محمدصادق جنان صفت

عصر یک روز بهاری در سال ۱۳۷۹ بود که تلفن روزنامه هم میهن به صدا درآمد و من گوشی را برداشتم. آقای مسعود زنجانی، رییس اسبق سازمان برنامه و بودجه (وقت) بود. او اصولاً مرد آرامی بود، اما آن روز عصبانی و خشمگین به نظر می‌رسید با تندی پرسید، این چه تیتری است که زده‌اید؟ منظورش تیتر اول روزنامه هم میهن در یکی از روزهای اردیبهشت ۱۳۷۹ بود که به نقل از یک کارشناس مرکز پژوهش‌های مجلس نقل شده و در آن آمده بود. «سخنرانی‌های تند موجب امتناع سرمایه‌گذاران خارجی در ایران به مبلغ ۷ میلیارد دلار شده است.»روغنی زنجانی آن روزها رییس هیأت مدیره شرکت توسعه معادن روی زنجان شده بود و از کانادا زنگ می‌زد. او به من گفت: درست در ساعت‌هایی که قرار بود برای جذب سرمایه مورد نیاز طرح ۱۰۰ هزار تنی روی زنجان با مدیران شرکتهای کانادایی مذاکره ‌کنیم، این تیتر را به من نشان دادند و گفت: شرایط مذاکره سخت شده است. اکنون ۷سال از بهار ۱۳۷۸ می‌گذرد و در بهار امسال باز هم از قول علی قنبری مدیرعامل گروه شرکت‌های توسعه معادن روی ایران می‌شنویم که می‌گوید: «وجود برخی مشکلات موجب ایجاد تاخیر در کسب دانش فنی لازم برای اجرای طرح ۱۰۰ هزارتنی روی زنجان شده است.» من به دلیل آشنایی که با فعالیت‌های این شرکت داشتم نیک می‌دانم که اجرای طرح ۱۰۰هزارتنی روی زنجان مورد علاقه و حتی آرزوی مردم زنجان و مدیران و کارکنان این بنگاه قدیمی است. دست کم یک دهه است که اجرای طرح ۱۰۰هزارتنی روی زنجان در دستور کار است و ۳ وزیر صنایع و معادن نیز علاقه‌مند بوده‌اند این طرح اجرایی شود، اما نمی‌شود. چرا؟ در حالی که معاون وزیر صنایع و معادن اعلام می‌کند در سال ۱۳۸۵ فقط ۸میلیارد دلار سرمایه خارجی در صنعت جذب شده است، چه مشکلات سیاسی و بین‌المللی موجب شده است این طرح‌ که ۱۰ سال است در دستور کار قرار دارد نتواند سرمایه خارجی و تکنولوژی مورد نیاز را جذب کند؟ در صورتی که اجرای این طرح مورد نیاز کشور و صنعت روی است و هنوز توجیه اقتصادی دارد، مقام‌های ارشد دولت، وزارت صنایع و معادن، وزارت اقتصاد و اموردارایی باید نیروی خود را متمرکز کرده و این آرزو را برآورده کنند و اگر تاسیس کارخانه ۱۰۰هزارتنی روی زنجان توجیه اقتصادی ندارد بهتر است یک بار با صراحت اعلام شود.