به اکونومیست توجه کنید
پیش‌بینی این واحد پژوهشی نشان می‌دهد ارزش واردات ایران از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۷ روند افزایشی داشته و دارد. آیا افزایش ارزش واردات اقتصاد یک کشور اتفاق بدی است و باید جلوی آن را گرفت؟
پاسخ منفی است. تجربه نشان داده است رشد شتابان تولید ناخالص داخلی اکثر کشورهای نوظهور صنعتی مثل کره جنوبی، مالزی، سنگاپور، برزیل، مکزیک و ... عمدتا از طریق توسعه تجارت خارجی حاصل شده است. توسعه تجارت به معنای توسعه واردات و صادرات است و منجر به ارزش افزوده در داخل می‌شود و شغل پایدار ایجاد می‌کند و یک متغیر مفید اقتصادی است. اما یک پرسش مهم این است که ارزش واردات یک جامعه مثل ایران چه مسیری را طی کرده و کدام کیفیت را تجربه می‌کند. دست‌کم برای سال ۱۳۸۵ می‌توان گفت واردات برنج، شکر، میوه، روغن‌نباتی و ... قابل لمس است. علاوه‌بر این ارزش واردات سایر محصولات صنعتی مثل فولاد و برخی از محصولات دیگر نیز افزایش یافته است. آیا این اتفاق بدی است؟ می‌شود گفت آری و می‌توان تاکید کرد نه. آنچه اکنون و در شرایط فعلی نگران‌کننده است، روزگار صنعتگران ایرانی است که در یک دور بسته از تنگناها گرفتار شده‌اند و قادر به رقابت با تولیدات خارجی نیستند. افزایش واردات در ایران در این وضعیت و روزگاری که صنعت ایران با آن مواجه شده است می‌تواند باقی مانده و صنعت فعلی را نیز نابود کند. آیا می‌توان کاری کرد که پیش‌بینی اکونومیست با این شرایط درست در نیاید و می‌توان راهی پیدا کرد که صنعت ایران از روزگار مناسبی برخوردار شود؟
گروه صنعت و معدن
واحد اطلاعات اکونومیست در تازه‌ترین گزارش خود پیش‌بینی کرده است، ارزش واردات ایران در سال ۱۳۸۷ نسبت به ۱۳۸۶ حدود ۱۰میلیارد دلار افزایش خواهد یافت.
پیش‌بینی این واحد پژوهشی نشان می‌دهد ارزش واردات ایران از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۷ روند افزایشی داشته و دارد. آیا افزایش ارزش واردات اقتصاد یک کشور اتفاق بدی است و باید جلوی آن را گرفت؟
پاسخ منفی است. تجربه نشان داده است رشد شتابان تولید ناخالص داخلی اکثر کشورهای نوظهور صنعتی مثل کره جنوبی، مالزی، سنگاپور، برزیل، مکزیک و ... عمدتا از طریق توسعه تجارت خارجی حاصل شده است. توسعه تجارت به معنای توسعه واردات و صادرات است و منجر به ارزش افزوده در داخل می‌شود و شغل پایدار ایجاد می‌کند و یک متغیر مفید اقتصادی است. اما یک پرسش مهم این است که ارزش واردات یک جامعه مثل ایران چه مسیری را طی کرده و کدام کیفیت را تجربه می‌کند. دست‌کم برای سال ۱۳۸۵ می‌توان گفت واردات برنج، شکر، میوه، روغن‌نباتی و ... قابل لمس است. علاوه‌بر این ارزش واردات سایر محصولات صنعتی مثل فولاد و برخی از محصولات دیگر نیز افزایش یافته است. آیا این اتفاق بدی است؟ می‌شود گفت آری و می‌توان تاکید کرد نه. آنچه اکنون و در شرایط فعلی نگران‌کننده است، روزگار صنعتگران ایرانی است که در یک دور بسته از تنگناها گرفتار شده‌اند و قادر به رقابت با تولیدات خارجی نیستند. افزایش واردات در ایران در این وضعیت و روزگاری که صنعت ایران با آن مواجه شده است می‌تواند باقی مانده و صنعت فعلی را نیز نابود کند. آیا می‌توان کاری کرد که پیش‌بینی اکونومیست با این شرایط درست در نیاید و می‌توان راهی پیدا کرد که صنعت ایران از روزگار مناسبی برخوردار شود؟
گروه صنعت و معدن
ارسال نظر