احسان شادی

اگر قیمت هر بشکه نفت ایران در سال ۱۳۸۶ به طور متوسط ۴۵ دلار باشد و ایران نیز به طور متوسط روزانه ۲میلیون بشکه در بازارهای جهانی بفروشد درآمد روزانه ایران از صادرات نفت معادل ۹۰میلیون دلار می‌شود. در صورتی که هر دلار معادل ۹۰۰ تومان فرض شود روزانه ۸۱میلیارد تومان درآمد از نفت ایران نصیب دولت می‌شود تا به سرمایه‌گذاری و اداره امور کشور بپردازد.

درآمد نفت که برای امسال حدود ۵۳میلیارد دلار محاسبه شده است، اقتصاد ایران را به حرکت درمی‌آورد.اگر این میزان درآمد و سود حاصل از آن به اقتصاد ایران تزریق نشود شرایط و روزگار اقتصاد و سیاست ایران سخت خواهد شد. در این شرایط و وضعیت است که باید صنعت نفت را مراقبت کرد و اجازه نداد به آن آسیب برسد. در قانون برنامه چهارم با همین ملاحظات پیش‌بینی شده‌ است که ظرفیت تولید نفت به روزانه ۵میلیون بشکه افزایش یابد.

آیا به این برنامه پایبند هستیم؟ یک کارشناس ارشد صنعت نفت گفته است به دلیل سرمایه‌گذاری ناکافی ۲۰۰هزار بشکه از ظرفیت روزانه تولید نفت ایران کاهش یافته‌است.

با توجه به این که ایجاد هر بشکه ظرفیت جدید تولید نیازمند ۷هزار دلار سرمایه‌گذاری است، برای رسیدن به سطح تولید ۵میلیون بشکه در روز تا سال ۱۳۸۸ سالانه باید ۱۸میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کرد.

در صورتی که درآمد سالانه صادرات نفت ایران به طور متوسط در ۵ سال آینده ۵۴میلیارد دلار فرض شود باید ۳۰درصد از این درآمد به سرمایه‌گذاری اختصاص یابد.

آیا دولت و مجلس به این مسائل توجه کافی دارند؟ نباید مجادله‌های سیاسی به غفلت از نوسازی و بازسازی صنعت نفت منجر شود. یادمان باشد که خوب یابد، مثبت یا منفی، تلخ یا شیرین، زلف کسب‌وکار مردم و دولت ایران به نفت گره خورده است.