روز گذشته رییس اتحادیه آهن‌آلات خبر داد که قیمت این محصولات در بازار ۱۰درصد کاهش یافته است. محمد آزاد در عین حال پیش‌بینی کرده که با ادامه یافتن این روند قطعا قیمت آهن‌آلات باز هم کاهش می‌یابد.

اگرچه سخن رییس اتحادیه آهن‌آلات در وهله نخست، سبب خرسندی خریداران، می‌شود اما روح این سخن، نشان دیگری هم با خود دارد.

فشارهایی که از ابتدای سال به این‌سو بر تولیدکنندگان آهن‌آلات وارد شد، صدور مصوبه‌ای از هیات دولت را به همراه داشت که بر مبنای آن مسیر صادرات تیرآهن به خارج، مسدود شد.

این اقدام که در ظاهر برای مهار قیمت آهن‌آلات در داخل کشور به اجرا درآمد، نه تنها کمکی به کمبود بازار مصرف نکرد که موانعی نیز برای تولیدکنندگان برجای گذاشت.

چراکه نرخ‌های داخلی ارزان‌تر از قیمت‌های جهانی بود که کسی به فکر واردات بیفتد.

در این مدت به طور متوسط قیمت هر تن از محصول داخلی نزدیک به ۱۰۰دلار کمتر از نرخ جهانی بود، از همین‌رو پیش‌بینی که دولت برای واردات داشت، به نقطه عمل نزدیک نشد.

در همین حال، تولیدکنندگان، بازار صادراتی و اعتبار خود را مخدوش می‌دیدند که از یک‌سو سبب کاهش درآمد آنها و در نتیجه کاهش پرداخت‌های مالیاتی شده است، از دیگرسو، عامل شکل گرفتن مازاد تولید در فصول سرد می‌شود.

چندی پیش مدیرعامل ذوب‌آهن در یکی از جلسات داخلی آن شرکت گفته بود «واقعا نمی‌داند چه سرنوشتی در انتظار، تولیدات آن کارخانه است.» چرا که مسیر صادرات مسدود شده و قیمت‌های داخلی هم در سراشیبی قرار گرفته است.

آیا در صورت ادامه کاهش قیمت ها دولت و اتحادیه آهن‌آلات که کاهش قیمت‌ها را در فشار به تولیدکننده داخلی و واردات جست‌وجو می‌کردند، می‌توانند پاسخگوی زیان تولیدکننده باشند؟