تحولات صنعت پوشاک در گفت‌وگو با مدیرکل نساجی وزارت صنایع و معادن بررسی شد
زائران، سالی ۶۰۰میلیارد تومان پوشاک وارد کشور می‌کنند
هوشنگ قادریان، مدیرکل دفتر نساجی، پوشاک و چرم وزارت صنایع و معادن است.۳۵سال سابقه او در صنعت نساجی یکی از دلایلی بود که باعث شد علیرضا طهماسبی، وزیر صنایع با آمدن او به ساختمان ستادی این وزارتخانه موافقت و وی را به سمت مدیرکل نساجی منصوب کند. نشریه صنعت نساجی در گفت‌وگو با این مدیرکل صنایع نساجی وزارت صنایع و معادن ضمن انعکاس نظرات او درباره وضعیت صنعت پوشاک، درباره جزئیات تحولات جدیدی که در این صنعت اتفاق افتاده نیز از او سوال کرده است.
براساس یکی از بند‌های طرح ساماندهی مد و لباس، وزارت صنایع و معادن مسوول پیگیری برای تحقق بخشی از اهداف این طرح شده است. در این مدت چه کار‌هایی در مورد طرح انجام داده‌اید؟
وزارت صنایع و معادن یکی از اعضای هیات تصمیم‌گیرنده است، اما هنوز دستاوردی که آن را اجرایی کند به دستمان نرسیده است. در دو جلسه‌ای که دو ماه پیش در کمیسیون فرهنگی مجلس تشکیل شده صحبت بر سر آن بود که چه کسانی عضو باشند و چه کسانی عضو نباشند.
در سطح شهر و به خصوص مراکز تجاری عرضه برند‌های مشهور پوشاک بسیار افزایش یافته است. دست‌اندرکاران عرضه این نوع پوشاک مارک‌دار بدون هیچ‌گونه محدودیتی تبلیغات می‌کنند. آیا این فروشگاه‌ها از وزارت بازرگانی مجوز رسمی دارند؟
وزارت بازرگانی مجوز ایجاد فروشگاه‌های پارچه و پوشاک خارجی را نمی‌دهد. این افراد فقط مجوزی از اتاق اصناف ، شورای اصناف و یا اتحادیه‌های ذی‌ربط برای ایجاد فروشگاه عرضه لباس دریافت می‌کنند، اما در این مجوز گفته نشده که می‌توانند لباس خارجی عرضه کنند. از طرفی تعرفه، حقوق و عوارض گمرکی وضع شده در سال‌جاری برای واردات پوشاک آنقدر بالا است که ورود قانونی آن مقرون به صرفه نیست.
اوایل امسال تعرفه گمرکی واردات پوشاک تغییر کرد. این تغییرات به چه نحوی بوده است؟
تعرفه پوشاک به طور متوسط کیلویی ۲۵هزار تومان تعیین شده است. اگر وزن یک تی‌شرت یقه‌دار سه دگمه که البته مارک خارجی آن هم در بازار فراوان است را به طور متوسط ۳۳۰گرم در نظر بگیریم باید برای واردات آن بیش از ۸۰۰۰تومان حقوق گمرکی پرداخت شود که این رقم برای تجار صرف نمی‌کند.
برخی از مارک‌هایی که روی لباس‌های وارداتی وجود دارد متعلق به کشورهای اروپایی است، اما نوع دوخت و مواد به کار رفته در آن چیز دیگری می‌گوید. آیا در کشورهای خارجی هم قانون کپی‌رایت رعایت نمی‌شود؟
پرسش خوبی است. به طور کلی واحدهای بزرگ پوشاک در اروپا دیگر برایشان مقرون به صرفه نیست تولید داشته باشند. چون انرژی، مسائل زیست‌محیطی و هزینه نیروی کار دست آنها را در تولید پوشاک بسته است. به همین علت صنعت پوشاک به کشورهایی منتقل شده که تولید در آنجا مزیت دارد. چین، پاکستان، هندوستان، ترکیه و حتی ایران کشورهایی هستند که کمپانی‌های مشهور اروپایی با آنها وارد مذاکره شده‌اند. اکنون پوشاک در این کشورها با نام و برند کمپانی‌های اروپایی تولید می‌شود. یک دست کت و شلوار را که امروز در ایتالیا قیمت تمام شده آن ۱۲۰یورو است ، می‌توان در کشور چین با ۴۰یورو تولید کرد. لذا تولید پوشاک تقریبا به کشورهای در حال توسعه در حال انتقال است و ما نیز باید تلاش کنیم سهم خودمان را از این بازار که در دنیا در حال توزیع مجدد است بگیریم. البته برخی واحدهای تولیدی فرصت‌طلب خارجی با الصاق مارک‌های معروف به صورت غیرقانونی از بازار آشفته پوشاک در سایر کشورها حداکثر استفاده را می‌کنند.
سقف تعرفه‌های گمرکی برای واردات پوشاک را با چه هدفی افزایش دادید؟
اگر به طور میانگین ۷درصد از درآمد سرانه فعلی ایرانیان به خرید پوشاک اختصاص پیدا کند، می‌بینیم بازار پوشاک در ایران حجم چندمیلیارد دلاری را در اختیار خود می‌گیرد که ما نباید آن را به راحتی در اختیار رقبا قرار دهیم. هدف ما مبارزه با ورود پوشاک و منسوجات خارجی است. ضمن اینکه قصد داریم با همه قوا از تولید و صنعت داخلی حمایت کنیم. ما در سال رقمی حدود ۵/۱میلیون نفر زائر داریم که به کشورهای زیارتی می‌روند. هر کدام از زائران بین ۲۰۰ تا ۸۰۰هزار تومان از این کشورها خرید مسافرتی می‌کنند. حال با توجه به اینکه ۹۰درصد خرید زائران پارچه و پوشاک است ملاحظه می‌کنید سالانه به طور میانگین چیزی حدود ۶۰۰میلیارد تومان پارچه و پوشاک خارجی فقط از طریق زائران وارد کشورمان می‌شود. این رقم، رقم کمی نیست. ما در این خصوص مذاکراتی با برخی شرکت‌های داخلی کرده‌ایم و بنا داریم با ایجاد مراکز مستقیم عرضه پوشاک ملی در فرودگاه‌ها و با حمایت یارانه‌ای دولت، زائران به جای خرید خارجی موقع ورود به کشور سوغات و مایحتاج پوششی‌شان را در فرودگاه‌ها و از این مراکز تهیه کنند. یک موضوع دیگر که خواهشمندم به نحو مطلوب منعکس شود ،تهدید جسمی استفاده از پوشاک خارجی است. نزدیک به دو دهه است که مصرف رنگ‌های سرطانزا در صنعت نساجی در دنیا ممنوع شده است ولی پوشاکی که به صورت قاچاق می‌آید هیچ کنترلی روی آن نیست و نمی‌توان بررسی کرد که آیا رنگ‌های سرطانزا در آن به کار رفته است یا خیر؟ خاصیت رنگ‌های سرطانزا این است که درمجاورت رطوبت بدن آمین‌های سرطانزا آزاد می کند که جذب بدن می‌شود. بهترین شرایط رطوبتی نیز عرق بدن است، مخصوصا در پوشاکی که تماس مستقیم با بدن دارند. لذا هشدار می‌دهم به مصرف‌کنندگان پوشاک خارجی که این مساله را مد نظر قرار دهند.
ارسال نظر