ساخت دست ماکائویی‌ها در مرکز تجاری غرب تهران

وقتی بدانید کشوری کوچک در شرق آسیا قادر است برای مردم ایران پوشاک تهیه کند چه حسی پیدا می‌کنید؟ دیروز خبرنگار ما برای خرید پیراهن به یکی از مجتمع‌های تجاری در غرب تهران مراجعه کرد. او در این مرکز تجاری که مملو از بیلبوردهای تبلیغاتی اجناس خارجی است با یک بوتیک تازه تاسیس روبه‌رو شد که بر روی تابلوی بالای سر بوتیک اسم یک برند پوشاک آمریکایی نوشته شده بود.

در این بوتیک تعدادی پیراهن رنگبندی با طرح‌های چهارخانه ریز و شطرنجی وجود داشت. پیراهن‌ها متعلق به برند Tommy Hailfiger بودند و روی لیبل داخل پیراهن‌ها نوشته شده بود «Made in Macau».

خبرنگار ما از صاحب مغازه پرسیده ماکائو کجا است؟

فروشنده جوان که گویا برای اولین بار بود اسم ماکائو به گوشش می‌رسید در پاسخ گفت: «ماکائو چیست؟ آقا این پیراهن‌ها آمریکایی است».

ماکائو کشوری کوچک در شرق آسیا و در غرب هنگ‌کنگ و جنوب چین است. کشوری که برای یافتن آن بر روی نقشه باید مدت‌ها چشم به نقشه جهان دوخت قادر است لباس‌های متعلق به برند تامی (Tommy) را تولید و صادر کند.

Tommy گروه صنعت پوشاک چند میلیارد دلاری در آمریکا است که در سال ۱۹۸۵ با خلق و ارائه انواع پوشاک کلاسیک ایجاد شد. این گروه صنعت پوشاک که در سرتاسر جهان شعب فروش دارد انواع لباس‌های زنانه، مردانه و بچه‌گانه و حتی کیف، چمدان و کمربند را با برند Tommy عرضه می‌کند.

«Tommy» به دنبال توسعه گروه صنعتی خود اینک به شرق آسیا آمده و بخشی از تولید را به چشم‌بادامی‌های هنگ‌کنگی واگذار کرده‌اند.

ما کائویی‌ها هم اسم شهرشان را بر روی تولیداتشان حک می‌کنند. پوشاک ساخت ماکائو در حالی در بازار تجاری غرب تهران عرضه می‌شود که دولت همه تلاش خود را به خرج داده تا با افزایش تعرفه و حقوق گمرکی کالاهای وارداتی، از صنایع داخلی حمایت کند. صنعت پوشاک در کشورمان نیز از سوی دیگر در تلاش است بتواند سهمی از بازار را به خود اختصاص دهد. فروش پوشاک کشور‌های شرق آسیا در ایران که با برند‌های معروف و معتبر اروپایی و آمریکایی تولید می‌شود را فقط یک شاخص تعیین می‌کند: «طرح و رنگ به کار رفته در آن». این شاخص تنها ابزاری است که می‌شود با آن به واردات پوشاک از کوچک‌ترین شهرها تا بزرگ‌ترین کشور‌های جهان خاتمه داد.

آیا می‌توان بستری فراهم کرد که تولید ایران برای تولیدکننده و مصرف‌کننده افتخار محسوب شود تا مارک ساخت ایران بر روی تولیدات داخلی جای مارک‌های بعضا تقلبی خارجی را بگیرد و ما هم همچون ماکائویی‌ها حتی نام شهری که کالا در آن ساخته شده را بر روی آن حک کنیم؟