محمدصادق جنان‌صفت- هند و پاکستان از جمله کشورهایی به حساب می‌آیند که در چارچوب سیاست خارجی ایران کشورهای دوست به حساب می‌آیند. ایران علاوه‌بر اینکه تعامل سازگاری با این دو کشور دارد سعی می‌کند مناسبات اقتصادی خود را با آنها گسترش دهد. فروش گاز به این کشورها چند سالی است در دستور کار قرار گرفته و خط لوله صلح که باید گاز ایران را از پاکستان به هند برساند، یکی از طرح‌های مشهور است. آخرین خبر این است که «هند و پاکستان در خرید گاز از ایران کارشکنی می‌کنند و حتی قیمت اعلام شده برای گاز از طرف شرکت مشاور را نیز نپذیرفته‌اند».

درباره این رفتار هند و پاکستان با ایران چند نکته را یادآور می‌شویم.

۱ - مقام‌های سیاسی و اقتصادی هند و پاکستان آیا کار ناشایستی انجام می‌دهند؟ به نظر می‌رسد دولتمردان و مدیران سیاسی و اقتصادی مرتبط با خط لوله صلح از یک روش درست اقتصادی استفاده می‌کنند و تا جایی که ممکن است چانه‌زنی می‌کنند. با توجه به اینکه عرضه گاز از سوی قطر، روسیه، الجزایر و... شتاب گرفته است و با توجه به تقاضای ناکافی در بازار آنها چانه‌زنی می‌کنند. ایران می‌تواند تناسب را بهم بزند و در این دادوستد نوع دیگری از حفظ منافع را نشان دهد.

۲ - رفتار هند و پاکستان اما می‌تواند سرمشق خوبی برای دولتمردانی باشد که مسوولیت مذاکره با طرف‌های خارجی را در مناسبات اقتصادی بر دوش دارند. در حال حاضر وزارت صنایع و معادن توسعه مناسبات صنعتی را با ونزوئلا، آذربایجان و برخی دیگر از کشورها را بر عهده دارد و اعلام می‌کند می‌خواهد به این کشورها کالا و تکنولوژی صادر کند. رفتار هند و چین با ایران که به لحاظ سیاسی دوست ایران به حساب می‌آیند می‌تواند سرمشقی برای دولتمردان باشد که ضمن حفظ دوستی با کشورهای طرف قرارداد، چانه‌زنی را فراموش نکند.

این ضرب‌المثل شیرین شیرازی که «حساب حساب است، کاکا برادر» را از یاد نبریم.