محمدصادق جنان صفت

می‌گویند بعضی چیزهایی که در اختیار انسان‌ها قرار دارد برایشان آنقدر بدیهی است که فقط وقتی آن را از دست می‌دهد فقدان آن را احساس می‌کند. مشهورترین این چیزها سلامتی است که ارزش و قدر آن دانسته نمی‌شود جز این که انسانی بیمار شود تا بداند سلامتی چه نعمتی است.این وضعیت را می‌توان با کمی تساهل به جامعه‌ها نیز نسبت داد. بعضی‌ جامعه‌ها چیزهایی دارند که داشتن آن بدیهی شده است و به همین دلیل قدر آن را نمی‌دانند.به طور مثال جامعه ایران دارای منابع غنی نفت و گاز است و در سال گذشته از فروش نفت ۵۰میلیارد دلار به دست آورده است که تعداد پرشماری از کشورها آرزوی داشتن ۱۰درصد آن را دارند و برای کسب حتی ۵میلیارد دلار صادرات باید زحمت کشیده و هزینه بازاریابی و صادرات را تحمل کنند.علاوه بر این وجود صنعت نفت، گاز و پتروشیمی در ایران بازار بزرگی برای کار و سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی درست کرده است که این نیز یک نعمت و ارزش است که قدر آن را نمی‌دانیم.روز گذشته وزیر نفت ایران اعلام کرد یک بازار ۲۵۰میلیارد دلاری در ایران وجود دارد که شرکت‌های داخلی و خارجی می‌توانند از آن استفاده کنند.این بازاری بزرگ است که در کشورهای اندکی وجود دارد.آیا ما قدر نعمت را می‌دانیم؟ قدرشناسی این است که راه را برای بهره‌برداری از آنها هموار کنیم.باز کردن راه به این معنی است که تجارت و دادوستد را آزاد کنیم تا براساس قانون و عرف ملی همه بیایند. اگر قدر این نعمت را بدانیم هم رونق اقتصادی و هم امنیت داخلی با ایجاد شغل و کاهش تنش در سیاست خارجی به دست می‌آید. آیا قدرشناس هستیم؟