فرهیخته، باهوش و دانشمند نه تنها «قدرت‌طلبی» را رفتار و صفت ناپسندی نمی‌دانند بلکه انسان‌ها را تشویق می‌کنند قدرت به دست آورند تا از آن در جهت افزایش درجه رضایت و خوشبختی افراد و جامعه استفاده کنند. آنچه در نکوهش قدرت‌طلبی و قدرت گفته می‌شود این است که اولا، فردی یا جریانی قدرت را از روش‌های غیردموکراتیک و در فضای غیررقابتی به دست آورده باشد، ثانیا اراده و خواسته‌اش گونه‌ای باشد که با اعمال قدرت از سطح رضایت و خوشبختی جامعه کاسته شود.

انسان و جامعه تجربه‌های تلخ و شیرین پرشماری کردند تا به این نتیجه رسیدند برای اینکه قدرت‌طلبی به مثابه یک غریزه به راه ناصواب نرود باید انتخابات برگزار شود. انتخابات اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در دوم اسفندماه ۱۳۸۵ نیز از این دست موارد است. با توجه به آنچه نگاشته شد و در فضای فعلی جامعه ایرانی، آیا «کسب بیشترین میزان قدرت در اتاق بازرگانی و صنایع و معادن» از طرف یک فرد یا یک گروه را باید تشویق یا نکوهش کرد؟ خرد ناب و پیگیری منفعت فردی فرمان می‌دهد تک‌تک صنعتگران و بازرگانان ایرانی در مسیر کسب قدرت بیشتر در اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تلاش کنند تا مبادا کسانی پیدا شوند و آنها را به این دلیل که «قدرت‌طلبی» رفتار ناپسندی است از مشارکت و فعالیت در انتخابات اتاق بازرگانی باز دارند. این تابوی ذهنی بازرگانان و صنعتگران باید شکسته شود و حس قدرت‌طلبی آنها باید تقویت شود تا در آینده حسرت نخورند.