محمدصادق جنان‌صفت - برای اینکه یک کار بزرگ در عرصه کسب و کار صنعتی به نتیجه برسد، چند اقدام باید صورت پذیرد. اول اینکه قانون و مقررات برای آن کار وجود داشته باشد، دومین ابزار لازم این است که بستر‌های اجتماعی و فرهنگی برای آن قانون‌ها فراهم شود و سوم اینکه معلوم شود قانون برای چه کسانی و کدام گروه‌ها و تحت چه شرایطی تدوین شده است. بر اساس تشخیص قانونگذاران فعلی که در مجلس هفتم حاضرند، تولید صنعتی و کشاورزی در ایران با برخی موانع مواجه است و وجود این موانع راه را برای گسترش و توسعه تولید ناهموار کرده است. قانونگذاران بر اساس همین تشخیص بوده است که «طرح رفع موانع تولید» را تهیه و به کمیسیون‌های ذی‌ربط ارجاع داده‌اند. پس از چند مدت و با توجه به اینکه این طرح اولویت داشت، مشمول اصل ۸۵ شده است که زودتر تصویب و به مرحله اجرا برسد. این یک گام مفید است اما کاری نیست که جامعیت داشته باشد. به نظر می‌رسد تا زمانی که این طرح در کمیسیون مربوطه در دست بررسی است چند اقدام ضروری است. یک اقدام این است که کمیسیون صنایع و معادن از بخش خصوصی به ویژه تشکل های آنها دعوت کند تا درباره این طرح و پیش از آنکه به صحن علنی برود، دیدگاه‌های آنها را لحاظ کند. در صورتی که این کار انجام شده است نیز صواب آن است که به طور شفاف و روشن اعلام شود چه کسانی از بخش خصوصی و به نیابت از کدام بخش‌های صنعتی در کمیسیون حضور دارند. روشن کردن این موضوع اهمیت زیادی دارد. چون بعدها بخش خصوصی می‌تواند بگوید که در مراحل طرح و تصویب اولیه طرح حضور داشته و دیدگاه‌هایش مطرح کرده و مورد قبول قرار گرفته یا به آن اعتنایی نشده است. علاوه‌بر این، کمیسیون صنایع و معادن می‌تواند جمع‌بندی هر نشست خود را در باره این طرح به اطلاع افکار عمومی به ویژه صنعتگران برساند. این اتفاق به روشنگری مباحث کمک می‌کند و صنعتگران نیز فرصت پیدا می‌کنند در این باره اظهارنظر کرده و به تصحیح دیدگاه‌ها و مواد طرح کمک کنند. شاید اما پیش از مسائل یادشده مناسب بود که کمیسیون صنایع و معادن جزئیات طرح را به صورت کامل منتشر کند. صفحه صنعت روزنامه دنیای اقتصاد آمادگی دارد پس از وصول جزئیات و مواد طرح رفع موانع تولید، دیدگاه‌های صنعتگران را درباره آن پرسیده و با درج آنها در همین صفحه به روشن شدن بحث کمک کند.