محمدصادق جنان‌صفت

کسانی که اخبار، گزارش‌ها، گلایه‌‌ها و درخواست‌های سازندگان تجهیزات و ماشین‌آلات مرتبط با طرح‌های نفت، گاز و پتروشیمی ایران را پیگیری می‌کنند، خوب می‌دانند که صاحبان این صنعت در دهه گذشته تا چه میزان بر مساله اجرای قانون استفاده از توانایی سازندگان داخلی در طرح‌های بزرگ تاکید داشته و دارند. این بخش از فعالان صنعتی اعتقاد دارند اگر این قانون به درستی اجرا شود، دریایی از کار فراهم می‌شود و این صنعت رونق می‌گیرد. کسی مخالف این دیدگاه نیست و دلسوزان نیز دعا می‌کنند این قانون اجرا شود تا صنعت داخل رونق بگیرد.

اما صاحبان صنعت ساخت تجهیزات و ماشین‌آلات صنعت نفت و پتروشیمی، فقط باید چشم به سخاوت دولت ایران دوخته و دست به دعا بردارند و این طرف و آن طرف گلایه کنند؟

البته این هم خودش یک روش است و باید انجام شود. راه درست‌تر اما این است که مدعیان این صنعت چشم‌های خود را بازتر کرده و گوش‌های خود را تیزتر کنند و توجه خود را به بیرون از مرزها نیز معطوف کنند و در کشورهای دیگر دنبال کار باشند. به این خبر توجه کنید: «کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس تا سال ۲۰۱۰، ۵۰میلیارد دلار در صنایع پتروشیمی سرمایه‌گذاری خواهند کرد».

مگر فاصله این کشورها با ایران چقدر است که صاحبان این صنعت و اتحادیه آنها به خود زحمت نمی دهند که به این کشورها بروند و کار بگیرند؟

می‌دانم اکنون خواهند گفت: مگر دولت، ما را یاری می‌کند و امکانات و تسهیلات در اختیار ما می‌گذارد؟ آیا از این حرف تکراری خسته نشده‌ایم؟ برادران عزیز چه کار به کار دولت دارید؟ اگر صاحب تخصص، مهارت و سابقه هستید و می‌توانید با رقبا در این عرصه نبرد کنید، باید خودتان پا جلو بگذارید و مثل همتاهای خود در کره‌جنوبی، در ترکیه، در مالزی، در فرانسه و... کنسرسیوم تشکیل بدهید، منابع مالی خود را متمرکز کنید، امکان ات و توانایی‌های خود را یکپارچه کنید و صاحب مزیت شوید تا به شما کار بدهند.

دست روی دست گذاشتن و چشم به لطف و کرم نهاد دولت دوختن که نشد کار و فعالیت. کار در همین دو قدمی شما است و باید حرکت کنید تا خداوند نیز به کار شما برکت دهد. همتاهای شما نیز حتما از سخاوت دولت‌هایشان به میزانی که آنها را از رقبا جلو بیندازند، بهره‌مند نیستند. کار در دو قدمی شما است و نباید آن را نادیده بگیرید. امتحان کنید، حتما خوشحال می‌شوید.